FanFic.nl

Ready, Set, (don't) Go!

Hoofdstuk 4

"Pizza?"
"Peperoni." Dieter knikt en loopt naar de woonkamer om onze beste vrienden te bellen (lees: de pizzeria). Ik wurm mezelf in een jeans die eigenlijk te klein is, maar die ik veel te mooi vind om weg te gooien. Daarna trek ik mijn topje over mijn hoofd, terwijl ik mezelf mentaal voorbereid op het lastigste werkje dat je maar kan bedenken: mijn haren kammen. Ik hou ontzettend van mijn lange, koperkleurige lokken, behalve als ik er een borstel in moet zetten. Zo hatelijk, ik kan niet overal aan, dus ik wring me in alle mogelijk bochten om het een beetje fatsoenlijk te krijgen.
"Kom, geef hier." Dieter haalt lachend de kam uit mijn handen en gaat achter me staan om het klusje over te nemen.
"Wat moet ik toch zonder jou," zucht ik overdreven sentimenteel.
"Jezelf kaalscheren." Hij werpt me een sluikse blik via de spiegel.
"En te voet naar het werk, want dan had je je kevertje niet, je dood vervelen in het weekend en je vader vermoorden omdat jullie elkaar niet kunnen uitstaan als er weer ruzie is."
"Zeker weten. Wat een rotleven zou dat zijn, zeg." Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en staart me aan.
"Hij komt weer niet kijken, hé?" Ik schud triest mijn hoofd.
"Ik zou gewoon willen dat hij een keertje interesse in me toonde. Ik ben zijn dochter, is het dan zoveel als ik hem vraag om me af en toe ene beetje positieve aandacht te geven? Dieter wrijft over mijn bui; hij weet dat ik daar rustig van wordt.
"Nee, absoluut niet. En ik weet dat het maar een magere troost is, maar ik zal zaterdag je grootste fan zijn." Ik glimlach flauwtjes.
"Je bent de beste vriend die ik me kan inbeelden."
"En jij de beste vriendin."
"Bedankt voor mijn haar."
"Anders was je pizza koud geworden. En dan had ik de hele avond op een verdomd zuur gezicht moeten kijken." Ik boor mijn elleboog tussen zijn ribben en slaak een verontwaardigd kreetje.
"Eikel!"
"Ik ook van jou. Heel erg veel."

De deurbel. PIZZAAAAAA!
"Ik doe wel open!" Ik rits het briefje van tien uit Dieters handen en en sprut naar de voordeur.
"Peperoni en Hawai?" Ik glimlach naar de pizzabezorger.
"Ja, dat is hier."
"8 euro 20, alstublieft." Ik geef hem het briefje en neem de dozen van hem over.
"Hou de rest maar." Hij knikt dankbaar, wenst me een fijne avond en vertrekt. Ik stamp de deur met mijn voet dicht.
"Dieteeer?"
"Jaaaa?" antwoordt hij op dezelfde toon.
"Een of andere homo heeft hawai bestelt!" Ik loop grijnzend de woonkamer in en krijg meteen ene kussen naar mijn hoofd geslingerd.
"Hou op! Ik heb eten!"
"Je bent ene stomme trut!"
"Ik ook van jou, heel erg veel."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.