FanFic.nl

Need

25

"Juffrouw Potter, ik durf het bijna niet te vragen, maar zou u mij alstublieft de eer willen schenken een beetje aandachtig te zijn voor mijn leerstof?" Sneep zei het een beetje spottend en keek me afwachtend aan. Ik bloosde en zei:
"Natuurlijk, meneer, gewoon vragen, dat weet u." Hij gniffelde en ging verder met zijn theorie. Ik probeerde mezelf achter mijn ketel te verbergen en krabbelde verder op het perkament.
"Juffrouw Potter!" Sneep ritste het perkament van de tafel en bekeek de zwierige hartjes, zonnetjes en bloemetjes.
"Ah, wat romantisch," zei hij met een stem die net zo slijmerig was als het gezicht van Pansy Parkinson. Ik moest ervan kotsen. Bijna toch.
"Misschien moesten we u en meneer Wemel al maar vrij geven van school, dan kunnen jullie gezellig romantisch gaan doen."
"Nou, minder huiswerk opgeven zou ook al helpen," mopperde ik zacht toen hij zich omdraaide. Helaas, niet zacht genoeg.
"Omdat u erop staat, een opstel over het belang van de volle maan bij het bereiden van een liefdesdrank. Drie kantjes tegen volgende les, juffrouw Potter." Ik liet mijn kop op de tafel vallen, piepte een auw toen het echt wel zeer deed.
"Mooie zet," giechelde Ginny zacht. Ik liet mijn kop gewoon liggen en stak mijn middelvinger naar haar op. Ze grinnikte hard en kreeg onmiddellijk een vernietigende blik van Sneep.
"Misschien bent u geïnteresseerd in het dubbele werk, juffrouw Wemel?" Ik giechelde en draaide mijn hoofd zodat ik naar haar kon kijken.
"ja, juffrouw Wemel," siste ik lachend. Ze sloeg naar mijn hoofd, en omdat ik niet in de beste positie zat om haar te ontwijken, viel ik gewoon met mijn achterste van mijn stoel.
"De hele klas lag plat van het lachen, inclusief mijzelf. Ik hikte en giechelde als een idioot, net als Ginny, en telkens we bijna konden stoppen, keken we elkaar aan en begon het spelletje opnieuw. Tranen liepen over mijn wangen en ik moest mijn buik vastgrijpen van de pijn. Oh, lachen deed pijn, heel erg!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.