FanFic.nl

Een nieuwe start, een echte glimlach.

Een nieuwe start, een echte glimlach.

Een nieuwe start, een echte glimlach.

Jeetje waar moet ik mee beginnen? Ik zal me als eerst even voorstellen. Ik ben Melanie en ik ben 16 jaar. Ik woon nu sinds kort bij mijn oom en tante. Om weer een normaal leven te kunnen krijgen. Structuur enzo. Ik heb een moeder, Danielle en een vader Gijsbert. Samen woonde ik met me broer Mike, en me zusje Stefanie in een normaal rijtjeshuis. Ik heb in me leven veel meegemaakt.. Veel mensen ontmoet maar ook veel mensen veloren. Nu in 2010 spreek ik mijn ouders niet meer, en zie ik mijn broer en zusje niet meer. Heb in één jaar al in 5 verschillende opvangen gezeten. En woon nu eindelijk op een goeie plek. Ik zal jullie mijn verhaal vertellen en geloof me, het gaat heel anders dan de meeste mensen denken. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Het was een zaterdagse avond op 13 Augustus 1994 dat ik werd geboren. Trots en reuze blij waren mijn ouders met mij. Als ik terug keek naar de foto’s van toen, leek alles zo perfect zo mooi. Pas toen ik oud genoeg was om alles te beseffen realiseerde ik dat het helemaal niet zo was. Mijn ouders maakte elke avond ruzie. Me vader dronk veel en werd daar altijd erg agressief van, en dat reageerde hij dan weer op ons af. Rond mijn 4e begon alles pas. Toen zag ik alles letterlijk gebeuren. En voelde de pijn. Mijn vader gooide vaak met spullen naar ons. Zo vloog er een vaas door de kamer, en de andere keer was het een portret aan de muur. Steeds vaak gebeurde het, en zo leerde ik er mee leven. Ik ging als ik thuis kwam standaard naar me kamer, zodat ik niets meer mee zou krijgen. Maar ook dat lukte niet want toch hoorde ik alles nog. Als klein meisje ga je naar school, speel je buiten met vriendinnetjes en dat deed ik ook. Toch was het anders dan bij andere. Mijn zusje en ik zagen der nooit uit als de andere meisjes. We hadden nooit echt veel geld thuis, en kregen ook nooit de duurste dingen. We liepen altijd met tweedehands kleren. Maar gezond en goed verzorgd zagen we er wel uit. Er was wel structuur thuis, ondanks dat mijn vader van die boze buien had. ’S Ochtends en ’s middags en ’s avonds kregen we gewoon te eten. Ik sliep op een eigen kamer, op een bed met in me kamer verwarming. Ik zou eigenlijks niet moeten klagen. Kinderen in arme landen hebben het veel slechter dan mij gehad rond die leeftijd. Die hebben het nu zelfs nog slecht, terwijl ik nu ook gewoon in een huis woon, en eten krijg! (1998) Ik zit nu in groep 1 van de Basisschool , De hink Stap Sprong! Ik ga met veel plezier naar school. Elke dag maak ik mijn opdrachten, en luister goed naar de lerares.. ( de rest ben ik nog bezig!)

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.