FanFic.nl

Soul Mates

Chapter 5.

Charlie staarde droog voor zich uit. Hij voelde zich echt beroerd en zwaar klote. Hij keek even om zich heen en zag allemaal vage gezichten. Maar een gezicht stak haarscherp af tegen de rest. Hij keek Luthien aan en kon een flauwe glimlach voor elkaar krijgen, meer ook niet want dat deed pijn. Hij herrinerde zich niets meer "Luth..." zei hij schor. Luthien huilde en glimlachte door haar tranen heen "heey" zei ze zacht. "Watser gebeurd?" vroeg hij weer droog.
De andere gezichten werder nu al helder en hij zag de rest van zijn familie staan en Severus en Christina..."ook hallo allemaal..damn mensen kunnen niet eens normaal wakker worden hier" mompelde hij droog. Luthien lachte en omhelsde hem "ik ben zoo blij dat je weer wakker bent" zei ze. Charlie keek even niet begrijpend "waar heb je het over?" vroeg hij verbaasd. Toen pas had hij door dat hij helemaal niet thuis of in Roemenië was! Hij lag in het ziekenhuis...Nu begreep hij er helemaal niets meer van. Bill, Fred, George, zijn ouders en de kleine Ron keken hem aan. "Oke wil er nu iemand vertellen wat er is gebeurd?" vroeg hij droog.
Luthien lachte en begon te praten:

-Flashback-
Luthien rende naar buiten en haalde er helers bij "Char is wakker!" zei ze tegen haar vader die haar verbaasd aan keek. De helers liepen snel naar binnen en begonnen Charlie meteen te onderzoeken. Nu de vloek begon uit te werken was het makkelijker om vast te stellen wat er allemaal aan de hand was. De helers liepen naar Luthien en de rest toe "Charlie was geraakt zoals we al dachten door een duistere vloek, hij had een onbekend gif in zich , dat is nu helemaal weg. Als hij een zwakke tovenaar was geweest..had hij het niet gered" Luthien had een gat in de lucht gesprongen en was meteen naar hem toe gerend.

En nu zaten ze met z'n allen in zijn kamer naar hem te staren alsof hij een leuk aapje in de dierentuin was. Allemaal met een brede grijsn of glimlach. "ik kan me nog herrineren dat ik aan het dueleren was met een stel stropers in Roemenië...en daarna..de rest is allemaal weg gewoon een groot zwart gat" mompelde Charlie. Luthien omhelsde hem weer "ik ben zoo blij dat je weer gewoon terug ben!"zei ze blij.

Ze vroeg zich af of hij gehoord had wat ze allemaal tegen hem had gezegd...ze hoopte van niet ze wilde het hem vertellen als hij wakker en bij bewustzijn was,...als iedereen weg was.
En dat was niet erg lang nadat Charlie alle details had gehoord.
De wemels waren gerustgesteld en gingen naar huis ze zouden later wel terug komen. Severus en Christina gingen ook naar huis en Luthien bleef bij Charlie.
Ze keek hem aan "heb je gehoord wat ik allemaal heb gezegt toen je in coma lag?"vroeg ze een beetje aarzelend.
Charlie dacht even na en schudde toen zijn hoofd "nope...wat moet ik gehoord hebben dan?" vroeg hij nieuwsgierig.
Hij wilde het haar eigenlijk nu al vertellen wat hij voor haar voelde...maar aan de ene kant ook weer niet...hij lag in een ziekenhuis bed en kon nog helemaal niets!

Luthien keek een beetje moeilijk "nou...ik zei...dat je wakker moest worden...en dat ik je miste...en dat..." ze stopte even en keek hem aan...Charlie wachtte rustig af tot ze verder zou gaan "en dat ik van je hou" mompelde ze zachtjes. Charlie keek haar uiterst verbaasd aan en wist even niets te zeggen...
Ze zei wat hij altijd al had willen zeggen, ze haalde de woorden uit zijn mond die trouwens open stond van verbazing. Hij keek der aan en Luthien werd rood "ik snap het als je me nu niet meer wilt zien of als je niets voor mij voelt hoor" mompelde ze zachtjes Charlie pakte haar hand "nee Luth...ik...ik hou ook van jou, als sinds de eerste keer dat ik je zag en met je praatte" zei hij langzaam. Luthien keek hem al even verbaasd aan en toen verscheen er ineens een brede glimlach rond haar lippen. Ze keek hem dolgelukkig aan en Charlie grijnsde eindelijk hadden ze het dan tegen elkaar gezegt!

Eindelijk was het dan zo ver, Luthien was jarig ! maar Severus was niet met een vrolijke bui opgestaan, het ongeruste gevoel was sterk en Severus dacht steeds aan de waarschuwing van de jonge Malfidus. Christina had gemerkt dat hem wat dwars zat "Sev? wat is er?" vroeg ze met een bezorgde blik. Severus keek naar zijn vrouw en toverde snel een glimlach tevoorschijn "niets hoezo?" vroeg hij schijnhijlig. Christina keek hem nu fronsend aan "je doet al vanaf zaterdag zo vreemd weetje dat...is er iets op zweinstein gebeurd?" vroeg ze aan hem. Severus trok wit weg, en hij dacht even na...moest hij het Christina vertellen? "Zaterdag ochtend kwam Tom Malfidus ineens mijn kantoor binnen" begon hij langzaam. Christina merkte al dat er iets niet goed was toen enkel de naam Tom viel, maar als er Malfidus achter geplakt werd kon het alleen maar erger. Severus vertelde wat Tom had gezegt , dat ze moesten uitkijken vandaag "want er zou zomaar ineens iets kunnen gebeuren wat de feestvreugde ruw zou kunnen verstoren." eindigde hij. Christina keek hem even niet-begrijpend aan "iets?"vroeg ze met een ongemakkelijk gevoel in haar maag "Dooddoeners" antwoorde Severus. Christina trok al even wit weg "heb je dit tegen Perkamentus gezegt?" vroeg ze Severus knikte "maar zijn antwoord was al even verontrustend...we moeten die waarschuwing van Tom serieus nemen zei hij, en Albus komt zelf ook dus hij denkt niet dat het duel dat er mogelijk kom niet lang zal duren" Christina begon te lachen "Dat is egt mijn grootvader hoor, echt hij heeft een te grote ego, maar Luth's verjaardag mag niet worden verpest door een stelletje achtelijke dooddoeners die denken dat ze de hele orde en perkamentus aankunnen" Christina keek nu scherp. Niemand verpeste de verjaardag van haar dochter!

Luthien keek naar Charlie met een brede glimlach. Charlie zat rechtop in zijn ziekenhuis bed en had de hand van Luthien in de zijne "Ik ben zoo blij Char, nu ben ik eindelijk 19" Charlie grijnsde even en keek toen somber "ja..maar ik kan niet op je verjaardag komen" zei hij met een kille blik op een langskomende heler "ze laten me niet gaan !" vervolgde hij extra hard zodat de heler het zou horen. De heler keek hem triomfantelijk aan en liep verder. Charlie keek nors. Luthien glimlachte even en streek met haar hand langs z'n wang "Maakt niet uit we halen het wel een keer samen in" zei ze. Charlie keek der aan en haalde droog z'n schouders op "trouwens...van mij zou je ook niet weg mogen, je ziet nog vreselijk bleek en die wond in je gezicht is nu ontstoken" Charlie ging automatisch met z'n hand langs de grote wond op z'n gezicht en zuchte even "ja leuk dit word weer eens een litteken...straks lijk ik op Remus" Luthien glimlachte "Je zal niet snel op Remus lijken die heeft er meerdere weetje" Luthien had medelijden met Remus Lupos, de beste vriend van haar oom Sirius Remus was een weerwolf en had het echt niet makkelijk. Charlie keek Luthien aan "komen hun ook?" vroeg hij aan haar. Luthien knikte. "jups en iik moet zo weg" ze keek redelijk somber. Charlie legde zijn hand onder haar kin en keek haar aan "Maak je niet zo druk ga plezier maken ik zie je vanzelf wel als ik uit dit vervloekte bed mag komen" Luthien lachte "ik kom morgen wel langs keej" ze gaf hem een kus op z'n wang (de wang waar geen wond zit) en liep weg Charlie weer alleen achterlatend.
Charlie zuchte diep en staarde naar het plafond waar hij nu dus al een week naar staarde als hij alleen was...En waar een grote zwarte vlek op zat die Charlie zeer intressant had gevonden. Hoe vaak zie je nou een zwarte vlek op het plafond van een ziekenhuis?!

Christina hoorde de deur open gaan en keek op. Luthien stapte binnen met een sombere blik "heey waarom zo somber?" vroeg ze verbaasd aan haar dochter "de helers laten Charlie nog niet gaan" zei ze boos en ze plofte naast haar moeder op de bank. Luthien keek om zich heen "Waar is pap?" vroeg ze verbaasd. Christina glimlachte "even iets halen" zei ze zo nuchter mogelijk. Luthien fronste maar ging er verder maar niet op in. Na 10 minuten ging de bel ineens en nog voor Christina ook maar met haar ogen kon knipperen was Luthien al bij de deur ze deed hem open en slaakte een gilletje van vreugde "Sirius! Remus!" zei ze blij "Haay Luthien alles goed?" vroeg Sirius vrolijk. Remus grijnsde bij het zien van Luthiens gezicht "Gefeliciteerd Luthien" zeiden Remus en Sirius tegelijk. Luthien omhelsde de twee mannen stevig en liet hen binnen.
Christina omhelsde Remus ook even en gaf Sirius een kus op z'n wang "heey broertje" zei ze vrolijk. Sirius grijnsde "haay"
Ze praate vrolijk wat bij en de tijd vloog om. Tot weer ineens de bel ging, Luthien stond weer razendsnel op en deed de deur open. James en Lily kwamen naar binnen gelopen met een kleine baby in lily der armen. De kleine Harry Potter lag vredig te slapen "gefeliciteerd Luth" zei James vrolijk. Luthien omhelsde James, en James nam Harry even over van Lily zodat zij luthien ook kon feliciteren. Christina kwam de hal ingelopen en vloog meteen haar beste vriendin om de hals "Lils!" zei ze blij. Christina en lilly liepen achter James en Luthien aan naar de woonkamer. De kleine Harry die wakker was geworden van het lawaai dat alle mensen maakte, ... begon ineens keihard te huilen. James en Sirius begonnen te lachen en James suste Harry. "Pf ik zal blij zijn als hij uit zijn huilfase is zeg" zei lily tegen Luthien en Christina "ja nou vertel mij wat, je weet hoe Luthien was toen ze zo oud was al Harry...een ramp" Luthien keek verontwaardigd naar haar moeder "sorry?" vroeg ze. Christina en lilly lachte "ja Luth je was vroeger echt een huilebalk je hebt je ouders echt een hoop slapeloze nachten bezorgd" Luthien grijnsde.
Het feest was al in volle gang, ondertussen waren ook Hecuba Jacobs, Hagrid de jachtopziener van Zweinstein, de prosters een paar super aardige orde leden, Dedalus diggel nog een orde lid en de wemels op charlie na, gearriveerd.
Luthien wist nog steeds niet waar haar vader was en hopelijk voor hem had hij een goede reden om de hele ochtend en middag afwezig te zijn op de 19e verjaardag van zijn dochter.
Net op het moment dat Luthien dat dacht ging de bel. Luthien vloog weer zowat naar de deur. Maar dit keer geen gilletje van vreugde...nu bleef het doodstil....

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.