FanFic.nl

Luthien Sneep

Hoofdstuk 1: De ontmoeting

Hoofdstuk 1: De ontmoeting
Er liep een meisje met zwarte haren tot haar middel, groene ogen en een knap gezicht door de trein genaamd Luthien. Ze was opzoek naar een lege coupé, maar zonder succes. Ze ging naar de meest lege coupé en zag dat er één jongen zat met warrig zwart haar en een bril. "Is hier nog een plekje vrij?" vroeg het meisje. "Ja meer dan genoeg."antwoorde de jongen. "Zou je het erg vinden als ik hier kom zitten?" vroeg het meisje. "Nee. Ik kan best wel wat gezelschap gebruiken." Was het antwoord van de jongen. Luthien ging tegen over de jongen zitten. Het bleef een tijdje stil tot de jongen vroeg. "Hoe heet je?" Ze antwoorde: "Luthien Sneep." "Sneep?" vroeg de jongen ongelovig. "Ik wist niet dat ie getrouwd was." "En al helemaal niet dat ie een dochter heeft." Luthien deed haar mond open om iets te zeggen maar op dat moment werd de coupédeur open gedaan. Een jongen met rood haar kwam binnen gevolgd door een meisje met een bos bruine krullen. "He eindelijk uit die klassenoudsten coupé"zei de jongen met het rode haar die Luthien zo te zien niet opmerkte. Het meisje had haar daar in tegen duidelijk wel opgemerkt. "Hallo ik ben Hermelien Griffel. En jij bent?" vroeg Hermelien. "Luthien Sneep." Antwoorden Luthien. "Sneep?" vroeg de jongen met het rode haar. "Jep en hoe heet jij?" vroeg Luthien. "Ron Wemel."zei de jongen. Toen vroeg Hermelien weer wat. "In welk jaar zit je. je lijkt me te oud voor een 1e jaar en hoe komt het dat we nog nooit van je gehoord hebben?" "Ik zit in het 5e jaar en dat jullie mij nog nooit gezien hebben is, omdat ik 4 jaar geleden een ongeluk heb gehad en tot de zomervakantie in coma heb gelegen. Met andere woorden heb ik 4 jaar in coma gelegen." Zei Luthien. Ron en Harry keken walgend naar Luthien maar Hermelien daar in tegen juist vriendelijk. "Je moeder zou het wel vervelend vinden. Dat ze nu alleen thuis is." "Ik heb geen moeder meer. Ze is omgekomen bij dat ongeluk." Zei Luthien stilletjes. "O sorry ik wist het niet anders had ik het nooit gezegd! Het spijt me..." Zei Hermelien geschrokken. "Het geeft niet je kon het toch ook niet weten." Zei Luthien schouderophalend. Harry en Ron waren even uit het veld geslagen door de aardigheid van Luthien. "Ben je al ingedeeld?"vroeg Harry. "Ja ik zit in Griffoendor." zei Luthien . "Vind je het niet jammer dat je niet in Zwadderich zit?" vroeg Ron. " Nee daar ben ik juist blij om. In Zwadderich zitten allen maar een stelletje eikels, op mijn vader na dan." zei Luthien. Ron, Harry en Hermelien knikten naar elkaar als teken dat Luthien anders was dan haar vader en daarmee ook aardiger. Hoe langer ze met Luthien praten hoe aardiger ze Luthien vonden. Ron en Harry kregen allebei een beetje een verliefde blik in hun ogen als ze naar Luthien keken. Toen Hermelien dat zag schoot ze in de lach. "Wat?!"Vroegen Ron en Harry tegelijk vragend. "O niets hoor." Antwoordde Hermelien lachend. Een paar uur later waren alle leerlingen aangekomen bij het kasteel. Luthien ging tot grote ergernis van Professor Sneep bij Harry, Ron en Hermelien zitten. Luthien zag die blik, maar negeerde hem. "Potter heb je een nieuw vriendinnetje?!" zei de lijzige stem die Harry maar al te goed kende, als de stem van Draco Malfidus. "Ken ik jouw niet ergens van?"vroeg Draco met opgetrokken wenkbrauwen aan Luthien. "Of misschien een familielid van je?" "Ja je kent mijn vader die is hier leraar Toverdranken, professor Sneep zegt dat je misschien wat?" vroeg Luthien kattig. "Ga maar naar je eigen soort want in tegenstelling tot mijn vader, heb ik het niet zo op Malifdussen. "Geschrokken door die afkatterij van de dochter van zijn favo leraar ging Malfidus weer terug naar zijn plek. "Dat was geweldig." Zei een meisje met rood haar die had meegeluisterd en naast Ron ging zitten. "Ik ben Ginny Wemel. Jij bent toch Luthien Sneep als ik het goed gehoord heb?" "Ja dat klopt"zei Luthien. "Nooit gedacht dat een Sneep nog is een Malfidus te grazen zou nemen" Net toen Luthien wat wou zeggen kwamen de 1e jaars binnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.