Hoofdcategorieėn
Home » Harry Potter » Soul Mates » Chapter 2.
Soul Mates
Chapter 2.
Luthien opende langzaam haar ogen en geeuwde even breed. Ze keek om zich heen en zuchtte diep. Ze stond op kleedde zich aan en poetste haar tanden, ze zou vanavond wel douchen…dacht ze…Ze ging naar beneden waar haar moeder al in de woonkamer op de bank zat “hey schat, goed geslapen?”¯ vroeg Christina aan haar dochter. Luthien knikte even nog half slapend. Ze ging de keuken in en nam een broodje, toen liep ze weer terug naar de woonkamer en plofte naast haar moeder op de bank neer. Christina keek haar dochter glimlachend aan “ga je morgenavond weer mee naar een concert of blijf je thuis?”¯ vroeg ze. Luthien haalde onverschillig haar schouders op , waarom was haar moeder zo vrolijk? Normaal was ze nooit vrolijk als haar vader al weken niet thuis was, ze was dan altijd chagrijnig en humeurig. Ze keek der moeder verbaasd aan “wat?”¯ zei Christina verontwaardigd “je bent zo vrolijk”¯ zei Luthien. Christina grijnsde “tja ach…mag dat niet dan?”¯ vroeg ze blij. Luthien haalde haar schouders op en at rustig haar broodje op.
Toen ze klaar was liep ze naar boven en zocht der schrift waar ze een verhaal in aan het schrijven was. Het ging over 2 mensen die op elkaar verliefd waren maar ze durfde het elkaar niet te vertellen, dan gebeurd er wat met de jongen en is het meisje zo overstuur dat ze bijna zelfmoord wilt plegen, maar vrienden en familie weerhouden haar daarvan , dan ineens op een dag gaat de bel en staat haar geliefde voor de deur.
Luthien zocht een ganzenveer en inkt en liep toen weer naar beneden. Ze ging aan de keukentafel zitten en begon te schrijven. “Is dat weer een van je nieuwe verhalen?”¯ vroeg Christina na 10 minuten. Luthien keek op “Ja hoezo weer een nieuwe?”¯ vroeg ze verbaasd “Nou, als je nou eens je andere afmaakt en dan pas aan een nieuwe begint zou dat niet makkelijker zijn?”¯ vroeg Christina “nee, want op een gegeven moment heb ik geen inspiratie meer en ook geen zin om de hele tijd met hetzelfde verhaal bezig te zijn”¯ antwoordde Luthien redelijk bij de hand. Christina trok haar wenkbrauwen op en keek toen weer voor zich.
Ineens ging de bel en Christina stond super snel op en liep naar de deur. Luthien had enkel even opgekeken en was toen weer verder gegaan. Het boeide haar niet wie er voor de deur stond,als ze haar maar niet lastig gingen vallen. Luthien sloot het hoofdstuk waar ze mee bezig was af en zuchtte even diep, ze las het nog eens door toen ze een bekende stem vanuit ze hal hoorde “PAP!”¯ riep ze blij. Ze rende naar de hal en deed de deur open, daar stond haar vader in de deuropening bij haar moeder die ook echt heel vrolijk leek “Heey Luthien”¯ zei hij vrolijk. Luthien vloog hem om z’n hals en gaf hem een knuffel “ik heb je zo gemist !!”¯ zei ze blij. Christina glimlachte en gaf haar man een kus. “Ik heb jullie ook gemist”¯ zei Severus vrolijk. Ze liepen de woonkamer in en gingen zitten. Severus in het midden Luthien leunde tegen hem aan en legde haar hoofd tegen z’n schouder, ze was zo blij dat haar vader weer thuis was! Dit was echt geweldig ze konden dit weekend leuke dingen gaan doen! Christina zat half op z’n schoot en gaf hem weer een kus.
Severus was overdonderd door dit welkom maar genoot er zichtbaar van. Hij grijnsde even vrolijk toen Luthien en Christina zo bij hem zaten “Hoe was het op zweinstein?”¯ vroeg Luthien nieuwsgierig. Severus keek haar aan en haalde droog z’n schouders op “ach zo z’n gangetje, Fred en George de broertjes van Charlie Wemel de jongen die jij leuk vind, zitten nu in hun tweede jaar en ik dacht dat Sirius en zijn vrienden erg waren maar die twee slaan alles. Luthien’s hart maakte een sprongetje van vreugde toen ze de naam Charlie hoorde. Ze vroeg zich af hoe het met hem zou gaan ze had hem al 5 maanden niet gezien. “Ik dacht dat James en Oom Sirius de ergste waren die je ooit had meegemaakt”¯ Zei Christina “Ja, in onze schooltijd, maar Fred en George komen aardig in de buurt geloof me, Vilder word gek van ze”¯ zei hij. Luthien lachte. “weetje papa…ik ben echt heel blij dat je thuis ben…alleen…je moet maandag zeker weer terug naar zweinstein?”¯ vroeg Luthien met een redelijk sombere blik. Severus haalde zijn schouders op “geen idee, ik hoor nog van Perkamentus of ik volgende week nodig ben en anders heeft hij een vervanger”¯ Luthien hoopte vurig dat Perkamentus, haar overgrootvader, een vervanger kon vinden voor het vak toverdranken anders zou Severus gewoon maandag weer aan het werk moeten.
Luthien hoorde haar telefoon boven gaan en ze stond op, ze rende naar boven en keek wie er belde,…Bill? Dacht ze verbaasd. Ze nam op en liep tegelijk naar beneden “Met Luthien”¯ zei ze “Heey Luth…met Bill Wemel”¯ Antwoordde Bill aan de andere kant van de lijn “Hey Billieboy alles goed?”¯ vroeg Luthien vrolijk “ehm…nou nee niet bepaald…”¯ zei Bill een beetje aarzelend. Luthien fronste “hoezo niet bepaald?”¯ vroeg ze scherp. De enige reden dat zij ooit gebeld werd door een van de wemels was dat er iets met Charlie was…”¯Bill…is alles goed met Charlie?!”¯ vroeg ze scherp. Bill bleef even stil aan de andere kant van de lijn “nee”¯ zei hij na een lange stilte. Luthien ging naast haar vader zitten en alle kleur uit der gezicht trok weg “wat nee, Bill wat is er met Charlie?”¯ haar stem trilde, de vreugde en blijdschap die ze zojuist had gevoeld was helemaal weg “Hij is aangevallen door stropers in Roemenië…En ligt nu met kritieke toestand in het st. Holisto”¯ zei Bill ook met een hese en trillende stem. Luthien bleef stil…het drong niet tot haar door…kritieke toestand…Charlie…Stropers…CHARLIE! Luthien bedankte Bill trillend dat hij haar had gebeld en ze hing op..Haar vader keek haar bezorgd aan “Luthien ? wat is er aan de hand?”¯ vroeg hij. Christina keek der ook bezorgd aan “Charlie…ligt…in het st. Holisto”¯ zei ze schor. De tranen liepen als riviertjes over haar wangen “In kritieke toestand”¯ voegde ze er met moeite aan toe. Severus en Christina bleven stil en keken Luthien bezorgd aan Luthien staarde voor zich uit. Charlie, haar Charlie…de jongen die ze zoo leuk vond, waar ze zo veel van hield…
was in levensgevaar...
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.