Lucky, this has been happened <--afgerond

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Tokio Hotel » Lucky, this has been happened <--afgerond » 2.7

Lucky, this has been happened <--afgerond

Geschreven door:

adelain

Onderdeel van:

Lucky, this has been happened <--afgerond

Laatst bijgewerkt:

25 nov 2010 - 21:40

Aantal woorden:

2158

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

335

2.7

muwhaha cliffhanger? iig wel spannend stukje. we komen steeds dichter bij het einde.

Cilla:
Het is half één ‘s middags en ik sta te morren met de rits van mijn jasje. Tom brengt me naar huis toe en Regina heeft besloten dat ze vandaag naar mama toe wilt. Ik heb gezegd dat ik niet mee wil. Het lijkt me beter voor zowel Reg als mama. Bill gaat wel met haar mee als steun en daar ben ik blij mee. Na gister zou het mij ietsje te moeilijk vallen om mam en Reg ook nog samen te zien na lange tijd. Nee, dat is iet wat Reg zelf moet doen.
Het mes van gister heb ik opgeborgen in een van de zakken in mijn broek. Gister had me pijn gedaan. Ook al toonde ik dat niet. Regina moest eindelijk inzien wat ze deed. Het viel me vooral moeilijk toen ze begon over het feit dat ze het deed om mij. Ik kon moeilijk gaan vertellen over wat ik gister gezien had. Toen ze begon over Morris hield ik mijn mond. Ze zou het niet kunnen hebben als ik haar verteld had dat ik hem gister gezien had. Ja, na het diner, op weg naar het hotel, zag ik hem in een flits staan. Ik weet bijna zeker dat hij me gezien heeft. Ik weet nu zeker dat ik niets meer moet zeggen hierover. Dat brengt iedereen alleen maar in gevaar.

‘lekker gegeten gister?’ vraagt Fleur als Tom en ik de hal binnenstappen en ons van onze jassen ontdoen. Ik knik en loop naar de woonkamer waar Mike net koffie aan het inschenken is. Hij vraagt hoe het gister was en Tom en ik antwoorden met de normale woorden. “leuk, gezellig, lekker gegeten.” Hierna staat Tom weer op en even later verlaat hij de flat. Ergens vind ik dat wel jammer maar ik wil nu even rust. Alhoewel die rust van korte duur is. Een bekend geluid hoor ik vanuit de hoek van mijn kamer waar ik nu alleen zit. Ik pak het mobieltje en kijk naar de display. Stik… ik moet wel…

Regina:
ik ben net bij mama vandaan. Het was best heftig om haar weer te zien. Het deed me wel goed dat ze me nog herkende. Ook wist ze wie Bill was tot mijn verbazing. Al sprak ze hem wel telkens aan als “koffiejongen”. Bill had er om moeten lachen en zei dat het niet erg was. ‘ze weet tenminste dat ik haar schoonzoon misschien wel word.’ Zei hij waarop ik gegiecheld had.

‘mevrouw?’ een zuster spreekt me aan en ik kijk haar vragend aan. ‘mag ik u misschien wat vragen? U bent toch de dochter van de patiënt hier?’ ik knik en pak Bill’s hand vast. ‘weet u misschien iets over een vreemde man? Hij kwam een paar uur geleden hier binnengestormd en riep iets over uw moeder Tracy. Volgens mij was hij niet helemaal bij vol verstand.’ Mijn adem stokt even. Dit zou een slechte beschrijving zijn voor een ieder ander maar ik weet gelijk voer wie de zuster het heeft. ‘hoe lang geleden was dat?’ vraag ik. ‘niet zo heel lang. drie of vier uur geleden. Hij probeerde de kamer van uw moeder binnen te komen maar liep toen plots weer weg.’ Ik weet genoeg en ren mama’s kamer binnen. ‘is Cilla nog lang geweest?’ vraag ik en mama kijkt me geschrokken aan. ‘nee, vandaag niet.’ Zegt ze verbaasd. Ik grijp Bill’s hand steviger vast en vlieg de kamer uit. Laat het niet waar zijn.

‘FLEUR, MIKE! Waar is Cilla!’ roep ik als ik in de flat ben. Fleur kijkt me geschrokken aan en Bill plaatst zijn handen op zijn knieën om even uit te hijgen van het rennen. ‘geen idee.’ Zegt ze. Ik ren naar Mike’s studeerkamer en ruk de deur open. ‘Regina, wat heeft dit te…’ ‘WAAR IS CILLA!’ verstoor ik zijn zin en Mike kijkt me even geschokt aan als Fleur deed. ‘Tom heeft haar thuis gebracht en hij is nog maar net vertrokken. Cilla ging naar haar kamer. Hoezo?’ ik ren alweer naar haar kamer en tref die leeg aan. ‘shit!!!’ roep ik luid. Mike en Fleur komen naar me toe maar ik ren alweer naar de deur met Bill op mijn hielen die er duidelijk niet veel van snapt maar nog te uitgeput is om te praten tijdens het rennen. Ik ren de trappen af en storm de straat op. na een paar straten herken ik een gestalte die voor ons loopt en ik race eropaf. ‘Tom! Waar is Cilla!’ schreeuw ik hysterisch. Mensen om ons heen kijken ons raar aan maar dat deert nu niet. Ik moet het zeker weten. ‘ik heb haar net thuis gebracht.’ Zegt hij verdwaasd. ‘f*** shit, shit, shit! Dit is niet goed!’ Tom kijkt me geschrokken aan. ‘wat is er aan de hand?!’ roept hij. Ãƒâ€°én blik. Er is maar één blik nodig om hem het te laten snappen. Bill kijkt ons vragend aan. ‘Bill! Ga de anderen waarschuwen!’ roep ik. ‘waarvoor?!’ roept die gefrustreerd. Ik gooi hem mijn mobiel toe die hij onhandig vangt. ‘voor Morris!’ roep ik terwijl ik achter Tom aanhol naar de plek waar ik eigenlijk nooit meer wilde komen. Ons ouderlijk huis.

als we aankomen bij ons ouderlijk huis horen we flink wat kabaal. Ik hoop dat het niet is wat ik denk dat het is maar ik weet het vrijwel zeker. We rennen de achtertuin in en verstoppen ons achter een bosje. We kunnen zo via de keukendeur en het keukenraam zien wat er gaande is. Ik zie hoe er voorwerpen door de kamer vliegen en als ik zie dat dat monster Cilla slaat wil ik opspringen om hem af te maken. Mijn bloed kookt! Tom pakt mijn pols vast en trekt me weer op de grond. ‘we moeten wachten op de anderen. Als Bill slim is heeft hij de politie gebeld en staan die hier binnen een kwartiertje. Ik knik en probeer me in te houden en niet op te letten hoe Cilla een volle afranseling te voorduren krijgt. Laat Bill alsjeblieft opschieten!
plots zie ik hoe Cilla iets uit een van haar broekzakken haalt. Het mes van gister. Ze gooit het in de richting van Morris die geraakt word in zijn arm. Helaas is het niet effectief genoeg en schudt hij haar door elkaar. Ik zie hoe er een stuk van het shirt van Cilla scheurt en hoe Morris daar op reageert. Zijn ogen beginnen te fonkelen en zelfs ik kan dat zien vanaf mijn positie. Ik zie Cilla tegenstribbelen en proberen te ontkomen aan de greep van Morris die haar met een hand in bedwang houd terwijl zijn andere hand aan zijn gulp en rits prutsen. Het shirt van Cilla word verder weggescheurd en als de broek van hem los zit begint hij aan de broek van Cilla te sjorren die begint te gillen en tegen te stribbelen. Morris blijft haar slaan en het valt me op dat Cilla huilt. Iets wat ze niet snel doet. Op de een of andere manier kan ik me niet bewegen. Aan de grond genageld zit ik hier. Als ik zie hoe Morris aan de boord van het slipje van Cilla begint te trekken gebeurt alles snel.

Tom:
ik probeer Regina wanhopig tegen te houden. Ze zit te shaken en kan haar ogen moeilijk van het tafereel afhouden wat zich binnen af speelt. Ikzelf moet ook moeite doen om me te beheersen. Als ik zie dat Reg plots naar adem hapt kijk ik echt naar het tafereel en dringt alles goed tot me door. veel langer hoef ik niet na te denken als ik zie hoe die Morris aan zijn broek sjort. Ik vlieg overeind en ren zo snel ik kan op de keukendeur af. Met een schreeuw trap ik de deur open. Wat angst en woede allemaal al niet in een mens te boven brengt. ‘Cilla!’ schreeuw ik en ik zie de verbaasde blik van Morris die plaats maakt voor woede. Hij duwt Cilla tegen de muur aan en gooit het dichtstbijzijnde voorwerp in mijn richting wat ik maar net weet te ontwijken. ‘maak dat je wegkomt! Bemoei je niet met mijn zaken!’ roept hij met een verbeten toon naar me. Ik duik naar voren in een poging hem tegen de grond te krijgen maar een snelle trap raakt me tegen mijn knie en ik ga vol onderuit. In paniek graai ik om me heen en werk Morris mee naar de grond. Ik stomp hem zo vaak als ik kan terwijl ikzelf ook de enige stoten te voorduren krijg. ‘blijf met je vuile takken van Cilla af!’ roep ik hem toe terwijl ik mijn vuist in zijn gezicht probeer te planten. Vanuit mijn ooghoek zie ik uit het keukenraam hoe Regina wegrent. Laat haar alsjeblieft hulp halen! Schiet er door me heen. Ergens weet ik dat wel zeker. Regina rent nooit zomaar weg. Zeker niet als haar zus in nood is.
veel tijd om na te denken over wat Regina gaat doen heb ik niet. Een goedgemikte vuist komt vol in mijn gezicht en ik hoor iets kraken. In een reflex grijp ik naar mijn gezicht en duwt Morris me van zich af. Ik kom met mijn rug tegen het aanrecht aan en val om. Ik krabbel snel overeind maar Morris is me voor. Een maaiende arm kan ik nog net ontwijken maar een tweede arm volgt en raakt me in mijn gezicht opnieuw. Ik voel de angst in mijn lichaam overmacht nemen en ik kruip zo vlug als ik kan richting de kleine eettafel waarachter ook Cilla gekropen is. Van onder de tafel zie ik de ogen van Morris overal heen gaan. Ze blijven hangen bij Cilla. ‘ondankbaar kreng! Ik deed alles voor je! En wat krijg ik er voor terug? Een van je vriendjes die me komt belagen. Ik wist het wel, je probeert me erin te luizen! Jij en dat addergebroed van je! Maar nee, Morris krijg je niet hoor oh nee. Ik ga je een stapje voor zijn. Ik zal jou klein maken. En daarna je vriendjes.’ Mijn ademhaling is ontzettend versnelt en mijn hart klopt in mijn keel. Beheers je Tom! Laat die angst je niet in de weg staan. Mijn gedachtes zijn even afgeleidt. Plots hoor ik Cilla gillen. ‘nee!’ schreeuwt ze en als ik op kijk zie ik al wat er was. Een van de eetkamerstoelen beland op tafel en breekt een gedeelte van de tafel af. Mijn handen gaan als bescherming instinctief over mijn hoofd terwijl ik me klein maak. Zo snel als ik kan rol ik onder de tafel vandaan. Een tweede stoel vliegt door de kamer heen naar Cilla’s richting. Stukken hout en splinters liggen verspreidt. Cilla staat bevend op dezelfde plaats als waar ze net stond. Morris draait zich half om om een ander voorwerp te pakken en ik spring net op tijd voor Cilla om de stukken van een tegen de muur stukgegooide vaas bloemen voor haar op te vangen. “rot op!” roept Morris. Mijn hele lichaam beeft even erg als dat van Cilla. Morris komt op me af en stompt me opnieuw. Ik voel mijn gezicht tegen de vloer aan smakken tussen alle scherven, hout en vermorzelde bloemen. Ik probeer mezelf overeind te hijsen maar alles duizelt. Ik zie en rode vlek op de grond en een vloeistof druipt er in. Achter me hoor ik Cilla opnieuw schreeuwen. Ik draai me half om en zie Morris klaar staan om me opnieuw een beuk te verkopen. ‘hou op! Ik haat je! Laat hem met rust!’ schreeuwt Cilla. Er flitst iets voorbij en Morris zijn poging tot een zoveelste slag word onderbroken door een woedende schreeuw uit zijn mond. Een rode vlek verschijnt door zijn overhemd en ik zie in een keukenkastje een mes zitten. Cilla staat nog net zo als in de houding waarmee ze het mes gooide en haar pupillen zijn vernauwd van angst. Dan slaan de stoppen bij Morris door. Ik word aan de kant getrapt terwijl hij naar Cilla stuift. Snel krabbel ik overeind maar verstijf ter plekke. Morris heeft zijn hand rond de nek van Cilla gezet en haar tegen de muur gedrukt.‘één stap en ze is er niet meer!’ roept hij hysterisch. Zijn ogen zijn rood en zijn pupillen zijn groot. Een straaltje bloed loopt uit zijn mondhoek en hij ademt zwaar. Ik zie Cilla haar ogen vol angst naar de mijne schieten terwijl ze haar eigen handen om de pols van Morris gesloten hebben in een poging om zich los te wurmen. Tevergeefs. De kracht van Morris is velen malen groter. Ik zet een stap dichterbij en Morris duwt Cilla iets omhoog waardoor ze alleen maar met de punten van haar schoenen bij de grond komt. Er komt een gepiep uit haar keel en geschrokken doe ik weer een stap achteruit. Morris grijnst duivels. ‘laat haar met rust.’ Smeek ik zachtjes. Het dringt niet tot hem door. hij is gek. Hartstikke gek, een psychopaat, gestoord. Het maakt niet uit wat ik zal zeggen, het dringt niet tot hem door. hij doet wat hij wilt.