FanFic.nl

Melody's Diary

Deel 9. Meet Jim

In mijn eentje zit ik in de trein naar Berlijn. Zo'n rit duurt verschrikkelijk lang en bij iedere hobbel voel ik mijn ogen een millimeter verder dichtzakken. Mijn laptop ligt in de tas naast me en voor me staan 2 koffers. Vol met al mijn spullen. Mijn blik gaat naar buiten. Ondanks dat het zomer is, regent het. De lucht is grijs en de bomen bewegen met de wind mee. Nou ja, de bladeren en flexibele takken dan. De zomer is nog ver te zoeken.
De trein is net Leipzig gepasseert en Berlijn is hier niet ver meer vandaan. Het regenen is gestopt en de wolken maken plaats voor wat zon. Bij München ben ik in slaap gevallen en ik ben bij Leipzig wakker gemaakt door de conducteur die mijn kaartje wou zien.
_______________________________________
De trein komt piepend tot stilstand en het station van Berlijn is overbevolkt. Mensen krioelen door elkaar heen, als bij een mierenkolonie. Ik pak de laptoptas en hang hem om mijn schouder. De 2 koffers sleur ik achter me aan. Op het station maken mensen plaats voor me en even voel ik me belangrijk. Dat gevoel gaat al snel weg als ik bij een groot restaurant langsloop waar mensen zitten te eten. De mannen dragen dure pakken en hebben allemaal een Rolex om hun pols terwijl de vrouwen pronken met hun overdreven dure sieraden, parels en kledij. Ik passeer een oude vrouw die ook bij de elite hoort en krijg vuile blikken naar me toe geslingerd. Ze zijn hier niet zo gesteld op mensen zoals ik. Het is best te begrijpen. Ik loop in tweedehands versleten kleding en vertrapte schoenen en val behoorlijk uit de toon tussen al die welvarende Berlijners. Met mijn 2 koffers val ik nog meer op. Als ik het station uit ben zie ik een man staan. Gekleed in een pak met een bordje voor zich. 'Melody Merla' Staat er met zwarte viltstift op geschreven. Ik loop naar de man toe en als hij doorheeft dat ik Melody ben bespeur ik een lichte schrik in zijn ogen. Hij had waarschijnlijk een nerd verwacht met geniale ideeën of een meisje in een strak mantelpakje met roze strikjes in haar haar. Ik ben het tegenovergestelde daarvan. Geen roze strikjes voor mij. Absoluut niet.
"Welkom mevrouw Merla. Ik ben uw chauffeur. Ik zal u naar het campus vervoeren. Geeft u mij de koffers maar" Een beetje schichtig geef ik de man mijn koffers.
__________________________________________

Ik zit in mijn kamer in het campus. Het bed naast me is nog leeg. Mijn koffers zijn uitgepakt en liggen onder mijn bed, te wachten tot ik ze weer ga gebruiken. Ik heb mijn laptop opgestart en begin weer een stukje te schrijven.

Hallo lezers!!
Berlijn heeft er weer een inwoner bij hoor =D ik ben gearriveerd en vermaak me nu in mijn eentje in mijn kamer. Ik ben blij dat ik weg ben uit Oostenrijk. Niet ten nadele van de Oostenrijkse lezers onder jullie, maar persoonlijk heb ik niks meer met Oostenrijks. Ik hoop dat jullie blijven lezen. Ook in mijn tijd in Duitsland. Onderweg naar het campus had ik een privéchauffeur en heb ik aandachtig de mensen bestudeerd die ik voorbij zag lopen. Er zitten best wel leuke jongens tussen ^^ Lang leve Berlijn..
xoxo Sas

Ik klik op verzenden en merk op dat ik een bericht heb.

heey Sas!
Ik neem aan dat je nu al in Berlijn bent.
Misschien moeten we iets afspreken..
Mail me terug,
X Jim

Reacties: