FanFic.nl

Soul Mates

Chapter 6.

Severus gooide de deur met een klap achter zich dicht en liep de straat uit. Hij had Luthien en Christina niet verteld waar hij naar toe ging, hij had enkel gezegd tegen Christina dat hij even iets moest halen. HIj liep nog een klein stukje verder tot hij bij een punt was waar geen dreuzels hem konden zien verdwijnselen.
Hij dook weer op in een donkere buurt en keek even behoedzaam om zich heen. HIj voelde zich nu dus alles behalve op zijn gemak. Hij liep door het het grote landhuis van Lucius Malfidus dook op uit de duisternis. Waarom was het hiet zo donker? vroeg Severus zich onwillekeurig af...Malfoy Manor werd steeds groter en het grote ijzeren hek werd ook zichtbaar. Severus schopte tegen het hek aan die openvloog. Hij liep door en keek even opzij toen hij een geluidje hoorde. De twee witte pauwen van Lucius keken hem argwanend aan en Severus keek schamper. Pauwen...dacht hij nors. Hij liep verder naar de deur en belde aan,de bel dreunde nog na in zijn oren toen hij allang over was en de deur ging krakend en piepend een klein stukje open. Twee kille grijze ogen keken hem aan vanuit het kiertje. "Severus" mompelde Lucius malfidus ijzig. "Lucius" zei Severus droog. Lucius deed de deur verder open en liet Severus binnen. Hij sloot de deur achter hem en keek Severus aan "Wat brengt jou hier?" vroeg Lucius hij sloeg z'n armen over elkaar en keek Severus afwachtend aan "Tom" zei Severus simpelweg. Severus keek om zich heen. Het was vrij donker in de grote hal en het gaf Severus niet echt een geruststellend gevoel. De duisternis bekroop hem en het gaf hem ook niet echt een veilig gevoel. "Hoezo Tom?" vroeg Lucius na een korte stile "Hij kwam naar me toe op Zweinstein...hij zei dat hij mij moest waarschuwen in jou naam" Lucius knikte "inderdaad maar dat is toch geen reden om hier te komen of wel?" vroeg hij. Het was duidelijk dat Lucius zich al even ongemakkelijk voelde als Severus zelf en dat verontruste Severus nog meer. Het beklemende gevoel werd sterker toen hij een geluid achter zich hoorde. Hij draaide zich vlug om en trok z'n toverstok.
Schoorvoet en Ravenwoud keken hem beiden duister aan en hadden ook beiden hun toverstokken op hem gericht "ah,Augustus en Ewout" zei Severus sneerend "Sneep" zeiden de twee heren tegelijk. "Wat leuk dat jullie hier ook zijn"
zei Severus sarcastisch. Twee van de eerste dooddoeners in het huis van zijn oude vriend was alles behalve leuk. Integendeel! "Ja het is ook heel leuk om jou weer te zien verrader" sneerde Ravenwoud. Severus trok zijn wenkbrauwen op "en nu ben ik de verrader ik geloof dat jij degene was die Karkarov had verluld is het niet?" Ravenwoud werd boos en stuurde een vloek op Severus af die Severus nog kon parreren voor Ravenwoud de vloek echt al had uitgesproken. "Waar is Rabastan trouwens?" vroeg Severus met een blik op schoorvoet "naar mijn weten was jij altijd met hem en nu sta je hier met Ravenwoud" Schoorvoet keek boos "Karkarov heeft Hem en Bellatrix en Rodolphus van Detta verraden" Severus grijnsde "ach wat zonde" Severus keek schamper. "er is hier trouwens maar een verrader...een echte verrader" Severus verstijfde toen hij de maar al te bekende en beangstigende stem van Voldemort achter zich hoorde. Severus draaide zich heel langzaam weer om en stond ook in oog met Voldemort.
Voldemort mompelde een vloek en Severus viel verlamd op de grond en bleef roerloos liggen. Lucius had zijn blik afgewend en zei niets meer.
"Schoorvoet, haal de andere, Ravenwoud breng hem naar de zaal en zorg dat Narcissa ook komt, Lucius jij gaat met mij mee." zei Voldemort "Jullie weten wat jullie moeten doen" en na dat gezegt te hebben liep Voldemort gevolgd door Lucius die expres niet naar Severus keek een grote eiken deur door die naar de woonkamer leidde



Luthien gilde keihard waardoor de visite aan kwam rennen, Christina hapte geschokt naar adem, James,Sirius en Remus trokken alle drie tegelijk hun toverstok, Lily had haar handen voor der mond geslagen en was wit weggetrokken, Romeo trok ook zijn toverstok en de rest volgde al snel.
"Goedemiddag Iedereen, sorry dat we zo bruut binnen komen vallen hoor maar we moesten even een cadeautje afgeven" Antonin Dolochov keek Luthien en Christina om de beurt rustig aan, Severus werd door Ravenwoud en Bijlhout vastgehouden, hij was buiten bewustzijn. Grafblom Rodolphus Rabastan en Bellatrix van Detta stonden grijnzend achter hen. "Aan jullie geschokte uitdrukkingen te zien komen we vrij ongelegen en vinden jullie het cadeau dat we hebben meegebracht niet echt leuk" zei Dolochov een beetje betreurd. Christina wilde een stap naar voren zetten maar vrijwel direct zette Bellatrix haar toverstok op de keel van Severus die nog altijd buiten bewustzijn was en verstijfde Christina. "Laat hem gaan" siste Chris bang. "we laten hem ook gaan, Dood welliswaar maar toch" Luthien liep achteruit en ging naast Christina staan. ze trok zelf ook der toverstok "Jullie zijn echt walgelijk, denken jullie dat jullie kunnen winnen van meer dan de helft van de orde?" zei James rustig. Hij had het nooit echt gehad op Severus maar hij wist dat Sneep dit niet verdiende hoe erg hij hem ook haatte. "We weten dat we weinig kans maken maar vechten is toch niet nodig, als jullie ons het meisje geven gaan wij weer rustig weg" zei Rodolphus grijnzend. "Vergeet het maar" zei Sirius, hij en Remus gingen voor Christina en Luthien in staan "wat jullie willen" zei Bellatrix. Ze richtte haar toverstok op Sirius "dag dag Neefje"

Nog geen seconde later barste het duel los, remus en Sirius vuurde beiden tegelijk een spreuk op Bellatrix af waardoor zij haar eigen vloek op Sirius moest afbreken. Ravenwoud en Bijlhout lieten Severus los die op de grond smakte en nog steeds bewusteloos was. James en Romeo vochten met Rabastan van Detta, Sirius en Remus hadden hun handen vol aan Bellatrix en de rest was verspreid over de straat en het huis. Luthien en Christina baande zich al duelerend een weg naar Severus. Christina knielde naast haar man neer en Luthien zorgde ervoor dat er geen vloeken hun kant op kwamen.
"Sev? Sev?" zei Christina zachtjes en bezorgd tegen Severus. Luthien keek heel even om naar haar ouders en beet op der onderlip toen der vader niet reageerde "mama kunnen we niet zorgen dat hij uit de vuurlini komt" zei ze nog een vloek parerend "Dat moet lukken" zei Christina. Ze keek naar Sirius die naar haar keek en wenkte hem. Sirius rende naar haar toe "wat?" vroeg hij snel en kortaf "we moeten Severus op een veilige plek zien te krijgen Sier" zei Chris al even snel en kort. Sirius knikte en hij Chris sleepte Severus ergens veilig buiten de duelerende mensen. Toen rende sirius weer snel terug om Remus te helpen. Luthien keek naar haar moeder "mam ik blijf bij pap, ga de rest helpen" zei ze. Chris keek eventjes bezorgd en zat duidelijk in tweestrijd "Maa! ga nou" dit keer zei Luthien het strenger Christina knikte en liep snel terug. Luthien bleef bij der vader en probeerde hem op te lappen. Luthien slaakte ineens een zuch van opluchting toen der vader tekenen van leven vertoonde "papa?!" Severus opende zijn ogen en wreef over zijn hoofd "watser?" mompelde hij suf "thank God! wat ben ik blij dat je oke bent!" zei Luthien ze omhelsde haar vader die een pijnlijk gezicht trok "wat is er aan de hand Luthien?" vroeg Severus scherp "Dooddoeners" Luthien keek om naar de vechtende menigte en nog voor ze het wist stond haar vader rechtop met getrokken toverstok "paa wat denk jij te gaan doen?" vroeg Luthien scherp. Ze ging ook rechtop staan "helpen wat denk jij dan?" "ja jij bent grappig! je blijft hier en gaat helemaal nergens heen! ben je gek geworden" Severus grijnsde en wilde zijn mond open doen "neeh laat maar!" zei Luthien snel ze wist wat hij wilde zeggen en sloeg der hand voor haar gezicht "oh god ouders begin er nooit aan "zei ze zachtjes "wat zei je luth?" vroeg Severus "niets hoor maar je gaat niet meehelpen, Perkamentus kan ieder moment komen" zei Luthien hoopvol "toch?" Severus knikte 'maar tot die tijd" hij duwde Luthien met een hand opzij en liep naar de rest toe. "SEV" riep Christina toen ze merkte dat hij wakker en bij was. Luthien rende achter der vader aan. Christina verlamde Dolochov en omhelsde Severus die haar wegtrok voor een aankomende vloek "Later is er tijd om te praten nu niet" zei hij waarschuwend Christina knikte en ze dueleerde verder....

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.