FanFic.nl

So wrong, it's right.

The next best thing.

Ik neem plaats op een oud houten bankje in het park. Ik leg mijn handen in mijn gezicht en krijg weer flashbacks. Ik loop naar de waterkant en bekijk mijn weerspiegeling in de vijver. Twee rode opgezwollen ogen kijken mij aan, een gezicht vol paniek. Ik probeer wat te kalmeren maar ik huil nog steeds. Al een uur zit ik hier -misschien wel langer- maar ik weet niet waar ik anders heen moet. Ik heb geen zin om mijn ouders thuis uit te leggen hoe ik zo nat kom en na de ruzie van vanochtend zit ik ik ook niet op Ziggy wachten. Waarom wil hij nou dat ik niet meer uit ga? Niet meer drink? Niet meer leef..

'Liv?' hoor ik iemand achter me. 'Wat doe jij hier nou? En wat is er met je gebeurt?' vraagt Keith. Waar komt hij nou inneens vandaan? Vraag ik me af. Pas dan ziet hij mijn gezicht en zijn blik veranderd. 'Ik uhm..' stotter ik. 'Zeg nou niet dat dit door het zeewater komt want dat kan niet.' zegt hij. Ik snik zachtjes verder en er komt geluid uit mijn keel. Keith kijkt me aan en legt zijn arm om me heen. 'Ik snap het, huil maar even uit.' ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Ik kijk naar de regendruppels die in het water vallen. Een poosje zwijgen we allebij, een ongemakkelijke stilte deze keer. De tranen op mijn wangen zijn ijskoud geworden, waarschijnlijk is het nu ook al gaan vriezen buiten want mijn vingers hebben geen gevoel meer. Ik kruip wat dichter tegen Keith aan maar probeer niet te laten merken dat ik het koud geb. Een kleine rilling kan ik nog net onderdrukken. 'Je hebt het koud he?' Hoe kan hij dat nou weten? 'Ja, ik heb het koud.' antwoord ik eerlijk. 'Hier.' zegt Keith, hij haalt zijn muts van zijn hoofd en zet hem op bij mij. Doordat nu niets meer zijn haar bij elkaar houd valt het als een gordijntje voor zijn ogen. Een grappig gezicht, vind ik zelf. Ik lach zachtjes. Keith lacht terug, waarschijnlijk had hij het door dat ik om zijn haar lachte want hij veegt het terug opzij. Hij gaat terug naast me zitten en strijkt met zijn hand over mijn rug. 'Laten we gaan.' zegt hij. 'Je hebt opwarming nodig .' En hij pakt mijn hand om me omhoog te helpen. 

Reacties: