FanFic.nl

Psychopaat met een hart [6/6]

1

Vlak voor de deur van het gigantische grijze gebouw zet ik mijn auto neer. Ik bekijk de grote muren even en schrik niet van de prikkeldraad 2,5 meter boven mij, ik ben het gewend.
Vol zelfvertrouwen loop ik naar het secretariaat en kijk de man die er zit aan.
“Gustav Schäfer, de nieuwe bewaker.”� Hij knikt en staat recht. “Volg me maar.”�
We lopen door de deur naast de balie en het verbaast me niet dat de muren hier net zo grijs zijn als de muren buiten. We gaan een kamer binnen en de hoofden van alle aanwezigen draaien zich naar me om.
“Mag ik jullie aandacht?! Dit is de nieuwe bewaker. Hij is de enige die we krijgen, dus let een beetje op hem.”� Hij kijkt iedereen één voor één in de ogen en gaat dan weer weg.
Even is er een stilte, waarin iedereen me aanstaart. Een plotse beweging laat iedereen opkijken, en jongen komt naar me toe. Zijn lange bruine haren zijn in een losse staart samengebonden en zijn badge is op zijn linkerborst gespeld.
“Georg Listing, aangenaam kennismaken.”�
“Gustav Schäfer.”� antwoord ik hem terwijl ik zijn hand schud.
“Dus, je bent nieuw hier?”�
“Ja, ik heb drie jaar in de gevangenis in Oldenburg gewerkt, maar daar waren we met teveel, en hier waren jullie met te weinig. Dus, tadaam, hier ben ik.”�
“Mooi, je hebt ervaring, dat zal je hier wel kunnen gebruiken.”� Een tweede jongen, met kort zwart haar en een beginnende snor en baard, is er bij komen staan.
“Kurt Sleister.”� zegt hij terwijl ook hij mijn hand schud.
“Gustav Schäfer,”� herhaal ik.
“Goed, ik zal je jouw spullen geven, kom maar mee.”� We lopen door de deur aan de andere kant van de kamer en komen uit in de kleedkamer. “Hier is jouw kluisje. Je uniform ligt erin, net als je badge. Ik heb net gehoord dat je al wat ervaring hebt, dus ik denk dat je enkel nog een rondleiding en een kennismaking met de rest nodig hebt.”�
“Oke, bedankt.”� Kurt verlaat de kleedkamer weer en ik doe mijn kluisje open.
Mijn eigen kleren ruil ik in voor het donkerblauwe uniform en mijn badge speld ik op mijn linkerborst. Ik check mezelf in de spiegel en ga dan weer terug naar de ontspanningsruimte.
Opnieuw kijken enkele aanwezigen op, maar de meesten draaien zich dan weer terug naar hun bezigheid. Kurt en Georg komen echter naar me toe.
“Ziet er goed uit. Als je wilt, kan je meekomen als we het ontbijt naar de gevangenen brengen, dan heb je al een gedeeltelijke rondleiding gehad.”� Ik stem in met Kurts voorstel en volg hen naar de keuken.
We helpen de kok nog even met de laatste borden, en nemen dan elk een kar voor onze rekening. We stappen in de prehistorische lift en gaan zo naar de tweede verdieping.
“Elke verdieping heeft vijftien cellen, met elk twee gevangenen. We hebben zeven verdiepingen, en die zijn elk permanent bewaakt door twee agenten.”�
“Dus, jullie hebben 210 gevangenen, als ik het zo snel uitreken.”� Georg werpt een snelle blik op Kurt en die laatste kijkt mij aan.
“Nee, we hebben er 209.”�
“Waarom zit er een apart? Ik dacht dat jullie vol zaten?”�
“Zijn we ook.”�
“Maar…?”�
“Geen vragen over stellen, het wordt wel duidelijk.”�
Georg en Kurt groeten de agenten van de ochtenddienst en duwen hun kar door de gang. Ik volg hun voorbeeld en zet bij elke cel twee borden neer in het doorgeefvak in de deur, waarna ik nog even in de cel naar binnen kijk.
Aan het einde van de gang zie ik een deur met vijf sloten in plaats van één en blijf er even naar kijken.
“Waarom heeft…?”�
“Geen vragen stellen, heeft Kurt gezegd,”� sist Georg me toe.
Kurt gaat met een bord naar de cel toe en opent het doorgeefvak, zelfs dat heeft een slot bij die gevangene. Hij zet het bord erin, sluit het weer, klopt twee keer kort op de ijzeren deur en komt dan weer naar ons. Hij komt vlak voor me staan en kijkt diep in mijn ogen.
“Je kijkt niet naar hem en je zegt geen woord tegen hem, heb je dat begrepen?”� Ik knik, en ik zie aan zijn ogen dat ik me er beter ook maar aan kan houden.
Kurt en Georg duwen hun karren weer naar de andere kant van de lift en ik weet hen nog net te bereiken voor het hek van de lift dichtgaat.
Met mijn ogen op de achterste cel gericht, brengt de lift mij weer naar de onderste verdieping.

[reacties??]

Reacties: