Hoofdcategorieën
Home » Jonas Brothers » Vlinders » Hoofdstuk 2
Vlinders
Hoofdstuk 2
Frankie
‘Maar ik heb geen zin.’ Mompelde Frankie terwijl zijn vader hem in de auto duwde. ‘Hey- ik kan ook gewoon een oppas voor je uitkiezen?Maar dan kies ik zeker ene oude vrouw met pukkels!’ Dreigde zijn moeder. Frankie gaf toe en plofte neer op de achterbank. ‘Succes!’ Riepen zijn drie broers vanuit de deur. Ze reden weg richting het huis. ‘Hoe heet ze eigenlijk?’ Vroeg Frankie die probeerde ongeïnteresseerd te klinken. ‘Vlinder.’ Zei zijn moeder. ‘Vlinder? Wat een rare naam.’ Mompelde Frankie.
Vlinder
Vinder sprong uit de douche. Ze trok snel haar favoriete jurk aan en haar gympies. Ze keek in de spiegel. Ze was best tevreden. Ze keek op de klok. Nog vijf minuten. Snel rende ze naar beneden en begon koffie te zetten. De deurbel ging. Vlinder liep er snel heen en deed open. Er stond een man, een vrouw en een jongentje die dwars opzij keek. ‘Hallo!’ Zei Vlinder vrolijk. Het jongetje keek verbaasd op.
Frankie
Frankie staarde zijn moeder ongelovig aan. Had zijn moeder nou echt een tieneroppas opgezocht?! Dit kon niet beter. Alle vorige oppassers van Frankie waren oude mensen geweest die nooit iets van hem snapten. Hij bekeek Vlinder. Ze droeg gympies onder haar jurk. Frankie glimlachte goedkeurend. Ze liepen allemaal het huis binnen. Frankie keek verbaasd om zich heen. ‘Ik ben Vlinder.’ Zei ze vriendelijk en schudde Frankie zijn hand. ‘Frankie.’ Mompelde hij en probeerde ongeïnteresseerd te lijken. Vlinder leek gemakkelijk door hem heen te prikken; ze glimlachte even geheimzinnig. ‘Dit is de woonkamer.’ Zei Vlinder. Frankie keek verbaas om zich heen. Dit huis was werkelijk gigantisch. ‘Hoe kom jij aan zoveel geld?’ Flapte hij haar uit.’Frankie! Dat vraag je niet zo maar!’ Zei zijn moeder streng. Vlinder kon er wel om lachen. ‘Ik heb dit huis geërfd van mijn oma- dus nee. Ik ben niet rijk.’ Lachte Vlinder. Frankie knikte begrijpend en keek naar de piano die in de woonkamer stond. ‘Koffie?’ Vroeg Vlinder terwijl ze aan tafel gingen zitten. ‘Wat wil jij Frankie?’ Vroeg ze. ‘Heb je- Red Bull?’ Vroeg Frankie hoopvol. ‘Ja wel- maar niet voor jou. Cola?’ Vroeg Vlinder. Frankie knikte. Zijn moeder gaf Vlinder een goedkeurende blik. Vlinder liep de keuken in en kwam terug met een dienblad met koffie en cola. ‘Dus Vlinder- studeer je ook?’ Vroeg Denice. ‘Ja ik studeer bewegende kunsten.’ Legde Vlinder uit. ‘Zo- knap dat je op die school wist te komen. Ik heb gehoord dat ze hoge toelatingseisen hebben.’ Zei Frankie zijn vader bewonderend. Vlinder leek even te blozen. ‘Ja dat klopt. Ik denk dat ik gewoon geluk had.’ Mompelde Vlinder. ‘Woon je al lang in Amerika? Want ik bespeur enig buitenlands accent klopt dat?’ Vroeg Paul. Vlinder knikte. Paul leek trots dat hij het geraden had. ‘Engels?’ Vroeg hij. Vlinder knikte. ‘Hoe lang ben je hier al?’ Vroeg Denice die de triomf van haar man negeerde. ‘Een week.’ Mompelde Vlinder. ‘Nou Frankie? Wat vind je ervan?’ Vroeg Denice. ‘Lijkt me wel chil hier.’ Mompelde hij. Vlinder grinnikte even. Frankie bleef staren naar de piano in de woonkamer. ‘Je mag er wel op spelen hoor.’ Zei Vlinder die hem doorhad. ‘Ik- ik kan helemaal geen piano spelen.’ Zei Frankie teleurgesteld. ‘Ik heb een goed idee- als jij hier echt komt ga ik jou leren piano spelen in ruil voor goed gedrag, goed idee?’ Vroeg Vlinder vrolijk. Frankie zijn ogen leken te schitteren. Denice moest lachen. ‘Zo’n braaf gezicht heb ik in zes jaar niet meer gezien.’ Lachte ze luid. Vlinder grinnikte even. ‘Toe mam. Mag ik hier heen?’ Vroeg Frankie die nu niet meer te houden was. ‘Van mij mag je- maar we moeten nog iets bespreken met Vlinder.’ Mompelde zijn moeder met tegenzin.
Vlinder
Nu begon Vlinder nieuwsgierig te worden. ‘Wij- zijn geen gewone familie.’ Mompelde Denice. Vlinder knikte als teken dat Denice door moest gaan. ‘Ik heb nog meer zoons -’ Mompelde Denice. Vlinder knikte- wat maakte dat nou uit. Ze keek even naar Frankie; hij leek haar enigszins bekend voor te komen, haar ogen vormden zich tot spleetjes. ‘Mijn andere zoons heten; Kevin- Joe- en-’ ‘Nick.’ Maakte Vlinder haar zin af. Denice en Paul keken angstig naar haar reactie. ‘Maakt het wat uit dan?’ Mompelde Vlinder. Ze vond hun muziek wel leuk en luisterde er af en toe naar, maar ze zag niet in waarom het zo erg was. ‘Uhrm- nou- sommige mensen zijn bang dat ze in het nieuws komen of- Ja. Nee eigenlijk maakt het niet veel uit.’ Mompelde Denice bedachtzaam. ‘Ja- ik bedoel Frankie mag de the Jonas Brothers als broers hebben- maar dat veranderd niets voor hem als hij bij mij is. Voor mij is hij gewoon een kind.’ Zei Vlinder vrolijk. Ze kon niet geloven dat uitgerekend de ouders van Joe, Nick en Kevin voor haar neus zaten. Ze moest er zachtjes even om lachen. ‘Ik vind dat Frankie hier heen mag.’ Zei Paul opeens. Denice grinnikte even. Denice haalde een stapeltje papieren tevoorschijn. Vlinder tekende het contract. Frankie stond nu zowat te stuiteren op zijn stoel. ‘Dus tot morgen dan. Ik breng Frankie om elf uur oké?’ Vroeg Denice. Vlinder knikte. Paul, Denice en Frankie stonden op. Vlinder schudde de handen van Paul en Denice. Frankie gaf haar opeens een knuffel; dit kon nog wel eens leuk worden dacht Vlinder lachend. ‘Kom Frankie! We gaan.’ Zei Denice vrolijk. Vlinder zwaaide ze uit tot de auto niet meer in zicht was. Grijnzend liep ze terug het huis in. ‘Ik ben de oppas van Frankie Jonas.’ Mompelde ze stomverbaasd. Ze schoot keihard in de lach.
Frankie
‘Mam! Ik ga leren piano spelen!’ Riep Frankie hyper op de achterbank. ‘Ja- ja, rustig.’ Lachte Denice terwijl ze de auto voor hun deur parkeerde. Frankie stormde naar binnen. Nick en Joe zaten verveeld op de bank televisie te kijken. ‘En hoe oud was ze?’ Riep Nick lachend. ‘Heeft ze van die puisten?’ Lachte Joe. ‘En rimpels!’ Riep Nick er lachend achteraan. ‘Ja.’ Mompelde Frankie die probeerde boos naar zijn moeder te kijken. Denice en Paul snapten wat hij van plan was en speelden het spelletje goed mee. Nick en Joe lachten naar elkaar en gaven elkaar een high five. Frankie grijnsde van binnenin. Ze zouden zich de blubber schrikken als ze Vlinder zagen. ‘Hoe heet ze?’ Vroeg Joe. ‘Vlinder.’ Zei Frankie eerlijk. ‘Vlinder? Wat is dat nou weer voor rare naam?’ Lachte Joe. ‘íŤk vind het wel iets hebben- ik ben benieuwd wat het betekend.’ Mompelde Nick. Nick, Joe en Frankie keken tegelijkertijd naar de laptop die op de keukentafel stond. Ze stormden er alle drie op af. Joe googelde de naam. Ze konden niets vinden. ‘Whaah! Nu wordt ik gek!’ Lachte Joe. Nick grinnikte. Frankie kon niet wachten om morgen naar Vlinder te gaan.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.