Hoofdcategorieën
Home » Overige » The Jesus Of Suburbia » Jesus Of Suburbia Part 5
The Jesus Of Suburbia
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
15 nov 2010 - 16:44
Aantal woorden:
355
Aantal reacties:
1
Aantal keer gelezen:
232
Jesus Of Suburbia Part 5
V. Tales of another broken home
To live and not to breathe
Is to die in tragedy
To run, to run away to find what to believe
And I leave behind this hurricane of fucking lies
I lost my faith to this, this town that don't exist
So I run, I run away
To the light of masochists
And I leave behind this hurricane of fucking lies
And I walked this line a million and one fucking times
But not this time
I don't feel any shame, I won't apologize
When there ain't nowhere you can go
Running away from pain when you've been victimized
Tales from another broken home
Yeah I'm leaving! (x3)
I am leaving home!
To live and not to breathe
Is to die in tragedy
To run, to run away to find what to believe
And I leave behind this hurricane of fucking lies
I lost my faith to this, this town that don't exist
So I run, I run away
To the light of masochists
And I leave behind this hurricane of fucking lies
And I walked this line a million and one fucking times
But not this time
I don't feel any shame, I won't apologize
When there ain't nowhere you can go
Running away from pain when you've been victimized
Tales from another broken home
Yeah I'm leaving! (x3)
I am leaving home!
Natuurlijk, ik kon niet direct weg, ik moest eerst nog wat meenemen, dat leek me logisch. Een tandenborstel, een sweater voor als het winter werd, misschien een paar foto’s. Die van mijn vader zeker. En geld, uiteraard, geld. Enkel: Ik was zo stom geweest om te denken dat Brad niet thuis was.
‘Zo, Sjimmie.’ Hij sprak met dubbele tong.
‘Jimmy,’ gromde ik.
‘Dat zegt ik toch. Waar denk jij dat jij gewezen ben?’ ging hij door, terwijl hij me dreigend aan keek.
‘Buiten,’ mompelde ik terwijl ik me langs hem heen probeerde te wurmen. Ik werd in mijn kraag gegrepen- letterlijk.
‘En wat hebt je buiten gedaan?’ wilde Brad weten.
‘Niks.’
‘Dat maakt jij me niet wijs!’
‘Laat me gewoon met rust, idioot!’ Ik rukte met los en liep zo snel mogelijk naar mijn kamer. Ik zou wel via het raam weg gaan.
Ik pakte een oude versleten vieze tas, gooide er een sweater in die Mary Jane voor me gekocht had met gestolen geld, een foto van mijn biologische vader en nog meer van dat soort zooi. Na even aarzelen zelfs mijn versleten knuffelkonijn, dat ik ooit van Penople gekregen had. Het zou mijn laatste herinnering aan haar zijn.
Toen klom ik in het raamkozijn, keek nog één keer rond, besloot toen dat het niet eens de moeite was om even rond te kijken en sprong toen nog geen halve meter naar beneden.
Ik had het nu pas écht voor mekaar: Ik was nu dus echt definitief weg van huis. Ex-huis. Ding. Wijk. Iets.
Ja.
dat einde is freaking awesome.
verder?