FanFic.nl

Ready, Set, (don't) Go!

Hoofdstuk 3

http://www.my-car-picture.com/image-files/volkswagen-beetle.jpg

"Tot morgen!" brul ik naar Nick. Hij roept wat terug, maar in mijn haast hoor ik hem al niet meer. Ik loop naar mijn wagen, druk duwend op de toetsen van mijn gsm. Ik word bijna gek van de vervelende toon die blijft klinken. Uiteindelijk neemt hij toch op.
"Zeg het eens, prinses."
"Dieter, mag ik bij jou blijven slapen vannacht?"
"Heb je thuis weer ruzie?"
"Ja. Ik ben boos weg gegaan op zijn kantoor vanmiddag. Ik vraag hem verdomme al jaren om wat meer tijd voor me te maken, en elke keer stuurt hij me wandelen alsof ik een lastige verkoper ben of zo!"
"Kom maa naar hier, ik zal de chips al klaar leggen." Lieve Dieter, wat moet ik toch zonder mijn bestie. Ik hang op, stap in de auto en steek de sleutels in het contact. De motor kreunt en sputtert.
"Kom op, je kan het best, lieverd," mompel ik zacht. Stokoud, dat karretje van mij. Eigenlijk gewoon vier overdekte banden met een zetel. Maar geen kwaad woord over mijn authentieke schatje! Ook al rammelt hij zo hard dat ik al drie boetes voor nachtlawaai aan mijn broek heb... Cadeau van Dieter trouwens. "Als je hem aan de praat krijgt, mag je hem hebben," had hij gezegd. Piece of cake, en nu mag ik mezelf de trots eigenaar van een echte, antieke Volkswagen Beetle noemen. Ik was net zeventien jaar toen ik hem kreeg, en in de zevende hemel was ik ermee. Ook al kon ik er nog niet mee rijden. Nou ja, kunnen wel, mogen niet. Vooral niet van mijn ouders. Mama kreeg al een beroerte toen ze hoorde dat ik tijdens mijn stage bij Nick op zijn sloopterein had mogen rijden. Ze is dus elke week doodsbang dat ik mezelf de dood in jaag met die hobby van mij. Wat pap ervan vindt, weet ik niet. Die geeft toch geen zak om me.
Nijdig probeer ik de motor nog een keer aan het draaien te brengen, en als bij wonder komt dat bakje van mij puffend tot leven. Ik glimlach en klop zachtjes op het dashboard.
"Brave jongen."

http://famewatcher.com/wp-content/uploads/2009/09/blonde-guy-torn-jeans.JPG

Pas nadat ik drie keer op de bel heb gedrukt, zwaait de voordeur eindelijk open.
"Oh, is het al zomer? Heb ik precies gemist," frons ik als Dieter in enkel zijn jeans (en zijn boxer die over de rand piept) in de deuropening staat. We omhelzen elkaar en hij drukt een zoen op mijn wang.
"Nee, hoor, maar iemand stoorde me terwijl ik onder de douche stond," knipoogt hij. Nu pas valt het me op dat zijn mooie, blonde haren nat zijn.
"Oh, sorry, ik wist niet dat het vandaag je maandelijkse wasbeurt is." Hij port in mijn zij en laat me grinnikend binnen. Uit goede gewoonte doe ik mijn schoenen uit en zet ze naast de zijne, terwijl ik mijn handtas weinig elegant op de grond laat vallen bij de paraplubak.
"Jij moet niet te hard roepen, je kan zelfs ook wel een beetje zeep gebruiken. Een kilo of twintig, denk ik zo." Dieter wijst me aan als ik mijn jas uit doe. Tja, vuil werk, dat hoort er nu eenmaal bij. De olie zit nog net niet overal.
"Dan hoop ik voor jou dat het warme water nog niet op is, anders ga lekker naast je zitten stinken!" Hij knijpt plagerig in mijn nek en we lopen samen naar de badkamer.
"Stoort het als ik even mezelf een beetje fatsoeneer?" vraagt hij. Zijn amandelvormige ogen kijken me lief aan.
"Nee, natuurlijk niet." Dieter is mijn beste vriend, als jaren, en geloof me, we hebben elkaar al vaker naakt gezien. Niet dat ik zo voor zijn neus ga rond paraderen, maar één keertje zal niet uitmaken.
"Je kleren liggen in de kast, ik heb ze voor je gewassen." Als ik verliefd op hem was geweest, had ik al lang actie ondernomen. Ik bedoel, welk meisje zegt nee tegen een knul die kan wassen, strijken én koken? Alleen stofzuigen, dat doet ie niet al te best. Maar dat krijg ik hem nog wel geleerd.
We voelen niets voor elkaar, niets meer dan ene intense vriendschap. En dat vinden we beiden prima zo.

Reacties: