FanFic.nl

The Sister of Severus Snape

Hoofdstuk 7: De brief

Melian lag die avond nog een hele lange tijd op haar bed. Ze was zelfs niet naar het avondeten gekomen. Melian had geen zin om Severus of Christina onderogen te komen. Ze stond op en graaide naar haar boekentas. Toen ze die had gevonden haalde Melian haar agenda en de nodige boeken uit haar tas. Ook pakte ze haar veer en een potje inkt. Melian keek in haar agenda. “Af, af en nog eens af.”� Zei ze geërgerd. Ze was vergeten dat ze allang vooruit had gewerkt. Meestal was het handig. Behalve op momenten als dit. Als je je flink verveelde. Ze gooide haar boeken en agenda weer op de grond en Melian legde haar veer en potje inkt op haar nachtkasje.

Ze schrok zich rot toen er opeens op het raam getikt werd. Snel draaide Melian zich om en ze schoot een paar meter de lucht in toen er een grote dikke bosuil naar haar zat te kijken. Zijn kopje hing wat schuin en de uil had een brief aan zijn pootje. Het leek eigenlijk niet eens op een uil, meer op een hele erge misvormde hond. Zo groot en dik was de uil. Melian liet zich van het bed glijden en opende het raampje. Al snel vloog de uil op haar schouder. De uil zetten zijn scherpen nagels in Melian’s schouder en Melian trok een pijnlijk gezicht. Ze probeerde de brief van de uil los te maken, maar dat gingen nogal moeizaam, omdat de uil op haar schouder zat en zo enorm dik was dat de uil bijna door zijn pootjes heen zakte. Ze zuchtte eventjes. Melian kon de uil er ook niet aftillen, aangezien zijn nageltjes zo erg in haar schouder zaten dat het gewoon pijn deed als je de uil zou bewegen. Melian wist even niks meer te doen. Misschien kon iemand haar eventjes helpen, want ze had echt geen zin om nog een uur lang zo’n dikke uil op haar schouder te hebben en eigenlijk was Melian ook wel benieuwd van wie de brief afkomstig was.

Ze besloot om maar eventjes naar benenden te gaan en hulp te vragen. Waarschijnlijk zouden de meeste mensen nu al terug zijn van het avondeten. Rustig liep ze naar benenden. Ze was bang dat de reuze uil misschien zou vallen en dat haar hele schouder dan open lag en de uil dan dood zou zijn omdat die door zijn zware gewicht zichzelf dan te pletter zou slaan. Melian pakte met haar vrije schouder en hand de trapleuning vast en liep zo naar benenden. Het leek net alsof ze de koningin was, zo rechtop en langzaam liep ze.

Christina zat rustig in de leerlingenkamer en speelde wat nerveus met de armbandjes om haar pols. Ze vond het maar niks om ruzie te hebben met Melian. Ook was ze veel te bang dat Melian misschien zou doorvertellen, ook al vond Christina dat niet echt bij Melian passen. Christina wou het liefste naar Severus toe, maar het viel gewoon te veel op als ze opeens weg zou gaan. Ze zuchtte eventjes en haar oog viel op Melian die de trap afkwam. Christina stond snel op, want ze wist dat de regel luidde dat je geen uilen op de leerlingenkamer en slaapzalen mocht. “Mel! Wat doe je? Van wie is die uil?”� vroeg Christina lief. Ze hoopte dat Melian niet boos op haar werd, maar het gebeurde toch. “Laat me met rust.”� Siste Melian kwaad. Ze liep met een boogje om Christina heen en Melian keek nog even achterom. “Moet je niet bij Severus zijn?”� siste ze zachtjes dat alleen Christina het kon horen. De tranen sprongen in de ogen van Christina. Dit wou ze niet. Ze wou gewoon gelukkig zijn met Severus en geen ruzie met Melian. Christina liep de leerlingenkamer uit en onderweg dook ze een meisjes toiletten in. Snel droogde ze haar tranen af en bedacht ze wat ze nu het beste kon doen. Terug naar de leerlingenkamer? Of tóch nog eventjes een bezoekje brengen aan Severus.

Melian had geen zin in hulp van Christina. Ze kon het wel alleen met andere vrienden. Ze snapte nog steeds niet waarom Christina haar broer opeens afpakte. Melian kon het maar niet begrijpen. Toen ze veder de leerlingenkamer kwam schrokken een paar mensen. Net zoals Melian de eerste keer. Ze zocht naar bekenden mensen en al gauw viel het roze haar van Tops al op. Nog steeds rustig liep ze naar Tops toe. Veel kinderen deinsde achteruit. Heel even was alle aandacht volledig op Melian gericht. Lichtjes liep ze een beetje rood aan. Gelukkig kwam Tops al naar haar toe gelopen. Ze keek eerst eventjes naar de uil en trok Melian toen mee. “Melian, je moet weten dat uilen in de uilentoren moeten. Als de docenten er nu achterkomen dat jij een uil hier hebt, dan krijg je straf… Maare, waarom kwam je met die uil naar benenden?”� zei Tops en ze keek eventjes met een gefronste wenkbrauw naar de reuze uil. “Die uil is zo dik, dat ik die brief niet van zijn pootje kan afhalen en zijn nagels staan in m’n schouders, dus als die uil eventjes beweegt ga ik dood van de pijn.”� Legde Melian uit. Tops schoot in de lach en ging wat door haar hurken heen, omdat Melian wat kleiner was dan haar. Voorzichtig maakte Tops de brief van de uil los en na een paar minuten overhandigde ze de brief aan Melian. “Dank je, Tops.”� Zei Melian vriendelijk en ze glimlachte eventjes kort. “Oja, als ik jou was.. Dan zou ik die uil nu direct naar de uilenvleugen brengen. Als iemand erachter komt dat er ergens een uil is.. Dan ben je waarschijnlijk flink de lul!”� gaf Tops Melian nog als tip. Melian knikte enkel en liep met de brief in haar handen én de uil door het portret gat, richting de uilenvleugel.

Ze liep er vlug heen. Melian had al van Christina een keertje een soort rondleiding gehad en wist nu ongeveer wel waar alles was. Ze hoopte zo dat ze niemand tegen zou komen. Melian zat dus echt niet op straf te wachten. Eigenlijk was ze ook wel zenuwachtig. Wie zou hí¡í¡r nu een brief schrijven? Haar ouders waarschijnlijk niet. Die wisten waarschijnlijk niet eens dat Melian naar Zweinstein was.
Na een tijdje was Melian aangekomen in de uilenvleugel. De uil zette zich af op Melian schouder en vloog naar een plek waar eten en drinken was voor uilen. “Auw!”� riep Melian nog eventjes. Ze wreef over haar schouder heen en het bloed zat op haar hand. “Hé, jakkes!”� riep Melian geïrriteerd. Het bloed stroomde sneller over haar schouder dan ze dacht. Haar hele topje zat dan ook al snel onder. “Gatver.”� Zei Melian toen ze opzij naar haar schouder keek. Ze was alweer bijna de hele brief vergeten. Haastig maakte ze de brief open.

Christina was nog een hele tijd in de meisjes toiletten gebleven. Ze had besloten om naar Severus te gaan. Aangezien ze toch niet gewenst was in de leerlingenkamer. Zachtjes maakte Christina de deur open. Ze sloop naar buiten en Christina keek goed om haar heen of ze niemand zag. Gelukkig was dat niet het geval. Toen Christina in de kerkers aankwam hoorde ze voetstappen. Snel schoot ze een gangentje in. Christina’s hart ging tekeer. Als iemand erachter zou komen dat ze nu nog rond sloop, dan werd ze misschien wel van school getrapt! Voorzichtig keek Christina langs het muurtje heen en ze zuchtte opgelucht. Gelukkig, het was Severus maar. “Severus!”� zei Christina en ze liep snel naar Severus waar ze hem een zoen op zijn mond drukte. Severus leek eventjes verbaast. “Wat doe je hier nog? Moet je niet slapen?”� vroeg Severus verbaast. “Nee.. ik kon niet slapen.”� Zei Christina. Eigenlijk had ze nog niet eens geprobeerd te slapen. “I -ik heb ruzie m -met Melian.”� Zei Christina met moeite.
Severus zuchtte eventjes. Dit had hij al verwacht. Ook al kende hij Melian nog maar net. “Misschien moet je haar maar even laten gaan, dan trekt ze vanzelf wel weer bij.”� Gaf Severus als advies. Christina knikte. “Mag ik bij jou slapen?”� vroeg Christina spontaan.
Ze keek Severus lief aan en ze hoopte echt dat het mocht. Christina wou niets liever dan bij Severus zijn.
Severus knikte. “Je moet wel zorgen dat je morgen vroeg weg bent.”� Zei hij. Liever deed hij het niet. Hij was veel te bang om daardoor zijn baan en Christina kwijt te raken, maar één keer kon niet kwaad. Zachtjes trok Severus Christina mee naar zijn kantoor en kamer. Eenmaal in zijn kantoor aangekomen sloot hij de deur en deed die op slot, zodat echt ní­émand hun zou kunnen storen. Eenmaal de deur op slot begon Christina Severus gepassioneerd te zoenen. Het kon haar echt niks meer schelen. Er was niemand die hun nu toch kon zien.. De deur was op slot. Severus bekeek Christina even. Vorige keer waren ze er niet aan toe gekomen om te vrijen, voor dat Christina en hij hellemaal naakt waren, was Melian binnen gekomen. Nu de deur op slot zat, kon dat niet nogmaals gebeuren.
“Waar waren we de vorige keer eigenlijk gebleven?”�Vroeg Severus terwijl hij Christina vol tederheid in de hals zoende.
Christina sloot haar ogen en leunde met haar hoofd naar achteren,
Severus voelde hoe haar ademhaling sneller ging.
Christina zoende nu Severus weer op de mond, rustig liepen ze achteruit naar het bureau waar Christina de boeken die erop lagen gewoon op de grond gooiden en er ging er al zoenend opzitten. Severus stond tussen haar benen in en streelde over haar onderrug.
Christina voelde hoe zijn lid opzwol tussen haar benen en kreunde zachtjes.
Haar handen gleden naar de knopen van zijn gewaad die ze uitgooiden bij hem, nu stond Severus nog in een wit overhemd en een zwarte lange broek.
Zachtjes kuste Severus haar hand terwijl hij met de andere haar gewaad uitgooiden zodat ze nog in haar griffoendors stropdas, witte overhemd, rokje, panty en schoenen van haar school uniform zat. Hij glimlachte en liet haar hand los, hij maakte rustig de knoopjes van het witten overhemd los en kusten haar tussen de borsten toen een rode met zwarte Bh zichtbaar werd.
Christina haar hart sloeg zo snel dat het eruit leek te slaan toen hij dit deed, vol van verlangen deed ze zijn broek open, die naar bende zakte, ze glimlachte om de grijze boxershort en deed nu zijn overhemd uit waardoor hij in zijn bloten bovenlijf stond. Het verbaast Christina hoe gespierd Severus wel niet was. Zachtjes kuste ze hem op zijn schouder terwijl Severus zijn broek weg schopte en haar schoenen uitdeed. Voorzichtig gleed hij met zijn handen onder haar rokje en trok zo haar panty naar benden. Een kreun van verlangen ontsnapte nu aan zijn lippen. Hij tilde haar rokje een stukje op en begon haar dij been te kussen. Terwijl Christina het allemaal toe liet.
“Ik hou vreselijk veel van je Christina Medussa Zwarts.”�Zei hij gemeend, zijn stem klonk hees van de opwinding, terwijl hij nu haar rokje los maakte.
“Ik ook van jou Severus Sneep.”�Kreunde Christina zachtjes, ze gleed met haar handen over e rand van zijn boxershort die ze uit deed bij hem. Nu was hij al hellemaal naakt. Christina dacht even dat Severus lichtjes rood werd, maar at was alweer zo snel weg dat ze er niet zeker van was.
Severus ontdeed Christina van haar laatste kleding stukken.
Hij legde haar plat neer op het bureau en ging op haar liggen. Severus stond nog half op de grond en ging bij haar binnen.
Rustig begon hij te stoten terwijl Christina haar armen rond zijn hals had geslagen en met hem zoende.
Ongeveer een kwartier later was Severus met een luide kreun gekomen en ging hij weer uit haar. Dit was de eerste keer voor hem dat hij de liefde had bedreven, het was beter dan hij had verwacht. Vol van liefde keek hij Christina aan die zijn blik met niets anders dan pure liefde beantwoordde.
“Misschien moeten we maar naar het bed verplaatsen.”�Zei Severus die nog steeds na hijgde. Christina knikte ten teken dat het goed was.
Severus stond op en kuste Christina eerst over haar gehele lichaam nog even en tilde haar toen op naar het bed, waar hij met haar dicht in zijn armen onder de lakens ging liggen.

Lieve Melian,
Bij onze eerste ontmoeting, was het voor mij al liefde op het eerste gezicht.
Niet alleen je uiterlijk deed me verwonderen,
Maar ook de zachtheid van je hart, je glimlach, alles is gewoon perfect aan je
Ik zou je graag nog eens willen ontmoeten,
Iedere dag, ieder uur, iedere seconde, dat ik aan je denk,
Mis ik je meer en meer..
Ik ben verliefd op je geworden..
Hopelijk denk je hetzelfde over mij, hoe ik over jouw denk,
Liefs,
Anoniem

p.s De uil mag je zolang houden totdat je weet wie ik ben, dan kan je de uil terug sturen. Als hij nog niet zelf terug gevlogen is. Hij heet Brikker. Geef de uil niet te veel eten a.u.b
(Made by dylan04)
Melian’s mond viel open toen ze de brief gelezen had. Vond iemand hí¡í¡r leuk? Ze zat hier pas op school en ze had nu al een geheimen aanbidder! Melian keek even naar de uil. Fijn, nu moest ze daar ook nog voor zorgen. Ze was echt enorm benieuwd van wie de brief was. Hopelijk kwam ze er snel achter en misschien zag ze dan ook wel wat in die jongen. Melian besloot maar om er in de leerlingenkamer nog wat over na te denken en een plan te bedenken. Ze keek nog even naar de uil die dus Brikker heette en ze liep weg.
In de leerlingenkamer aangekomen ging ze op de bank zitten. Het was al laat, want Melian was op 3 na de enige in de leerlingenkamer. Opnieuw las ze de brief. Het handschrift herkende ze niet, wat ook wel onwaarschijnlijk was. Ze was helemaal vergeten dat haar ene schouder onder het bloed zat.
Na een tijdje wist Melian het echt niet meer en besloot ze maar naar bed te gaan. Morgen hadden ze gewoon weer les. Langzaam liep Melian naar de trap en kleedde ze zich om en merkte toen pas dat haar schouder nog steeds bloedde. Vluchtig liep Melian naar de badkamer waar ze haar schouder schoon maakte. Daarna liep ze weer terug naar de slaapzaal. Melian keek nog even of ze Christina zag, maar die was nergens te bekennen. Ze zuchtte eventjes. Christina had haar broer meer gezien dan zijzelf. Eigenlijk wou Melian hem nog beter leren kennen, maar zo ging dat moeizaam. Ze had geen zin om die twee weer te betrappen of heel klef te zien doen.
Melian kroop onder de dekens en sloot haar ogen. Slapen lukte haar nog niet. Het was nog veel te druk in haar hoofd. Wie was haar geheimen aanbidden? Melian ging rechtop in haar bed zitten en pakte haar toverstok van haar nachtkastje. “Lumos!”� zei ze zachtjes. Melian wou liever niet de andere meisjes wakker maken. Ze verroerde zich eventjes niet, zodat ze kon horen of iemand bewoog of wakker was geworden. Gelukkig hoorde ze niks. Melian pakte een boek van haar nachtkasje wat ze las. Het was een spreukenboek. Elke avond las ze eigenlijk een paar hoofdstukjes. Zodat ze steeds meer spreuken kon beheersen.
Na 3 hoofdstukken gelezen te hebben, viel Melian als een roos in slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.