FanFic.nl

The Sister of Severus Snape

Hoofdstuk 4: Het bezoek aan professor Perkamentus

Melian en Christina liepen door de gangen op weg naar kruidenkunde. “Ik ben echt benieuwt wat professor Perkmentus je wilt vertellen, Mel!”� zei Christina. “Ja ik ook. Eigelijk word ik er wel een beetje zenuwachtig van!”� zei Melian. Ze liepen het klaslokaal binnen en gingen met z’n 2e aan een tafeltje zitten. Melian was er helemaal niet goed bij met haar gedachten. Ze was zo benieuwt wat professor Perkamentus haar wou vertellen!

Alle lessen die ze die dag had gingen enorm langzaam! Toen de bel eindelijk ging bij geschiedenis van toverkunst, had Melian snel haar boeken ingepakt en was ze de klas uitgesprint. Melian kwam bij de waterspuwers aan. Ze had geen idee hoe ze omhoog zou moeten komen. Gelukkig kwam professor Anderling er net aanlopen. “Professor? Weet u misschien wat het wachtwoord is? Ik heb een afspraak met professor Perkamentus”� zei Melian beleeft. “Ja natuurlijk! Aardbeienzuurtjes!”� zei Anderling en de waterspuwer kwam in beweging. “Bedankt professor!’ zei Melian en ze stapte op de bewegende trap.

Melian klopte op de deur en na een goedkeurend antwoord van Perkamentus opende ze de deur. “Hallo, Melian!”� zei Perkamentus. “Hallo, professor.”� Zei Melian. Ze was nu wel heel erg nieuwsgierig geworden naar wat Perkamentus haar te vertellen had. Melian liep meer in de richting van Perkamentus’ bureau. Ze zag dat er nog iemand was. Tot haar verbazing was het professor Sneep. “O hallo professor Sneep”� zei Melian een beetje geschokt. “Hallo, Melian.”� Zei Severus vriendelijk. Het viel Melian op dat professor Sneep er helemaal niet zo kil en emotieloos eruit zag, maar meer blij en zijn stem klonk ook veel aardiger. “Ik wil je graag iets vertellen over je familie.”� Begon Perkamentus. “Kent u mij familie? Of heeft u ze gevonden? Wat geweldig!”� zei Melian enorm enthousiast. “Ja ik ken iemand van je familie, maar jij waarschijnlijk ook.”� zei Perkamentus. Melian keek hem met een vragend gezicht aan. “Professor Sneep is uw broer”� zei Perkamentus voorzichtig. Melian wist niet hoe ze moest reageren. Moest ze professor Sneep nu in de arme vliegen of alleen maar een hand geven? “Ik laat jullie even alleen. Ik moet nog even wat regelen met Minerva.”� Zei Perkamentus en verliet zijn kantoor.

Het bleef een hele tijd stil. Ze wisten allebei niks meer te zeggen. Totdat Severus zei: “Wil je vanavond met mij uiteten ergens bij Zweinsveld? Om elkaar beter te leren kennen.”� Melian was een beetje verbaast maar zij toen gauw: “ Ja dat lijkt me leuk.”� “Oké. Kom je dan om zes uur naar mijn kantoor?”� vroeg Severus. “Ja ik zorg dat ik er dan ben.”� Zei Melian. “Ik moet nu gaan. Tot dan!”� zei Severus. Melian vond het erg leuk om met hem uiteten te gaan. Ze werd er erg vrolijk van. Melian liep ook het kantoor van Perkamentus uit en was op weg naar haar leerlingenkamer. Melian moest lachen. Eindelijk had ze familie gevonden! En nog wel haar broer! Dat was het enige wat Melian het liefste wou. Om iemand van haar familie te ontmoeten! En nu was het ook nog gebeurd!

Melian liep nutriënt de leerlingenkamer in en zag Christina nergens, maar Tops wel. Melian liep naar Tops toe. “Hoi! Weet jij waar Christina is?”� vroeg Melian. “Nee ik zag haar net de leerlingenkamer uitlopen.”� Zei Tops. “Oké bedankt.”� Zei Melian. Ze liep de trap op naar haar slaapzaal. Melian opende haar kledingkast en pakte een net shirtje eruit en trok die aan. Ze maakte zich snel op en kamde haar lange stijlen zwarte haar nog snel. Daarna liep ze terug naar haar kast en pakte een tasje eruit. Melian pakte de foto van de vrouw met het kleine jongentje die op haar nachtkasje stond. Ze keek er even naar en deed de foto daarna in haar tas. Melian keek naar de klok en zag dat het kwart voor 6 was. Melian liep de trap weer af en keek weer even rond in de leerlingenkamer, maar weer kon ze Christina nergens vinden. Ze besloot maar om te gaan. Anders zou ze misschien nog wel te laat komen bij professor Sneep. Ze liep haastig naar de uitgang. Melian had door dat iedereen naar haar keek omdat ze er zo netjes uitzag, maar dat negeerde ze. Toen Melian het portret uitstapte zag ze Christina aankomen.

“Chris!”� zei Melian. “Waar kom jij vandaan? Ik moet je iets vertellen!”� zei Melian en keek naar Christina. “Chris, professor Sneep is mijn broer. Perkamentus heeft het me vanmiddag vertelt en ik ga nu met hem uiteten.”� Zei Melian. Melian zag dat het niet zo goed met Christina ging. “Chris, gaat het wel?”� vroeg ze na een lange stilte. Christina vloog Melian om haar hals en moest huilen. “Wat is er?”� vroeg Melian geschokt. “Niks. Ik vertel het morgen wel. Ga jij nu maar voordat je te laat komt!”� snikte Christina. “Oké. Tot vanavond!”� zei Melian. Melian kwam aan bij de kerkers en ze zag dat professor Sneep daar al stond. “Hoi! Ben je klaar? Vroeg Severus aardig. “Ja.”� Zei Melian een beetje verlegen. Melian vond het wel een beetje raar om met haar leraar uiteten te gaan. Maar het was tenslotte haar eigen broer.

“Het is een stukje lopen. Ik hoop dat je dat niet erg vind!”� zei Severus. “Nee totaal niet.”� Zei Melian. “Ik ben blij dat ik nu iemand van mij familie ken!”� zei Melian. Ze had eindelijk een beetje moed om iets te zeggen. “Ik ook. Ik wist niet dat ik een zusje had “ Zei Severus. Melian en Severus liepen nu over het natte gras en waren bijna bij Zweinsveld. “Hoe oud ben je eigelijk, Melian?”� vroeg Severus. “Ik ben 16.”� Antwoordde Melian. “Dan schelen we dus 6 jaar.”� Zei Severus en bekeek Melian vanuit zijn ooghoek. Severus vond dat ze erg op hem leek. Vooral haar ogen en haar. “Je lijkt best wel op mij.”� Zei Severus. “Ja vind ik ook! Dat viel me de eerste dag al op!”� zei Melian. Melian voelde zich nu meer op haar gemak en Severus lachte.

Ze waren aangekomen bij Zweinsveld. “Zullen we hier heen gaan?”� vroeg Severus en hij wees naar een cafeetje. “Ja leuk”� zei Melian en ze volgde Severus naar binnen. Ze kregen een plaatsje toegewezen midden in het café. Het was er gezellig met kaarzen verlicht en er lagen kleedjes op tafel. “Gezellig.”� Zei Melian. “Ja vind ik ook.”� Zei Severus. “Heb jij onze ouders goed gekend? Professor Sneep.”� Vroeg Melian. Severus moes lachen. “Zeg nu maar Severus. Ja ik heb ze goed gekend. Ik wil wel wat over hun vertellen als je wilt.”� Zei Severus. “Ja graag!”� zei Melian. Nadat ze bestelt hadden begon Severus met vertellen. “Onze moeder Ellen was heel lief voor mij. Integendeel van onze vader Tobias. Hij sloeg mij en mam vaak.”� Melian keek geschokt. “Ik wist nooit dat ik een zusje had. Ik denk dat mamma in het geheim jou heeft gekregen. Misschien werd pappa anders boos. Ik weet niet waarom ik jou nooit heb gekend. Dat zouden we aan Perkamentus moeten vragen. Ik was trouwens blij toen ik voor het eerst naar Zweinstein mocht. Dan was ik tenminste af van al dat geruzie.”� Ging Severus veder.

Melian keek vol verbazing naar hem. Ze vond het vreselijk. Dat haar ouders blijkbaar zoveel ruzie maakte en haar vader haar moeder en broer sloeg! Melian vond het heel zielig voor Severus. Zonder dat Melian het door had stroomde er een traan over haar wang. Severus zag het. Hij liep naar Melian toe en knielde voor haar stoel neer. Hij veegde haar tranen weg. “Gelukkig heb jij dat nooit mee hoeven maken.”� Zei Severus troostend. Severus stond op en omhelsde Melian. Melian vond het fijn om in de arme van haar broer te staan. “Ik vind het fijn dat ik een broer heb!”� zei Melian. Severus liet Melian los en ging weer op zijn stoel zitten. “Ik ook! We moeten vaker iets samen doen.”� Zei Severus. Melian herinderde zich opeens weer de foto die ze in haar tas had gestopt. Melian pakte de foto uit haar tas en gaf hem aan Severus. “Ben jij dit met mamma?”� vroeg Melian. Severus bekeek de foto aandachtig. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. “Ja. Hoe kom je eraan?”� vroeg Severus. “De mensen van het weeshuis hadden het aan mij gegeven. Blijkbaar heeft mam het bij mij achtergelaten.”� Antwoordde Melian.

Severus en Melian aten hun bestelling op, betaalde en gingen weg. Toen ze in de grote hal aankwamen zagen ze dat het 11 uur was. “Slaaplekker, Melian!”� zei Severus en gaf haar een knuffel. “Slaaplekker.”� Zei Melian en ze liep naar het trappenstelsel. Melian liep regelrecht naar haar bed en viel gauw in slaap. Ze droomde over haar ouders en Severus.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.