FanFic.nl

sa's

sa 1

Alles was donker. De elektriciteit was weer eens uit. Zelfs de straat was donker, zelfs de lantaarnpalen waren uit. Ik had een aantal kaarsen aangedaan om een beetje licht in de duisternis te werpen. Ik keek om me heen, waar was Mika? Mika is mijn hond maar ik had hem al een tijdje niet gezien. Wat vreemd was want meestal lag hij bij mij op de bank, of in ieder geval bij mij in de buurt. ‘Mika!’ riep ik hem. Geen reactie. Ik liep naar de trap en riep hem nog eens. Ik hoorde hem nu blaffen, het was zo’n blaf zoals een hond blaft tegen een vreemde, een bedreiging. Ik pakte een kaars en liep naar boven. Ik weet dat je nu denkt, waarom een kaars we hebben nu toch zaklampen? Dat klopt maar ik kon hem niet vinden zonder licht. Om de een of andere reden bonkte mijn hart in mijn keel. Ik was nu op de overloop en keek om me heen en in alle kamers. Geen Mika, Dan was hij dus op zolder, wat vreemd was want dat was hij nooit. Ik liep naar het zolder en voelde dat mijn mond droog was. Ik haatte de zolder. Ik kreeg er altijd een onheilspellend gevoel bij. Ik hoorde Mika weer blaffen en liep naar hem toe. ‘wat is er jochie?’ vroeg ik . Hij keek naar iets dichtbij en ik liep er voorzichtig naartoe. Ik kon het niet zien doordat de kaars niet zo veel licht gaf maar het was klein en donzig. , en levend dat was zeker. Ik pakte het met trillende handen op en zag dat het een klein uiltje was. Ik nam het kleine uiltje mee naar beneden en Mika volgde mij op de voet. Er was hier in de buurt een mevrouw die gewonde en verlaten vogels opving en verzorgde alleen ik wist haar nummer niet. Dan maar wachten tot er weer elektriciteit was want, zonder elektriciteit geen telefoon. De uren tikten voorbij op de klok en nog steeds geen elektriciteit het was nu 03.00 ’s nachts en ik was moe. Misschien zou het beter zijn om nu even te gaan slapen, ik liep naar de katten reismand(je weet wel zo’n mand met “tralies”�) en deed het kleine uiltje er in. Ik pakte een deken en ging liggen op de bank. Gewoon even mijn ogen dicht doen. Ik schrok wakker van een geluid en keek om me heen. Toen zag ik het, het mandje waar ik het uiltje had in gedaan was open. ‘Waar is dat uiltje?’ Dacht ik. En waar was Mika? Ow daar was hij, hij lag nog vredig te slapen bij mijn voeten niet wakker te krijgen. Het was tot nu toe nog niet tot mij door gedrongen maar we hadden weer elektriciteit. Ik liep naar de keuken om wat te eten te pakken voor mika en mij want ik had nog geen voedsel voor het uiltje. Daar zag ik hem zitten op het stokje van het gordijn. O ja! Nu kon ik die mevrouw bellen die zorgde voor gewonde en verstoten vogels. Ik deed de computer aan en startte het internet op. Google en zoeken. Daar vond ik haar nummer en belde het. ‘hallo?’ hoorde ik. ‘ja, hallo met Simone Verver ik heb hier een klein uiltje en ik denk dat hij zijn moeder kwijt is want ze zijn hier aan het bouwen.’ ‘oké, en waar woon je?’ ik gaf mijn adres door en ze zij dat ze eraan kwam. Ik pakte de reismand en probeerde het uiltje erin te doen, wat niet erg lukte want hij vloog de hele tijd weg. Na ongeveer 30 minuten hoorde ik getoeter. Ik keek uit het raam en zag dat het de vogel verzorgster was. Ik liep naar de deur en deed deze open. ‘hij zit in de keuken, komt u maar verder’ zei ik tegen haar. Ze liep naar binnen en ik wees haar de keuken. ‘ach, kleintje toch’ zei ze tegen hem. Ze deed haar veiligheids handschoen aan, pakte haar mand en liep naar het uiltje toe. Ik zag dat ze een paar dode muizen in haar mand had gedaan . Als lok middel voor het uiltje. En het werkte het uiltje ging er zonder stribbelen in en ze deed het deurtje dicht. ‘met hem komt het wel goed’ zei ze. ‘gelukkig maar’ zei ik opgelucht. Ze liep naar buiten, stapte in de auto, en reed weg. 3 maanden later werd ik opgebeld, het uiltje was veilig terug gezet in de natuur.

Einde

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.