FanFic.nl

Pokémon: Devon's Journey - Season 1 - Episode 33 af!

Episode 24: Is het over voor Devon?

'Help Devon, iemand!' schreeuwde Janice. Ze rende naar hem toe, hij zag er niet goed uit.
'DEVON!' schreeuwde Janice paniekerig.'Iemand help hem!' Whitney kwam haar te hulp. Ze tilde Devon op een probeerde een weg uit de gym te banen.
'QUILAAAAAVAAAAA!' De gym stond op in storten, de vlammen hadden de fundering van het gebouw volledig afgebrand en het was een kwestie van tijd voordat het gebouw zou instorten.
'Nog eventjes Devon, hou vol' zei Whitney. Ze was bijna bij het einde. Ze keek om zich en zag dat Quilava naar haar keek.
'QUILAAAAAVAAAAAAA!' Quilava vuurde een verwoestende Flamethrower af, de vuurbal kwam steeds bij Whitney.

Blastoise, Hydro Pump op de vlammen!' riep een stem. Een enorme waterstraal kwam op de vuurbal, waardoor de vlammen niet bij Whitney aankwamen. Janice herkende de stem, het was Daniel.
'Daniel! Wat ben ik blij om jou te zien!' Janice knuffelde Daniel hevig.
'We hebben geen tijd om te knuffelen, Janice we moeten iedereen veilig buiten zien te krijgen' riep Daniel. Quilava had het inmiddels gemunt op Daniel.
'LAAAAVAAAAAAA!' Quilava gebruikte zijn aanval Flame Wheel.
'Blastoise, Hydro Pump!' Uit de kanonnen van Blastoise kwam water, maar Quilava ontweek de aanval handig, en raakte Blastoise vol. Omdat Blastoise een Water-Type was stond ze weer op.
'Jezus wat is er mijn Quilava gebeurt, hij lijkt wel in trance dacht Daniel.
'Zorg dat jullie wegkomen, het gebouw stort bijna in!' riep Daniel naar de anderen.
'En jij dan?' riep Whitney.
'Ik red mezelf wel, ik moet Quilava zien te stoppen' De anderen bedenkten zich geen moment, en zorgde dat ze zich wegmaakte. De planken begonnen al naar beneden te vallen, het zou zeker nog een minuutje duren voordat heel de boel omlazerde.

Zo, nu tussen jou en mij dacht Daniel. Quilava was nog steeds in een diepe woede. Het was onverklaarbaar, sinds Cyndaquil had geevolueerd was het mis met Quilava.
'Blastoise, Rain Dance!' De houterige schildpad begon een paar rondjes te draaien, uit het inmiddels open dak kwam een plens water. Dit vond Quilava niet fijn, in waterige omstandigheden kon hij zich niet goed bewegen.'
'Water Pulse!' Tussen de klauwen Blastoise onstond een blauwige energiebal, hij vuurde dit af naar Quilava, die inmiddels nog niet omviel. Zijn woede was te groot.
QUILAAAAAAVAAAAAAAA!' Quilava vuurde zijn Fire Blast af, een aanval die hij tot nu toe nooit had gebruikt.
'Aurora Beam!' riep Daniel. Een blauwerige hydrostraal kwam richting de Fire Blast. Dit kwam in contact en een enorme explosie onstond. Dit zorgde dat het gebouw bijna geheel in storte.
'Auw mijn hoofd!' Daniel zakte in elkaar. Een grote plank had zijn hoofd geraakt. Blastoise keek wanhopig naar zijn trainer, want Quilava was bewusteloos op de grond gevallen, en het was bijna onmogelijk om uit deze zooi te komen. Blastoise besloot maar zelf het initatief te nemen. Hij rende (op zijn tempo) naar Quilava en nam hem op zijn schouders. Daniel heisde hij over zijn andere schouder. Het was erg moeilijk om uit het gebouw te komen, maar met Blastoise zijn sterke water-aanvallen was het vuur geen probleem.
Uiteindelijk waren ze buiten, maar van vermoeidheid viel ook Blastoise op de grond.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ''Snel, snel we moeten erlangs, een spoedgeval!' riep Nurse Joy. Devon lag in een brancard en het zag er niet goed uit. Zijn lichaam was helemaal rood en gezwollen, de Flamethrower was erg krachtig.
Inmiddels zaten Whitney, Janice en Pete te bidden voor Daniel en Devon.
'Hoe zou het met Daniel gaan, ik hoop dat hij het gered heeft' zei Janice snikkend. Haar vader sloeg een arm om haar heen.
'De brandweer zou ons bellen, op het moment dat ze Daniel hadden gevonden' Op dat moment ging zijn mobiel.
'Yes!' riepen Whitney en Janice tegelijk.
'Sssh, misschien is het wel slecht nieuws jongens' Pete nam zijn telefoon op, na enkele ogenblikken stak hij zijn duim op. Het was goed met Daniel. Enkele minuten later was het gesprek afgelopen.
'Daniel is gevonden mijn Blastoise. Quilava was ook bij hun. Ze waren alledrie bewusteloos, ze liggen in nu in het Seaking Ziekenhuis aan de overkant. Het gaat goed met hen' zei Pete blij.
'Gelukkig, eentje minder om zorgen over te maken' zei Whitney.'
'Maar hoe is het met Devon!?' Janice bleef maar huilen. Als er iets met Devon zou gebeuren zou ze het besterven. Ze waren in korte tijd zulke goede vrienden geworden. Op dat moment vloog de deur open.
'Hoe is het met mijn zoon' riep een man. De man leek sterk op Devon. Hij was groot, en had het zelfde boze gezicht als Devon. Er liep ook een vrouw naast hem, zij was flink kleiner. Ongeveer 1.60
''Waar is mijn jochie'' zei de vrouw snikkend. Pete liep naar ze toe.
''Hallo, ik ben de vader van een vriendin van uw zoon, ik naam dat uw de ouders bent van Devon?''
''Ja, aangenaam, mijn naam is Drake Draco. Hoe gaat het met mijn zoon?'' vroeg Drake
''Dat weten we nog niet, hij ligt nu op de instensive care'' zei Pete droevig. Janice staarde al een tijd door het glas. Daar lag haar vriend dan, onder allerlei apparaten, Devon zag er verschrikkelijk uit.
''Mijn zoon .....'' zei Drake. Op dat moment werd hij woest, net zo woest als Devon dat kon zijn
''Hoe kan hij dat nou doen!'' Hoe is dit in godsnaam gebeurt?''
''Nou, hij had net een gymgevecht gewonnen, en zijn Cyndaquil evolueerde in Quilava. Deze had net met zijn ability-Blaze de tegenstander uitgeschakeld. Het ging echter helemaal mis, Quilava zorgde voor een ravage, een vriend van Devon ligt in het ziekenhuis tegenover'' zei Pete
''Geef Devon nou niet de schuld schat, hij kan hier niks aan doen'' zei Devon's moeder. Drake keek erg kwaad. Zijn zoon was dom geweest.
'Het is zijn schuld. Hij had zijn Quilava onder controle moeten hebben' zei Drake rustig. Dit viel niet goed.
''Uw zoon kon hier niks aan doen! Als uw een goede ouder geweest zou zijn, zou u bezorgd moeten zijn om uw zoon!'' riep Pete.
''Uw heeft gelijk. Sorry, ik vind het gewoon heel erg'' zuchtte Drake. Hij vond het erg dat zijn zoon in het ziekenhuis lag. Hij was ook gewoon nog niet klaar voor een reis. Hij lijkt te veel op mij dacht Drake.

Eindelijk. De deur ging open. Een bezweette Nurse Joy kwam uit de deur. Ze keek hoopvol. 'Devon heeft alleen wat brandwonden, maar die zullen waarschijnlijk in 2 weken verdwijnen. Voor de rest gaat het goed met hem. Jullie mogen naar hem toe' zei ze.
'YES!' riep iedereen in koor. Iedereen was opgelucht dat het goed ging met Devon. Ze liepen door de deur en zagen Devon liggen. Janice ging als eerst naar Devon.
'Devon! Ik zou zooooo bang dat je gewond was' Janice gaf Devon een kus op zijn wang. Hij werd een beetje rood.
'Nou, ik ben eigenlijk ook gewond' een klein lachje verscheen op de mond van Devon. 'Hoe is het met Daniel?'
''Goed, morgen mag hij weer uit het ziekenhuis''

Iedereen begroette Devon, totdat zijn vader kwam.
''Hey pa, lang niet meer gezien'' zei Devon. Hij glimlachtte zo hard als hij maar glimlachen kon.
''Devon, ik heb je gemist jongen''
''Ik jou ook pa''
''Ik denk dat het beter is, dat je met ons mee naar huis gaat'' zei Drake ineens. Devon schrok hier erg van.
''Waarom? Ik heb 3 badges, ik heb nog alle kans om me te kwalificeren voor de Johto League!'' zei Devon verontwaardigd.
''Kijk nou wat er vandaag gebeurd. Door een fout van jouw lig je in het ziekenhuis. Nu is het goed afgelopen, maar als dit nog een keer gebeurd? Wie weet heb je dan niet zo een geluk'' zei Drake rustig.
''Dit kan je me niet aandoen papa, alsjeblieft. Ik wil niet'' Devon begon te huilen. Zijn droom was uit.

Reacties: