FanFic.nl

So wrong, it's right.

Break out! Break out!

Langzaam word ik wakker, het felle licht doet pijn aan mijn ogen. Ik ga rechtop zitten en voel gelijk dat ik erge hoofdpijn heb. Ik kijk om me heen en realiseer me dat ik bij Ziggy thuis in slaap gevallen moest zijn. Het was vast erg laat geworden. Ik voel me slecht. 'Ga nog maar even verder slapen.' hoor ik vanuit de woonkamer.  Mijn nek doet pijn wanneer ik terug ga liggen. 'Je had het wel naar je zin hè?' vraagt Ziggy. 'Ja, gister avond was leuk.' conludeer ik.
'Liv, ik wil even met je praten.' zegt Ziggy inneens serieus.

'Dat bepaal ik zelf wel!' snikkend ren ik naar de garage en neem mijn fiets mee naar buiten. Wat denkt hij wel niet? Ik fiets op mijn allerhardst door de stromende regen, de skatebaan is al in zicht. Ik moet weg hier!  Net als ik mijn fiets naast de halfpipe wil gooien en naar boven wil klimmen zie ik hem zitten, naast zijn vriendin.
Als verstijfd blijf ik stil staan, seconden, minuten, ik heb geen gevoel meer voor ruimte en tijd. We kijken elkaar recht aan. Ik voel meer tranen op komen en sla mijn ogen dicht en draai me om. 'Liv! Wacht nou even!' hoor ik Jayden nog roepen, maar ik fiets weg. Hoe kon hij? Dit was ónze plek, uren hebben we hier samen door gebracht en we beloofden om hier nooit met iemand anders te komen dan elkaar. Na de breake-up ben ik hier nog vaak alleen gekomen, gewoon om op de halfpipe te zitten, het leven over denken en alle herrineringen ophalen. Maar nu is alles verpest. De enigste plek waar ik me nog enigzins thuis voelde is afgepakt, alsof het niks voorstelde. Ik fiets sneller en sneller, ik ben inmiddels doorweekt van de regen maar het maakt me niets uit. Niets maakt mij nog uit.

Break out, break out.
As we escape through the windows,
Head for the car, and never look back, singing-singing,
Break out, break out,
Our time has come and we've got these big city dreams.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.