FanFic.nl

Zondag 24 oktober 2010

Ik zit in een kledingkast, die net een paar dagen in mijn slaapkamer staat. Op mijn schoot ligt mijn mobiel en een brief. Het is niet zomaar een brief. Het is een brief van mijn broertje. Gister kwam de brief aan, ik opende hem niets vermoedend. Ik zag gelijk aan het handschrift van wie die was. Die hele brief liet mij smelten. Bill was namelijk niet de enige, die in de knoop zat met zijn gevoelens. Ik, dé Tom Kaulitz, de meidenverslinder, de macho, voelt précies hetzelfde als zijn kleine broertje. Maar ik ben bang, doodsbang voor de waarheid, voor de wereld, voor mezelf en zelfs voor Bill. Ik ben een lafaard geweest. Ik heb nu schuldgevoel tegenover Bill. Hij moest de eerste stap zetten en zit nu te wachten op een belletje van mij. Ik weet dat zijn mobiel vanaf dinsdag al op zijn schoot ligt. De laatste zin uit de brief was: “Tom. Ik hou van jou. Bel me alsjeblieft nu.”� Ik werd misselijk van de verliefdheid. Ik kan het nog steeds niet geloven. Bill verliefd op mij? Dat is gewoon een droom. Toch zit ik met een probleem. Ik durf hem niet te bellen. Het is wel mijn broertje, maar ik heb toch een angstig gevoel. Waarom weet ik niet. Ik pak met een trillende hand mijn mobiel op. Ik druk op sneltoets één en hij belt naar Bill. Mijn hele lichaam trilt wanneer mijn mobiel overgaat. Ik tel de keren dat hij overgaat. Toen ik met tellen bij zestien was, gaat hij over op zijn antwoordapparaat: ‘Met Bill Kaulitz en Tom ook, want Tom staat naast mij. Ik kan nu niet opnemen, want ik ben bezig en/of ik heb betere dingen te doen. Later!’ Ik moet mijn lach inhouden, hoe lief en arrogant is hij daar.

‘H-hoi L-lieve Bill’ stotter ik. De adrenaline stroomt door mijn lichaam. ‘Hoe gaat het? Heb je nu wel al meer ingepakt dan dinsdag? Ik moest je bellen, maar ik durfde het niet zo goed. Je zult nu vast denken, waarom ik het niet durfde. Nou ik kan dat nu wel vertellen: Ik ben al vier jaar, als het niet langer is, verliefd op je. En jij durfde gewoon de eerste stap te zetten. Jij, Bill. Ik durfde dat gewoon niet. Ik was bang voor alles, maar jij zette alles op het spel en vertelde het aan mij. In een brief, een brief die ik nooit zal wegdoen. Een brief, die puur uit liefde is geschreven. Die brief is alleen voor mij. Ik ben zo dankbaar om zo een lief, schattig broertje te hebben. Ik ben ook zo trots op je. Jij bent mijn alles. Ik heb alleen jou nodig, niemand anders in deze wereld. Wist jij dat in het woordenboek het woord ‘paar’ wordt omschreven als: twee bij elkaar horende mensen. Wist jij ook dat ik het daar mee eens ben? Wist jij ook dat ik nu niets meer te zeggen heb en vanaf het begin dat ik jou belde in een kast zit? Jij schreef zo mooi in die brief wat jij van mij dacht en nu ik je antwoordapparaat aan het inspreken ben, weet ik niets te zeggen. Toch ga ik proberen te zeggen, wat ik voel. Oké, hier komt het:
Wanneer jij lacht naar mij, ontploft er een vlinderbom in mijn buik. Als ik naar je kijk, je mooie bruine ogen, dan heb ik moeite om mijn mond dicht te houden. Als hij open zou staan, zal er een laag kwijl uit komen. O. Dat had ik niet moeten zeggen. Trouwens ik praat nog steeds tegen je, terwijl je er niet bent. Ik wil ook nog sorry zeggen. Sorry, dat ik soms een ontiegelijke lul kan zijn. Sorry, als ik er niet altijd voor jou was, wanneer jij mij nodig had. Ik wil er altijd voor je zijn. Dagen komen en gaan, maar mijn gevoelens voor jou zijn voor altijd. Zou ik iets voor je zingen? Zelfs toen je nog niets bekend had, vond je het geweldig als ik een liedje voor je zong. Dus hier gaan we:
You are always on my mind
All I do is count the days
Where are you now?
I know I never let you down
I’ll never go away

I really wish that you would stay
But what we do
All the days that you've been gone
I dreamed about you
And I anticipate the day
That you will come home, home, home

No matter how far you are
No matter how long it takes him
Through distance and time, I'll be waiting
And if you have to walk a million miles
I'll wait a million days to see you smile
Distance and time, I’ll be waiting
Distance and time, I’ll be waiting

Will you take a train
To meet me where I am
Are you on your way
I will never do anything to hurt you
I'll never live without you

I really wish that you would stay
But what we do
All the days that you’ve been gone
I dreamed about you
And I anticipate the day
That you will come home, home, home

No matter how far you are
No matter how long it takes him
Distance and time, I’ll be waiting
And if you have to walk a million miles
I’ll wait a million days to see you smile
Distance and time, I’ll be waiting

No matter how far you are
No matter how long it takes him
Through distance and time, I’ll be waiting
And if you can walk a million miles
I’ll wait a million days to see you smile
Through distance and time, I’ll be waiting

I'll be waiting
I'll be waiting
Through distance and time
I'll be waiting

You are always on my mind
All I do is count the days
Where are you now?

Ik hoop, dat ik nog een klein beetje zuiver heb gezongen. En zo niet, ik kan niets terug draaien. Dus als het zo is, Sorry! Bill, Bill, Bill, Bill, ik mis je. Oké, ik heb nu een klein beetje kramp aan mijn benen, dus ik ga maar opstaan. Bill, ik heb nieuws voor je! Ik ben de kast uit. Ik ga nu ophangen, want ik heb honger. Heel veel kusjes krijg jij van mij. Als je eindelijk hier bent. En vergeet niet. Ik hou van je.’
Opgelucht hang ik op. Omeingotten. Wat heb ik toch een rotverhaal opgehangen. Ik praatte van het ene onderwerp naar het andere. Ik strompel naar beneden, want mijn buik maakt lawaai. Alleen de keuken is al helemaal afgewerkt. De woonkamer ligt alleen nog de vloer. Er staat een zitzak en een laptop, zodat het nog ergens op lijkt. Ik loop de keuken in en ik maak een tosti hamkaas klaar. Daarna zak in de zitzak en eet ik rustig mijn tosti op. Als ik wil opstaan, om mijn bord op te ruimen gaat de bel. Ik loop vlug naar de keuken om mijn bord op te ruimen. Daarna loop ik naar de deur. ‘De bouwvakkers kunnen het niet zijn’, mompel ik. Ik open de deur en mijn mond valt wagenwijd open.

‘B-Bill’, hakkel ik. Hij kijkt mij lief aan en loopt naar binnen. Ik gooi de deur achter hem dicht. Het huis lijkt nu 10 keer mooier. Elke stap die hij zet, elke beweging die hij maakt, maakt mij sprakeloos. Mijn benen voelen op dit moment als pudding aan. Ik zou bijna neervallen op de grond. Hij gooit zijn jas uit en trekt mij mee de keuken in. ‘Ik heb je gemist, Tom’ fluistert hij verlegen. We staan nu tegenover elkaar. Ik wil van alles tegen hem zeggen, maar woorden schieten op dit moment tekort. Ik weet niet wat mij bezield, maar ik moet hem nu vasthouden. Ik ren bijna naar hem toe, ook al staan we twee meter van elkaar en ik pak hem vast. Ik wil hem nooit loslaten. Ik voel me nu zo gelukkig, zo intens blij. Ik kan uren zo blijven staan. Ik laat hem wat losser, zodat ik hem kan aankijken. ‘Hai Bill’ zeg ik droog. Hij kijkt mij lachend aan en ik kijk lachend terug. . ‘Gekke droogkloot, trouwens ik heb je bericht ontvangen’ zegt hij met nog steeds een bigsmile. Ik voel, dat ik enorm rood begin te worden en kijk snel een andere kant op. ‘Tommeke, niet verlegen zijn. Het was zo lief. Ik zat alleen al in het vliegtuig, ik wou niet meer wachten op je. Mama pakt alles verder in. Ik heb nog een liedje voor jou’ Hij laat mij voorzichtig los en begint met zingen:

‘I need you right here, by my side
You're everything I'm not in my life.
We're indestructable, we are untouchable
Nothing can take us down tonight
You are so beautiful, it should be criminal
that you could be mine.

And we will make it out alive
I'll promise you this love will never die!

No matter what, I got your back
I'll take a bullet for you if it comes to that
I swear to God that in the bitter end
We're gonna be the last ones standing

So believe me when I say, you're the one
They'll never forgive us for the things we've done

And we will make it out alive
I'll promise you this love will never die!

No matter what, I got your back
I'll take a bullet for you if it comes to that
I swear to God that in the bitter end
We're gonna be the last ones standing
We'll never fight, we'll never fade
I'll promise you forever and my soul today
No matter what until the bitter end
We're gonna be the last ones standing

And everybody said that we would never last,
And if they saw us now I bet they'd take it back
It doesn't matter what we do or what we say
Cause nothing matters anyway!’

Nadat Bill de eerste zin zong, druppelde al tranen over mijn wangen. Sinds vier jaar geloof ik in de ware liefde. Ik kan het nu niet meer verborgen houden. Ik hou van mijn Bill. Hij is van mij en wie aan hem komt, schop ik zijn kop eraf. ‘En? Wat vond je ervan?’ Vraagt Bill. ‘Ik vond het adembenemend’ zeg ik ontroerd. Ik druk een klein kusje op zijn mond.

Een halfuur later.
Bill en ik zitten samen op de zitzak, dicht tegen elkaar aan. ‘Tom, ik moet heel eventjes weg’ zegt hij teleurgesteld. Hij staat langzaam op en raapt zijn jas van de grond. ‘Tot straks, lekkerding.’ Roep ik, voordat de deur dichtvalt. Ik blijf lui zitten. Ik heb eindelijk mijn liefde kunnen delen met hem. Ik kan met geen pen beschrijven, hoe ik me nu voel. Mijn dag kan niet beter worden. Wij zijn samen tot de dood. Misschien gaan ze ons dwingen om te scheiden. Misschien willen ze ons nu scheiden en dat we elkaar niet meer kunnen zien. Maar ik weet zeker. Ze kunnen ons dit niet afnemen, we blijven samen, we gaan samen. We leven samen tot het eind. We zullen de wereld laten zien, hoe liefde in elkaar zit. We deinzen voor niemand terug. Jij bent bij mij, ik ben bij jou. Ik laat je nooit meer gaan. Het zal niet lukken om ons te scheiden. Ik zal nooit meer Tom zijn, als jij er niet bent. Ik kan jou niet missen. Het zou niet mogelijk zijn. Het is eigenlijk wel sad om daar nu over na te denken. Maar je laat mij ook lachen als een zon. Vallen uit mijn bed. Je laat mij dansen als een gestoorde. Als ik alleen al aan je denk, word ik gek. Je bent altijd aanwezig in mijn gedachten. Je bent altijd bij mij. Als ik mijn ogen sluit, dan zie ik jou. Jij bent degene die mij door en door kent, dat laat mij geloven, ik ben niet alleen. Je verlicht altijd mij wegen en het maakt niet uit waar ik ben, ik voel je overal. Als je ooit vraagt aan mij, was ik je eerste liefde? Dan zou ik ‘nee’ moeten zeggen, maar je bent wel mijn eerste ware liefde.
Ik hoor de deur weer dichtvallen. Het eerste waar ik nu aandenk is: BILL IS TERUG. Ik sta op en ren richting de hal. ‘Hey Tomi’ begroet Bill mij. ‘Ik heb een cadeautje voor je.’ Praat hij verder. Hij tovert achter zijn rug een klein hondje vandaan. Hij heeft een zwarte vacht en tussen zijn oren zit een soort van hanenkam. ‘Hij heet Tobi, want dan heeft hij een stukje naam van jou en van mij’ vertelt hij trots. Ik neem de puppy in mijn armen en aai hem zachtjes. ‘Billi, dit is echt zo lief. Nu zijn we een soort gezinnetje. We kunnen nu helemaal opnieuw beginnen, samen in LA.’ zeg ik zachtjes. ‘Niet helemaal.’ Mompelt hij. Ik zet Tobi neer en voordat ik wil reageren op zijn gemompel, pakt hij mijn hand vast. ‘Allerliefste Tomi, wil jij mijn vriendje worden?’ zegt hij verlegen. ‘J-ja, natuurlijk’ roep ik uit en trek hem naar mij toe. Ik duw mijn lippen op die van hem en we raken verwikkeld in een passionele zoen.