FanFic.nl

TH SA's

Vatertag - Bill

Het is en blijft een vreemd gevoel. Vaderdag! Vroeger gaf ik altijd cadeautjes aan mijn papa, maar sinds een hele tijd heb ik dat nooit meer gedaan. Nu is het anders. Ik ben ouder, wijzer en begrijp eindelijk het Vaderdag's gevoel.

Kreunend, steunend en smakkend lig ik nog in bed. Geen zin om op te staan. Een zucht verlaat mijn mond wanneer ik met mijn armen en benen het bed verken en merk dat mijn lief er niet meer ligt. Moeilijk probeer ik mijn ogen te openen. Wanneer ik ze open zie ik twee grote goudbruine ogen mij aanstaren. "Mama! Papa is wakker!" Schreeuwt het, terwijl het op en neer springt op bed. Gaapend kijk ik naar mijn vier-jarige zoon die door het dolle heen is.
"Kyle, kom is bij papa." Produceer ik geluid uit mijn schorre stembanden. Ik open mijn armen en Kyle laat zich op bed vallen. Zijn hoofdje legt hij op mijn borst neer en slaat zijn armpjes om mijn middel heen. Een gelukzalige glimlach komt op mijn gezicht te staan. Lachend woel ik door Kyle zijn korte, wilde, blonde haaren. "Papaaaah... Niet doehoen..." En hij begint door mijn haren te woelen. Lachend prik hem in zijn zij en hij kiert het uit van plezier.
"Aha, dus hier zijn mijn twee mooie mannen." Hoor ik een pracht van een stem zeggen. Haar melodieuze manier van praten laat me altijd weer week voelen. Ik kijk op en stop met Kyle te klieren. Ik ga wat rechterop in bed zitten en Illieasa (illi-eza) gaat aan de andere kant van het bed zitten. Kyle zit letterlijk te stuiteren op bed. "Kyle even rustig nu." Zeg ik vaderlijk en merk een giechel op van mijn vrouw. Kyle kijkt alleen maar grijnzend van mij naar zijn moeder. "Mag het al, mama?" vraagt Kyle zeurderig. "Ja. Nu mag het wel. Doe je wel voorzichtig op de trap?" Kyle peuterd enkel aan zijn teentjes en schiet dan recht om vliegensvlug naar zijn kamer toe te sprinten. We grinniken allebei tegelijk.
"Ik heb nog geen kus van je gehad." Zeg ik zielig en zet een getuitte pruillipje op. Illi rolte even grinnikend met haar safierblauwe ogen en geeft me dan toch een kus. Ik kijk haar verliefd aan, maar schrik plots op als er iets tussen mijn benen wordt gekropen. "Jullie zijn vies." Kyle trekt een vies gezicht waardoor ik en Illieasa in de lach schieten. Ik pink een traan uit mijn ooghoek weg en kijk Kyle lachend aan. Hij heeft zijn wangetjes opgebolt met lucht en zijn armpjes boos om zich heen geslagen. Ik druk een kus op zijn kreun. "Dat zeg je nu, maar als je net zo oud ben als papa en mama vindt het alleen maar leuk om te doen." zeg ik, terwijl ik lichtelijk door zijn haartjes woel. "Nietes!" roept hij uit en bolt gelijk zijn wangen weer op met lucht. Ik moet mijn best doen om niet weer in de lach te schieten. Ik kijk mijn vrouw aan, die haar hoofd van het hele tafereel weg heeft gedraaid. Ik geef hem een tikje tegen zijn rechterwangetje en gelijk laat hij al het lucht zijn mond blazen.
"Nou, Kyle. Wat had je voor papa?" Zegt Illieasa dan lief tegen Kyle. Hij knikt en kijkt me dan weer glunderend aan. Ik hou van zijn oogjes. Al vanaf de eerste dag dat hij geboren was en die lieve oogjes van hem opende was ik smoorverliefd op dat jochie en wist honderd en tien procent zeker dat ik zowel Kyle als Illieasa nooit meer kwijt zou willen.
"Dit heb ik voor jou gemaakt op school." Zegt hij iets wat verlegen en geeft me een klein zwaar pakketje. Ik kijk hem met een twinkeling in mijn ogen aan en daarna naar Illi, die zoals gewoonlijk de rust zelve is, maar toch die glundering eruit kan halen. Ik maak het pakketje open en haal er een schitterend zelfgemaakte standaard sieradenhand, waar ik al mijn ringen om kan plaatsen,eruit. Het is misschien iets standaards om zoiets van klei te maken, maar Kyle heeft het gemaakt en daarom waardeer ik het ook zo erg. Ik heb moeite om tranen van geluk niet te laten produceren. Een gelukzalige glimlach weerkomt er op mijn gezicht en zet de sieradenhand op mijn nachtkastje om Kyle vervolgens diep te kunnen knuffelen. "Danke, Kyle. Het is prachtig." Fluister ik in zijn oor met een brok in mijn keel. "Iedereen maakte en asbak, maar dat vondt ik niet leuk. Toen juff Mearen dat ik dit wel kon maken." Zegt Kyle met een zuur gezicht. "En daarom dit." Ik woel met een glimlach door zijn haartjes. "Dat hoef je niet te zeggen, gekkie." Fluistert Illi in Kyle zijn oor. Hij haalt enkel zijn schoudertjes op en kijkt een beetje droog van zijn moeder naar mij.
"Ik heb ook nog een cadeautje voor je, schat." zegt ze rustig. Nieuwsgierig en met glimmende ogen kijk ik in haar prachtige groen blauwe ogen. Ze verzet zich een beetje en opent het laatje van haar nachtkastje. Ze rommelt er iets in en zet zich terug in haar oude positie om vervolgens met haar voelt het laatje weer toe te doen. Haar rechter arm zit verborgen achter haar rug. Met een kleine schitering in haar ogen kijkt ze me aan en beet met haar bovenste voortanden op haar onderlip. Ze haalt haar hand weer naar voren en laat een wit taafje zien dat in de palm van haar hand rust. Bedenkelijk kijk ik van het staafje naar Ilieasa en schiet er een woord door mijn hoofd heen. Vlug pak ik staafje van haar af en kijk of dat mijn verwachtingen kloppen. Twee roze streepjes blinken op het schermpje van het witte apparaatje. Ongelovig schieten mijn ogen van het apparaatje naar het gezicht van mijn vrouw naar haar buik. Een gilletje van geluk wat eigenlijk een woord moest voorstellen schiet uit mijn keelgat. Mijn armen wisten niet hoe snel ze om haar hals moesten liggen.
"Zwanger" fluister ik gelukzalig in haar oren en er ontstond een korte giechel vanuit haar mond. Langzaam duw ik me iets van haar af en plaats mijn lippen op die van haar. "Zwanger" fluister ik nog een keer, maar dit keer tegen haar lippen.
"Twee weken." fluisterd ze op de zelfde toon terug
"Waarom doen jullie zo van Smak, Smak, Smak?" komt er een kinderstem tussen. Ik kijk het jongetje even bedenkelijk aan en zet dan een breede glimlach op, terwijl mijn hand het niet kan weerhouden om even over zijn bol te aaien.
"Je krijgt over een paar maandje een broertje of zusje erbij. Vandaar dat ik mama echt heel even een paar smakjes moest geven." Ik voel de trots om voor de tweede keer vader te worden al naar boven dwarrelen. Een dromerige blik verschijnt er op mijn gezicht, maar wordt er al gauw weer uit gehaald. Een gil vanuit Kyle, het hypere van op het bed springen en de woorden die hij vrolijk over zijn lipjes laat rollen.
"Ik krijg een broertje of zusje erbij. Ik krijg een broertje of zusje erbijhij." zingt hij vrolijk. Het is nu eigenlijk maar afwachten wanneer we hem weer rustig krijgen en voordat hij DE vraag gaat stellen.
Ik zit met mijn knieeën op bed en heb Kyle -met zijn hoofdje gericht naar het dekbed- beet. Het gilt het van plezier uit, terwijl mijn woorden fier, maar vaderlijk over mijn lippen vliegen. "Gaan we rustig doen of moet papa je onder de koude douche zetten?" Hij schud zijn hoofdje en zijn warrige blonden haren vliegen heen en weer op zijn hoofdhuid. "Wat, nee?" lach ik en blaas lucht uit tegen zijn ontblote ruggetje. Nog meer gegiechel komt er uit zijn mond en mijn zinnetje blijf ik maar herhalen.

"Bill, Kyle!" roept Illieasa vanuit de gang. "Zijn jullie nou klaar?"
"Ja, nog even!" roep ik terug. Ik rol even met mijn ogen en blaas de rook van mijn sigaret uit. Kyle zit naast me hurkend op zijn knieetjes en zijn handjes zijn omwikkeld om de spijlen van het balkon. Zijn oogjes kijken me doordringend aan. Ik weet nou niet of hij nou iets wil vragen of omdat het komt dat ik weer eens buiten op balkon staat om een sigaretje te roken. Oude gewoonte waar ik misschien toch eens mee moet gaan stoppen.
"Je wou toch nog naar je moeder en Gordon?" zegt Illieasa's stem wel heel dicht bij. Terwijl ik me rustig omdraai en haar knikkend aankijk, duw ik mijn sigaret in de asbak uit. "Stop daar nou is mee." haar stem dringt tot diep in mijn aderen door en het enigste waar mijn lichaam nu naar verlangt is een knuffel. Ik sla mijn armen om haar heen en begraaf mijn gezicht in haar nekholte.
"Weet ik." fluister ik zacht tegen haar schouder en laat een zucht vallen, wetend dat ze gelijk heeft. Ik laat haar rustig los, druk nog een kus op haar lippen en draai me terug naar het blonde jongetje dat nog steeds spijlen van de balkon vast heeft, maar zijn hoofdje naar achter heeft gegooid om zo zijn ouders aan te kijken. "Kom." zeg ik hartelijk tegen mijn zoon en laat mijn hand zakken, zodat Kyle hem beet kan nemen. Vrolijk laat hij de spijlen met rust en neemt in plaats van de balkonreling zijn vaders hand vast. Huppelend rukt hij zijn vader mee de woonkamer door naar de gang. "Kom, schat. Wij zijn al klaar hoor." Mijn hoofd piept even tussen de deurpost en kijk mijn vrouw glimlachend met een knipoog aan. Rustig stapte ze op me af en kijkt me met haar mooie ogen, die dit keer tot spleetjes zijn gemaakt, maar nog altijd de glinstering van vreugde en dromerigheid door kan zien, aan.
"Jullie zijn onverbeterlijk." Ze kust mijn wang en schiet dan langs me heen naar de garderobe. Grinnikend loop ik achter haar aan en klets onschuldig op haar kont, wanneer ze net bukt om haar schoenen van het schoenenrekje te halen. Een kleine gil, verlaat haar mond en kijkt me doordringend aan, terwijl ze die glinstering van vreugde nog altijd laat zien. Lachend neem ik een mooie set zwarte sneakers van de rek en trek ze vluchtig aan, voordat Illieasa bij mij nog iets kan flikken.

Bij het huis van mijn ouders aangekomen, zie ik nog geen zwarte Caddilac Escalade staan, maar in plaats daarvan een spierwitte, nieuwste van het nieuwste, sportmodel van Audi. Een grinnik kan ik toch niet laten als ik weet van wie die auto moet zijn. Zoekend naar de sleutel van het ouderlijk huis bekijk ik de Audi uit mijn ooghoeken eens zorgvuldig.
"Kijken naar je handelingen kan ook hoor, broertje." zegt een jongens stem zachtjes. Een gil ontsnapt er uit mijn mond en spring geschrokken van het stoepje af. "Werkt nog altijd." Giert hij vrolijk, terwijl hij met zijn linkerhand de deurpost vasthoudt om niet om te vallen. Ik kijk mijn broer stom aan en geef hem zachte tik tegen zijn voorhoofd.
"Zo mooi is die Audi nou ook weer niet, hoor." mompel ik in het voorbijgaan van mijn broer. Tom trekt zich recht met beide handen aan de deurpost en pinkt met zijn rechter hand een lachtraan weg.
"Nee, vandaar dat je even je ogen er niet van kon weerhouden." Met een trotse, maar stomme grijns kijkt hij me fier aan. Hij zet zich af van de deurpost en loopt naar me toe. "2020 PK." Grijnst hij nog steeds stom in mijn gezicht, maar ik vertrek geen spier en kijk hem enkel nors aan. "Je vinst hem wel mooi." grinnikt hij verder.
"Mocht je willen." en met opgestoken neus wandel ik rustig naar binnen. Mijn schoenen schop ik uit en loop rustig de woonkamer in. Twee vrouwen, waaronder de ene van mij is, zitten al gezellig te kletsen met en kopje koffie en een kopje thee in hun handen. Kyle zit bij Gordon op schoot en heeft het blijkbaar al weer erg naar zijn zin. Een klein hummeltje van nog net geen twee jaar oud zit rustig in de box te spelen met de speelmat, die er in ligt.
"Koffie?" vraagt een vrouwen stem achter hem. Geschrokken kijkt hij op en ziet zijn moeder met een glimlach op haar gezicht staan. Rustig knikt hij.
"Je bent wel erg schrikachtig vandaag, broertje." grinnikt Tom in het voorbijgaan van hun moeder. Ik haal enkel mijn schouders op en denk terug aan vanochtend. 'Misschien ben ik daarom wel een beetje schrikachtig. Moet het nog wel aan hun vertellen.' Met die gedachten loop ik naar de box toe en haal het hummeltje eruit.
"He, Ricky." zeg ik zacht tegen mijn neefje en geef hem kusje op zijn kruin. Hij kijkt me met grote reebruine ogen aan en probeert vervolgens lachend naar mijn half korte haren te grijpen. "Dacht het ff niet, kleintje." grinnik ik en leg mijn haren achter mijn oren.
"Bill. Je koffie staat hier." zijn moeders stem laat hem weer opkijken van zijn neefje en kijkt haar dan dankbaar aan. Ik loop met Ricky in mijn armen naar de tweezitsbank, waar Tom ook al op zit, en ga er vervolgens naast zitten.
"Kom hier." Tom maakt grijphandjes naar zijn eigen kind. "Ik vertrouw jou vandaag niet met die dromerigheid van je. Straks laat je mijn kind nog vallen. Nee, dat laat ik toevallig niet toe." hoofdschuddend houdt hij nog steeds zijn handen omhoog en ik voel dat Ricky ook al wel weer terug naar zijn vader wilt. Zuchtend geef ik Ricky aan Tom en pak dan maar mijn koffie.
"Sorry, kan er niks aan doen. Zij is hier de schuld van." en grijnzend wijs ik naar Illieasa, die een beetje verbaasd opkijkt vanuit haar gesprek.
"Ho, wacht even. Jij geef mij hier de schuld van, terwijl het toch, en daar ben ik heel zeker van, wel jouw eigen schuld is." ze kijkt me uitdagend aan en ik dan niets anders doen dan toch een dromerige blik opzetten.
"Touché! Al weet ik nog niet waar het overgaat, want dat ga jij me nu vertellen, maar die zat wel." moeit Tom zich in het geheimzinnige gesprek van mij en Illi.
"Ow, Gott. Wat heeft mijn zoon nouw weer uitgespookt, Illieasa." rollend gaan mijn moeders ogen haar oogkassen rond en veegt haar handen aan haar groene schort af. Illieasa kijkt haar schoonmoeder giechelend aan en zegt dan met een handgebaar erbij: "Jouw de eer, schat."
"Goh, wat zijn we gul vandaag." en kijk mijn vrouw plagerig aan.
"Je moest eens weten, lieverd." grinnikt ze en maakt haar mooie ogen tot spleetjes. Een zucht verlaat mijn mond en mijn ogen maken het gebruikelijke rond in mijn oogkassen.
"Vertel, nou! Of ik sla je." bijt mijn broer me geïrriteerd toe.
"Rustig, jij. Of ik bijt je en houdt me mond." wijs ik hem zijn rechten toe. Hij houdt Ricky voor zijn hoofd en kijkt me onschuldig -over het hoofdje van Ricky- aan. Een kleine grijns komt op mijn gezicht te staan en kuch even voordat ik verder vertel. "Maar goed, ja. Uhm... Nou het zit zo." Waarom voel ik me nou eigenlijk zenuwachtig? Het is toch juist geweldig, dit soort nieuws? Een zucht verlaat mijn mond en heel even sluit ik mijn ogen om ze vervolgens weer te openen. "Illieasa is zwanger." Ik voel me zelf toch wel een beetje trots worden.
"Is dat het enkel? Herzlichen, Brüder." hij geeft me een vriendschappelijke klap op mijn schouder en probeert half met Ricky in zijn armen mij te omhelzen. Een glimlach siert mijn lippen.
"Nou, dat is nog een mooi vaderdagscadeau. Vindt je niet, Bill" de stem van mijn stiefvader laat me opkijken. Een knipoog maakt zijn zin helemaal af.
"Ja, je hebt gelijk." fluister ik mijn eigen woorden toe en sluit mijn ogen dromerig dicht.

Dit is nu dus het gelukzalige vaderdagsgevoel!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.