FanFic.nl

The Sister of Severus Snape

Hoofdstuk 8: De voorspelling

Melian zat aan de tafel van Griffoendor in de grote zaal. Verveeld prikte ze wat ongeïnteresseerd in haar eten. Vandaag had ze weer les van haar broer en voor het eerst waarzeggerij. Waarzeggerij leek Melian echt zo’n onzin vak! Maar ze moest het proberen van professor Anderling. Melian keek eventjes de tafel af. Ze had het gevoel dat Christina haar allang weer vergeten was. Ze zat zo te kletsen met andere leerlingen uit Griffoendor en telkens viel Christina’s blik naar de oppertafel, waar Severus aan zat. Melian rolde met haar ogen en zuchtte geërgerd. Ze pakte woest haar boeken van tafel en stootte daarbij ook nog een glas om. Zonder om te kijken liep ze de grote zaal uit. Melian pakte haar verkreukelde rooster uit haar tas en ze stopte eventjes in de hal om te kijken waar ze eerst heen moest. Eerst waarzeggerij. Weer zuchtte Melian. Ze liep de trappen op en was al moe toen ze net de tweede verdieping op kwam. Melian stopte eventjes en leunde tegen de muur aan. Ze had nog een kwartier om boven te komen. Dat zal wel lukken, dacht Melian. Ze keek eventjes wat om haar heen en na een paar minuten liep ze weer veder.

Eindelijk was Melian boven. Ze klom de ladder omhoog en liep het lokaal binnen. Tot haar verbazing waren er al veel leerlingen. Die hadden waarschijnlijk een geheimen route genomen waar zij niks vanaf wist. Melian ging alleen aan een tafeltje zitten. Ze had nu even geen behoeftes om met iemand te praten. Ze was echt enorm chagrijnig. Melian pakte haar boek uit haar tas en gooide die met een klap op tafel. Melian zag vanuit haar ooghoek dat professor Zwamdrifft omhoog sprong van de schrik. “Kindje, doe rustig aan.”� Zei ze zweverig tegen Melian. Langzaam kwam Zwamdrifft naar Melian toe lopen. Ze hielt haar handen boven Melians hoofd. “Er hangt een boze aura boven je hoofd… en iets verdrietig.”� Zei Zwamdrifft hard door de klas heen. Melian schaamde zich dood en besloot er maar niks op te zeggen, maar diep van binnen wist Melian wel dat Zwamdrifft gelijk had.
Zwamdrifft liep naar het midden van het klaslokaal. “Vandaag gaan we leren hoe we met kristallen bollen werken.”� De stem van Zwamdrifft galmde door het lokaal heen, terwijl haar stem vaak oversloeg. Melian zuchtte. Echt iets waar ze nu al niks van snapte. “Pak allemaal maar een bol van de plak vandaan en lees bladzijde 21 in je boek, daarna mag je van start.”� Ging Zwamdrifft veder.
Melian pakte haar toverstok en richtte op een van de bollen op de plak. “Accio kristallen bol!”� riep ze en binnen minder dan een seconden had ze de bal in haar handen. Melian keek er tevreden naar. Ze had nooit gedacht dat het zou lukken. Zwamdrifft kwam naar Melian toe lopen. “Ik wil voortaan dat je het gewoon pakt, in plaats van je toverstok te gebruiken!”� zei Zwamdrifft wat streng tegen Melian. Melian schoot in de lach. Intussen had de hele klas het zelfde als haar gedaan.
Toen Zwamdrifft dat door begon te krijgen begon ze paniekerig door het klaslokaal heen te lopen. Melian lag helemaal dubbel, net zoals de rest van de klas. “Stilte allemaal! Ik wil niet dat dit nog een keer gebeurd!”� riep Zwamdrifft door de klas, op nog steeds een zweverig toontje.
Melian sloeg haar boek open op de goede bladzijde en begon het te lezen. Toen Melian dat gedaan had keek ze naar de bol. Ze boog zich wat meer voorover. Langzaam zag Melian dat de rook in de bol een beeld begon te vormen. Eerst was het nog onduidelijk, maar het werd steeds meer zichtbaar. Melian zag Christina en Severus samen. Waar precies wist Melian niet, maar er was ook een baby bij die Christina vast hielt. Er kwam meteen een misselijk gevoel bij haar op. Christina en Severus samen en een kind. Waarschijnlijk was het híºn kind. Melian keek nog wat beter en kneep haar ogen tot spleetjes. Het leek er echt op. Melian werd opeens nog misselijker. Ze zou Severus kwijtraken. Melian kende hem nog maar nauwelijks, maar ze was nu al van hem gaan houden als broer. Gelukkig ging de bel. Snel stopte ze al haar spullen in haar tas en liep Melian vlug het lokaal weer uit. Het beeld zat vast in haar hoofd. Misschien was het maar een illusie, dacht Melian. Ze liep de trappen af. Steeds lager en lager. Nu hadden ze Toverdranken. Twee uur lang. Melian liep de kerkers in en ze zag dat Christina wachtte voor de ingang van het lokaal. “Melian gaat het wel goed met je? Je ziet zo bleek!”� zei Christina bezorgd. Melian keek haar aan. “Het gaat best. Mag ik er door?”� vroeg Melian wat kwaad. Christina ging aan de kant en Melian liep het lokaal binnen. Ze zag dat Severus er al was. Melian ging voor zijn bureau zitten en zweeg. “Ook hallo.”� Zei Severus kil. “Hoi.”� Zei Melian droog. Ze ging met haar armen over elkaar zitten.

Christina zuchtte. Ze had net heus wel gezien dat Melian opeens bleek werd toen ze in de kristallen bol had gekeken. Christina wreef over haar voorhoofd heen. Ze vond het echt vreselijk om ruzie te hebben met Melian. Ook al liet ze dat misschien niet zo merken. Christina stapte het lokaal binnen en meteen ging haar hart sneller kloppen. Daar stond haar grote liefde, midden in het lokaal. Gister avond had Christina geweldig gevonden. Het liefste zou Christina Severus nu een zoen geven, maar ze moest zich in houden. Christina liep langs Severus heen. “Hallo professor.”� Zei Christina. “Hallo, mevrouw Zwarts.”� Zei Severus. Christina’s hart ging als een gek tekeer. Ze nam plaats achter Melian. Christina pakte haar boek en sloeg die open. Christina keek naar het zwarte haar van Melian. Het was net zo zwart als dat van Severus. Christina glimlachte toen ze weer aan Severus dacht. Hij zat echt vast in haar gedachten. Christina dacht terug aan gisteravond. Het was zo perfect. Ze wou weer praten met Melian. Christina wou enorm graag dat Melian Severus beter zou leren kennen, maar ze kon steeds maar niet bedenken hoe ze het goed kon maken. Christina keek in haar boek en er stonden wat aantekeningen in, maar ook heel wat hartjes. Niemand mocht in haar boek kijken. Alleen Melian dan, maar die wist het ook van Severus en haar.

Severus was bij de deur gaan staan en keek neer op de leerlingen die binnenkwamen. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek eventjes naar Melian die bij zijn bureau was gaan zitten. Severus zuchtte eventjes kort. In het begin was het even wennen dat hij een zusje had, maar nu begon het steeds meer gewend te raken. Toen iedereen binnen was liep Severus door het gangpad naar de voorkant van de klas. Hij keek eventjes rond. “Pak allemaal jullie boeken en sla die open op bladzijden 18.”� Riep Severus met een ijzige stem door het lokaal heen. Heel eventjes bleef hij nog staan en ging toen achter zijn bureau zitten. Hij keek hoe Melian heel langzaam de goede bladzijde opzocht. Alweer zuchtte hij. Hieraan kon hij al merken dat Melian nog flink kwaad was. “Vandaag gaan we Amortentia maken.”� Zei Severus. “En ik wil ní­ét dat iemand dit liefdesdrankje gebruikt. Om zoiets te voorkomen moeten jullie het na de les bij mij inleveren.”� Vertelde Severus kil. Hij keek de klas rond en bepaalde kinderen grinnikte. “Als je toch zelf wat meeneemt om het te gebruiken, dan lever ik je persoonlijk af bij Perkamentus… zodat je geschorst word.”� Zei Severus droog en ijzig. Hij pakte een vel perkament en zijn veer uit het inktpotje. Severus noteerde wat dingentjes en legde toen zijn veer neer. “Melian je moet echt stoppen met boos zijn. Het zit mij en Christina echt dwars.”� Fluisterde Severus tegen zijn zusje.

Melian keek op. Ze was net bezig met de rozenblaadjes aan het pletten. “Dat maak ik zelf wel uit.”� Siste ze terug. Melian ging rustig veder met haar toverdrankje. Melian gooide het rozensap in haar ketel en ze keek hoe het oploste in het warme water. Een heerlijke geur kwam vrij. Melian haalde eventjes diep adem om de geur goed binnen te laten. Ze pakte de liefdesbrieven en Melian grinnikte. De brieven waren echt grappig. Ze had ze gekocht bij de boekenzaak. Daar hadden ze er genoeg en de brieven waren allemaal van onbekende mensen die ze hadden afgestaan. Melian had echt enorme lol om de brieven. Ze waren echt grappig. Toen ze al de brieven had gelezen verscheurde Melian de brieven in kleine stukjes. Ze gooide het hoopje papier in de ketel en het was snel verdwenen. Sneller dan als je normaal perkament in normaal water zou gooien. Daarna haalde Melian een rode lippenstift tevoorschijn. Ze hakte die in stukjes met haar mes en plette het toen. Ze gooide het weer in de ketel. Toen ze dat had gedaan, pakte Melian haar boek erbij. “3 keer met de klok mee roeren 1 keer twee en een halve kwart en 6 keer 6 rondjes om en om.”� Las Melian op.

Severus had al die tijd niks gedaan dan naar Melian kijken. Hij zag dat ze het leuk vond om toverdranken te maken en dat vond Severus fijn om te zien. De tijd was bijna om, nog een paar minuutjes en hij zou alles gaan controleren en beoordelen. Severus’ oog viel op Christina. Zij was ook druk bezig met haar toverdrankje. Na een paar minuten nog gekeken te hebben stond Severus op. Hij begon achterin en kwam langzaam naar voren. Toen hij bij Christina kwam deed hij ietsjes minder zijn best om op alle punten te letten. “Het is goed, mevrouw Zwarts.”� Zei Severus zo normaal mogelijk.

Melian ving het op en ze begon zich dood te ergeren. Ze sprong op. “Ja het zal ook weer eens niet goed zijn?!”� riep ze kwaad door het lokaal heen. Severus stond totaal verstijfd en Christina wist ook niet wat ze moest zeggen. Melian was echt loei kwaad. Ze was het nu echt zat. Dat geslijm en ‘O wat doe je het toch goed’ echt zat. Melian pakte haar ketel, die gloeiend heet was en duwde het in Severus handen. “Hier kan je aan Christina voeren.”� Zei ze kwaad. Severus was het zat. Zijn zusje kon zijn hele reputatie verpersten en er ook nog eens voor zorgen dat hij zijn baan verloor en Christina van school werd gestuurd. “Nablijven en ga er nu maar uit!”� riep hij kil zonder enige emotie naar Melian. Melian keek hem nijdig aan. “Van je broer moet je het ook maar hebben!”� siste ze naar Severus. Melian liep kwaad het lokaal uit en zonder nog maar eventjes om te kijken verdween ze uit de kerkers.

Christina was boos. Dat ging nog bijna eventjes mis. Christina schoof een plek naar voren en wachtte tot Severus achter zijn bureau zat. “Dat had je niet moeten doen.”� Zei Christina zachtjes. “Nu heb je haar alleen maar bozer gemaakt. Je had haar na de les even apart moeten nemen. Je ziet toch ook wel dat haar iets dwars zit?”� zei Christina. Ze keek nog eventjes achterom en ze vond het echt zielig voor Melian. Ook al was het wel haar eigen schuld. Severus keek naar Christina. “Dan had Melian er zeker voor gezorgd dat de hele school het zou weten over ons.”� Zei hij super zacht. Christina zuchtte. “Zoiets zou Melian nooit doen, dat weet ik zeker. Ik ken haar nu bijna een week en ik weet heus wel hoe ze in elkaar zit.”� Zei Christina. “Het is gebeurd en laat haar er maar van leren. Ze moet toch bij mij nablijven, dan kan ik het een en ander met haar bespreken.”� Zei Severus. Hij pakte zijn veer weer en begon weer wat dingen te noteren.

Melian was naar buiten gegaan. Ze moest weer kalm worden. Buiten ging ze op het gras zitten en staarde een beetje voor haar uit. Melian vond het echt vreselijk wat ze niet door de klas heen had groepen. Ze hoopte maar dat niemand het door zou hebben van wat er tussen Christina en Severus aan de hand was. Ook al was Melian nog steeds bang haar broer te verliezen had ze het iedereen nog steeds niet vergeven. Melian ging liggen op het gras en staarde naar de lucht. Het was helemaal niet warm, maar dat maakte haar niet uit. De herfst begon al bijna over te lopen in de winter en de kerstvakantie zou er ook al snel aankomen. Melian voelde een traan over haar wang glijden. Misschien wouden Severus en Christina haar helemaal niet meer zien, om wat ze net gezegd had. Langzaam gleed er een traan over haar wang heen. Ze voelde zich echt ellendig. Melian trok haar knieën op en sloeg haar armen er omheen. Zachtjes snikte ze.

Plotseling schrok Melian toen ze een hand op haar schouder voelde. Snel keek Melian omhoog en probeerde ze wat tranen weg te vegen. Melian zag dat het Remus was. “Heey.”� Zei ze met een schorre stem van het huilen. Remus ging naast haar zitten. “Heey.”� Zei hij terug met een glimlach. Remus hielt nog steeds zijn hand op Melians schouder. “Wat is er?”� vroeg hij na een korte stilte. “Ik had net twee uur toverdranken en we moesten een liefdes drankje maken. Na een tijdje ging Severus alles controleren en ook een drankje van het meisje achter me.”� Zei Melian. Ze vertelde maar niet dat het Christina was, want dan zou Remus het misschien doorvertellen aan iemand. “Severus trek haar altijd een beetje voor en dit keer ook weer. Ik ontplofte en ik had gezegd dat Severus dat drankje beter aan dat meisje kon voeren. Toen heeft Severus me eruit gestuurd.”� Zei Melian en ze vond het nog steeds vreselijk van wat ze gedaan had. “Oh je broer… Ik heb hem gekend. Hij zat vroeger bij mij in de klas. Alleen dan in een andere afdeling. Tussen mij en hem heeft het nooit geklikt als vrienden, meer als vijanden. Mijn andere vrienden; Sirius, James en Peter, hebben vroeger jou broer gepest. Lily, die nu de vrouw van James is, was de enige die Severus waardeerde en vrienden met hem was. Totdat Severus haar een keertje uitschold als modderbloedje. Toen was de vriendschap tussen hem en Lily over.”� Vertelde Remus. Melian luisterde aandachtig naar Remus. Ze had opeens super medelijden met haar broer. “Maar je moet wel weten dat ik nooit heb meegedaan aan dat gepest. Alleen Sirius en James meer.”� Zei Remus. Melian vond het fijn dat ze nu iemand had om mee te praten. “Wat is modderbloedje?”� vroeg Melian toen opeens. Ze wist nog niet echt wat dat was. “Dat is iemand die Dreuzelouders heeft. Ouders die niet kunnen toveren.”� Legde Remus rustig uit. Melian dacht na. Was zij ook een modderbloedje? Ze wist het niet. Misschien moest ze eens wat meer vragen over haar familie aan Severus, als ze weer normaal deden tegen elkaar.

“Wat doe je hier eigenlijk?“ vroeg Melian toen met een glimlachje aan Remus. “Ik kwam voor Perkamentus. We hebben nogal wat kleine probleempjes met de Orde.”� Zei hij. Melian keek Remus niet begrijpend aan. “De orde is een ‘geheim’ genootschap wat is opgericht tegen de heer van het duister. De heer van het duister probeert alle Modderbloedjes te vermoorden en wilt dat de volbloed mensen aan de macht komen. Wij zijn er om de heer van het duister tegen te gaan. Alleen de laatste paar dagen verliezen we steeds meer mensen die worden vermoord. Ook de dooddoeners, dat zijn de aanhangers van de heer van het duister, kunnen we moeilijk te pakken krijgen. De schouwers hebben er steeds meer moeite mee.”� Legde Remus allemaal aan Melian uit. “De heer van het Duister word ook wel… Voldemort genoemd.”� Zei Remus. Je kon duidelijk merken aan hem dat hij die naam liever niet uitsprak. Melian luisterde vol bewondering naar Remus. “Nooit verwacht dat er een goede en een slechte kant was.”� Zei Melian. Melian dacht nog eventjes na over wat Remus had gezegd. “Dus als ik het goed begrijp is Voldemort-“ “De heer van het duister.”� Onderbrak Remus Melian. “De heer van het Duister iemand die de toverwereld wilt overnemen?”� vroeg Melian nog even voor de zekerheid. Remus knikte en hij stond op en pakte Melians hand vast. “Ik moet nu écht naar professor Perkamentus en volgens mij is jou les toverdranken ook afgelopen.”� Zei Remus met een glimlachje. Melian knikte en Remus trok haar omhoog.

Samen liepen ze terug naar het kasteel. In de hal stopte Remus en hij keek Melian recht aan. “Ik moet hier omhoog. Ik hoop dat ik je nog een keer spreek. Veel succes bij je broer.”� Zei Remus. Hij liet Melians hand vast, die hij net had vastgepakt en liep de trap op omhoog. Melian keek hem na. Ze vond Remus echt heel aardig en lief. Ze kreeg een speciaal gevoel in haar maag en Melian voelde dat ze een kleurtje op haar wangen had gekregen. Ze liep de trap af naar de kerkers, pas toen ging de bel.

Christina was blijven staan toen de bel ging. “Severus ik vind dat je een keer iets met Melian moet doen. Jullie kennen elkaar vast nog niet zo goed en dat is wel belangrijk.”� Zei Christina toen iedereen het lokaal uit was. Severus zuchtte een beetje van ergernis. “Dan zou ze zich toch eerst beter moeten gedragen.”� Zei Severus koeltjes. Christina keek kwaad naar hem. “Misschien moet jij is wat liever voor haar zijn en wat meer respect tonen!”� zei ze. Christina had niet gedacht dat ze boos op Severus zou worden hierom, maar het gebeurde toch. “Pardon? Zij gedraagt zich niet in mí­jn klas!”� zei Severus. “Severus hou erover op! Ze is hier pas! Alles is wennen, Zweinstein, magie, alles!”� zei Christina. Ze keek naar Severus en tranen sprongen in haar ogen. Ze kon het gewoon niet begrijpen dat Severus haar niet begreep. “Ik spreek je nog wel.”� Zei Christina en ze liep de klas uit. Daar zag ze Melian. Ze stopte eventjes. “Het maakt niet uit Mel wat je net zei. Niemand had door waar het opsloeg.”� Zei Christina en ze glimlachte eventjes. Toen Christina naar Melian glimlachte, maakte dat haar rustig. “Het spijt me echt, Chris. Ik had het niet mogen doen. Sorry van alles.”� Zei Melian rustig. Christina glimlachte weer en zei niks. “Ga nu maar naar Severus. We praten zo wel veder in de leerlingenkamer.”� Zei Christina zachtjes. Ze gaf Melian nog een duwtje in de richting van het lokaal. Melian knikte en ze liep het lokaal binnen.

Melian stapte naar binnen met een zucht. Ze keek naar Severus en zijn blik was nou niet echt bepaald vrolijk. Melian keek naar Severus. “Melian ik tolereer je gedrag niet, zoals je net deed bij mij in de klas.”� Zei Severus kil. Melian ging op een tafel zitten, wat meteen werd gestraft. “Niet op de tafel zitten!”� zei Severus streng. Melian sprong van de tafel af. Het leek wel alsof Severus eerst onder een vloek leed. Zijn blik ontspande wat meer en Melian was verbaast. “Ik vergeef het je van net. Je krijgt geen strafwerk. Ik hoop ook dat je niet meer boos bent en aankomend weekend zijn er uitjes naar Zweinsveld. Ik wil graag met jou gaan.”� Zei Severus kalm. Melian glimlachte. “Ik ben niet meer boos.”� Zei ze. Melian knikte. “Dat lijkt me heel leuk.”� Zei ze. Melian was blij dat Severus ook niet meer boos op haar was. “Ga maar.”� Zei hij. Melian liep het lokaal vrolijk uit. Op naar de leerlingenkamer om bij te praten met Christina.

Reacties: