Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Bleed Forever » Chapter 6.
Bleed Forever
Chapter 6.
Revius liep de kamer van hoge nood in en keek rond, alles was nu veranderd sinds de laatse keer dat hij hier was. Het was nu ingericht alsof het een echte studio was, alles stond klaar zelfs versterkers en microfoons.
Luthien, Kyle,Dane en Amber kwamen ook binnen en keken rond "Okee" mompelde Kyle lichtelijk verbijsterd. Z'n vader had gezegt dat de kamer van hoge nood zichzelf inrichtte naar de wensen van de gene die erin wilde maar dat het zo letterlijk was had hij niet gedacht. Dane mompelde wat onverstaanbare woorden en Luthien liep direct naar de microfoons en sloot die aan aan de versterkers. "Err, en wat nu precies?" vroeg Amber die op een bankje neer plofte en naar Luthien keek. Zij was degene met ervaring. "Nou laten we beginnen met het wachten op Anna en Chanelle denk je niet?" Luthien grijnsde en Amber zuchte, ze liet zich achterover vallen op de bank en sloot haar ogen.
"Sinds wanneer ben jij zo ongeduldig?" vroeg Kyle die z'n gitaar aansloot op een van de boxen en hem afstemde. "Sinds vandaag" gromde ze. Kyle trok z'n wenkbrauwen op en rolde met z'n ogen. Dane grinnikte even kort om Amber die er duidelijk net iets te veel zin in had en totaal geen geduld had om op de andere te wachten.
Sirius had het er met Perkamentus over gehad wanneer hij naar Zweinstein zou komen, Perkamentus zelf zei natuurlijk zo snel mogelijk, het was nu te gevaarlijk om te lang in zijn huis te blijven na de aanval van Voldemort.
Sirius was z'n spullen aan het pakken en zodra hij klaar was zou hij richting de school gaan. Wat voor hem dus totaal geen probleem was. Integendeel hij vond het allemaal wel prima, zo zou hij zijn beste vriend meer zien , Z'n zus en Luthien. Met een brede grijns op zijn gezicht stapte hij de deur uit, keek even om zich heen of er niemand op straat liep, of dat er mensen uit hun raam keken heel toevallig, toen dit niet het geval was verdwijnselde hij naar zweinsveld, het kleine dorpje in de buurt van de school en begon te lopen. Het zou een stuk hebben gescheeld als hij gewoon naar de school kon verdwijnselen maar gezien Perkamentus extra veiligheidsmaatregelen had genomen ... Hij stuurde zijn koffer alvast door en veranderde in een hond. Op de school zouden ze anders helemaal freaken als hij binnen kwam, hij stond nou niet bekend om zijn goede gedrag en heel veel mensen waren nog steeds bang voor de naam Zwarts.
Severus liep chagrijnig door de gangen en werd zoveel mogelijk gemeden door de meeste leerlingen, zelfs de docenten schenen zijn humeur maar eng te vinden en probeerde niet met hem te praten. Hij vond het maar niets dat Zwarts tijdelijk in de school moest blijven, hij had het altijd komisch gevonden dat Sirius opgesloten zat in zijn eigen huis dat hij trouwens nog vreselijk erg haatte ook geen vrijheid niets.
Hij liep met een humeur om op te schieten de grote zaal in waar prompt iedereen stil viel, alsof iedereen het aanvoelde dat ze vooral niet te vrolijk moesten doen bij hem in de buurt. En maar goed ook, hij zocht gewoon een excuus om punten van een afdeling af te trekken of iemand strafwerk te geven misschien dat dat zijn humeur op zou klaren. In plaats van dat zijn humeur beter werd door iemand strafwerk te geven zag hij Christina aan de oppertafel zitten en ze was de laatste tijd niet zo vrolijk geweest als dat hij haar nu zag, wat hem natuurlijk mooi uitkwam. Maar de reden waarom ze vrolijk was vond hij dan weer niet zo leuk, Sirius kwam en Christina had al een hele tijd haar broer niet gezien of niet lang kunnen zien. Hij zuchtte en ging naast haar zitten, zij sloeg haar armen om hem heen en grijnsde "Hoezo zo chagrijnig?" vroeg ze lief "Moet je dat nog vragen?" Chris liet hem los en keek pruilerig "Waarom kan je het nou niet gewoon proberen om Sirius aardig te vinden?"vroeg ze zielig. Severus keek haar zuur aan "Moet je dat nog vragen?"vroeg hij weer. Christina grinnikte, ze vond het aan de ene kant wel schattig dat hij zo humeurig was.
Remus had een brede grijns op zijn gezicht toen hij naar de ingang van de school liep op Sirius te begroeten, hij werd gevolgd door Melian die hem nog nooit zo vrolijk had gezien in de tijd dat hij moest transformeren, maar dat lag natuurlijk aan Sirius. Melian pakte zijn hand en grijnsde naar hem, in zijn ogen lag nog steeds de pijn die hij altijd had als hij moest transformeren maar zijn gezicht stond vrolijk. Toen Remus de deur opende kwam Sirius al aangerend als hond. Zodra hij bij Remus was veranderde hij weer terug in zijn mens vorm en omhelsde de twee vrienden elkaar.Ook kreeg Melian een knuffel. "Fijn je te zien" "Zeg dat wel! eindelijk weg uit dat huis gek" Sirius Remus en Melian grinnikte even "Waar is mijn lieve zusje?" vroeg Sirius toen die maar al te graag Christina wilde zien "grote zaal, maar misschien kan je beter wachten met daar heen gaan, iedereen is aan het eten" "Ah zuigt"
Remus schudde grijnzend zijn hoofd en keek Sirius even lang aan, er was iets aan hem hij leek veeeeel te vrolijk voor iemand die net is aangevallen een paar goede klappen had gehad en dan ook nog eens weg moest uit zijn eigen huis ook al haatte hij het nog zo omdat Voldemort hem anders zou vermoorden...veel te vrolijk zelfs voor Sirius zijn doen. Remus vond het maar vreemd maar zei er maar niets over misschien lag het wel aan hem....
Reacties:
Super leuk verhaal!!