FanFic.nl

The A-Team It's in the air

It's in the air

DAG 4

Half 9 in de morgen, Longroad komt op gang. B.A. sleutelt wat aan zijn bus als zijn blik wordt getrokken door iemand in de verte die ineens omvalt.
“Gas! Een dag te vroeg!”�
Hij gooit de motorkap dicht, springt in de bus en rijdt met piepende banden het dorp uit zoals afgesproken is. Hij kijkt even achterom.
“Heb ik nu wel een gasmasker bij me?”�
Als hij er één met een bosje kippenveren erop geplakt op de stoel van Murdock ziet liggen komt er even een glimlach op zijn gezicht.

Amy belt halverwege de ochtend het team op, maar krijgt niemand aan de lijn. Ze begint zich zorgen te maken en blijft het steeds opnieuw proberen. Het liefst zou ze meteen in de auto stappen en naar ze toe gaan. maar Hannibal heeft haar op het hart gedrukt dat ze van te voren moet bellen of het veilig is. Blijkbaar is dat nu niet het geval. Ze zucht eens diep.

B.A. zet de bus een kilometer of twee buiten het dorp en gaat bij de monitoren zitten. Eén voor één zet hij ze aan en scherp. Als de tweede monitor werkt ziet hij nog net bij het plaatsnaambord een gemeenteklerk onderuit gaan. De sergeant kijkt of hij teamleden kan ontdekken tussen de bewusteloze mensen. Het voelt maar vreemd aan om mensen daar nu zo hulpeloos te zien liggen en niets te kunnen of mogen doen, omdat hij hier moet blijven. Op de monitor van de camera tegenover het café ziet hij iemand liggen op de veranda. Hij zoemt in en leest wat er op zijn T-shirt staat. BIG BROTHER IS WATCHIN’ YOU
“Murdock, zelfs als je bewusteloos bent, ben je nog een mafkees,”� mompelt B.A. binnensmonds, maar tegelijkertijd is hij blij dat hij één van zijn makkers heeft gevonden. Hij realiseert zich dat Face vannacht wacht heeft gehad en mompelt: “Als hij nu maar zo wijs is om niet naar het dorp terug te gaan, anders ligt ie er straks ook bij.”�

Als het wachtteam bij de oude fabriek afgelost moet worden, komt er niemand opdagen. Face belt Hannibal op. Als hij niet opneemt en andere mensen in het dorp ook niet, weten ze dat het daar fout zit. Ze gaan niet terug naar het dorp, omdat ze daar het risico lopen om ook bewusteloos te raken, maar blijven op wacht bij de fabriek.
Halverwege de dag komen er drie grote vrachtwagens het terrein opgereden die even later verdwijnen tussen twee loodsen. Wat opvalt is dat het geluid van de wagens ineens lijkt te verdwijnen in een tunnel, je hoort het geluid wegsterven, geen motoren afslaan.
"Die moeten zojuist door het dorp gereden zijn,”� stellen de twee mannen vast. “Laten we hopen dat iedereen op een veilige plek ligt.”�
Ze slaken een zucht, ieder in gedachte bij eigen dierbaren.

Pas aan het begin van de avond worden de eerste dorpsbewoners wakker. Als B.A. buiten de bus even zijn benen strekt en even later wat fitter terugkomt, ziet hij op de monitoren leven in het dorp komen. Hij rijdt terug en gaat op zoek naar Hannibal. Murdock is al weg van de veranda.
In het kantoor van de sheriff vinden de A-teamleden elkaar terug. Ze zoeken de zolder van de kazerne op en hebben elkaar heel wat te vertellen, tenminste …. diegenen die deze dag bewust hebben meegemaakt.
Het vreemde aan deze zaak is dat niemand een vreemde of sterke bekende geur geroken heeft, dus het gas waar men bewusteloos van raakt is geurloos.

DAG 5

De volgende morgen vindt al vroeg een bijeenkomst plaats. Sheriff O’Brien neemt als eerste het woord.
“De gasaanval van gisteren kwam eerder dan we ‘m verwachtten, dus voor het schoolreisje was het helaas te laat. Dat houden de kinderen dan nog van ons te goed. Het volgende plan ter bescherming van de kinderen is hen zoveel mogelijk bijeen te houden in en bij de boerenschuur. Als over enkele dagen de vakantie begint, lopen de kinderen overal rond en dat is op dit moment helaas niet veilig voor ze. Ik ga de leerkrachten vragen of ze de kinderen in de vakantie bij de boerenschuur willen bezig houden. Samen met ouders en andere vrijwilligers kunnen we ze op de boerderij een veilige vakantie geven. Nu geef ik het woord aan B.A., die ons zal vertellen wat hij gisteren heeft gezien via de camera’s in ons dorp.”�
B.A. stapt wat onwennig naar voren, hij is niet gewend om voor een groep volwassenen te spreken. Een groep kinderen daar wordt hij niet zenuwachtig van. Hij schraapt zijn keel en begint te vertellen, op zijn eigen afgemeten manier en vanaf het moment dat hij iemand zag vallen.
“Toen ik de tweede monitor aanzette zag ik nog net de gemeenteklerk neervallen. Daarna gebeurde er een half uur niets. Rond een uur of half 10 zag ik drie zware vrachtwagens door het dorp rijden. Als mensen op straat in de weg lagen sleurden de chauffeurs, met gasmasker op, hen ruw naar de kant. Dat verklaart de gewonden langs de weg. De vrachtwagens hebben achterop tekens staan, die erop duiden dat ze schadelijke materialen vervoeren. Dat kan betekenen dat ze industrieel - of nucleair afval aanvoeren. Om bij de fabriek te dumpen of dat ze stoffen aanvoeren om kern- of gifwapens te bouwen. Achter de colonne reed een kleine wagen. Met een apparaat dat op een landbouwsproei-installatie lijkt. Ze sproeien geen water, want ik vond later geen sporen van druppels. Het lijkt er meer op dat ze met hoge druk lucht verspreiden.”�
B.A. vindt dat zijn verhaal klaar is en gaat terug naar waar hij eerst stond. Hannibal neemt het over.
“ Wat opviel tijdens deze aanval is dat het langer duurde voordat iedereen bewusteloos was door de afgetapedte leidingen. Maar dat de aanval wel net zo lang duurde totdat iedereen toch weer getroffen was. Dan lijkt het erop dat het dorp in de gaten wordt gehouden. Waarschijnlijk hebben ze niet in de gaten dat zij nu ook in de gaten worden gehouden, haha-haha-haha.... Nu we weten dat de vrachtwagens naar de oude fabriek gaan, kunnen we gaan werken aan een aanvalsplan. Maar ik stel voor om eerst een kop koffie te drinken.”�

Een half uur later, als er flink bijgepraat is over gisteren, luidt de cafébaas zijn bel ten teken dat de vergadering verder gaat. De sheriff, de burgemeester en het A-team staan naast elkaar zodat ze elk hun eigen voorstel kunnen uitleggen.
O’Brien vertelt dat hij bij de inrit van het industrieterrein nog een camera wil plaatsen, om te kunnen zien wanneer er vrachtwagens naar het dorp toe komen. Hannibal gaat zoeken in het dorp naar camera’s of bewegingsdetectoren die geplaatst kunnen zijn door de bad guys. Burgemeester Tina maakt zich zorgen om de gezondheid van de dorpsbewoners en geeft de dokter opdracht om haar praktijk vanaf nu klokrond open te houden. Na elke aanval wordt iedereen nagekeken door de dokter, zodat ze er snel bij zijn als iemand er ziek of getraumatiseerd door raakt. Face wil de knappe dokter wel helpen, maar wordt door Hannibal meegenomen voor nuttiger werk: er is aflossing nodig van de wacht.

Amy komt in de loop van de middag het dorp binnen gereden en heeft laborant Keith bij zich. Bij het sheriffkantoor vraagt ze waar ze het A-team kan vinden. O’Brien belt Hannibal op, die op zijn beurt Murdock en B.A. opzoekt. Niet veel later komen ze met drieën binnengewandeld. Een hartelijke begroeting volgt en ze maken kennis met Keith, de laborant die Face heeft laten komen. Amy heeft informatie over het bedrijf van de leidingen.
“Het heet Gasfortune en is pas drie jaar geleden opgericht. Ze leggen leidingen voor gas en stroom aan. Als werkgebied hebben ze vijfentwintig km² rondom het industriegebied hier vlakbij, tenminste dat wordt beweerd. Dat kan betekenen dat er meer dorpen of steden in de regio straks met zulke gasaanvallen te maken krijgen.”�
Ze heeft ook opgezocht wat voor fabriek het is geweest die daar ogenschijnlijk stil en verlaten staat te zijn en vervolgt haar verhaal.
"De naam heeft wat betreft de letters overeenkomsten met het leidingenbedrijf. GGHF, wat staat voor: gas- en gif halffabricaten. Als ze daar nog steeds halffabricaten maken, kan het een gas zijn dat nog niet voorzien is van een geurstof! Geen lekker bedrijf dus om in je achtertuin te hebben, zoals ze hier hebben gemerkt.”�

In het dorp stelt de laborant de snuffelmachine verdekt, maar dicht bij de hoofdstraat op. Zijn neus heeft hem nog weinig gegevens kunnen geven tot nu toe. Gezien de verhalen van het team en de burgers zal een volgende gasaanval niet lang op zich laten wachten. Hij hoopt dat hij in staat is om dan iets waar te nemen. Keith kijkt eens om zich heen en gaat op zijn gemak op een muurtje in de zon zitten.
“Dit is toch weer eens wat anders dan de hele dag op het laboratorium zitten,”� mompelt hij tevreden in zichzelf.

DAG 6

Larry, de brandweercommandant, krijgt bericht dat de bestelde lading gasmaskers onderweg is. Als ze eenmaal in het dorp zijn aangekomen wordt er weer een bijeenkomst gehouden in het café. De dorpsbevolking oppert vooral gasmaskers uit te delen aan kinderen en ouderen, met het oog op hun gezondheid. Hannibal verwerpt dat plan.
“Uitdelen aan ouderen is goed, mits deze mensen zich niet op de hoofdstraat begeven. Als er een aanval komt en er is nog steeds beweging waar te nemen, wie weet wat ze dí¡n gaan doen om ons onder zeil te krijgen! Uitdelen aan kinderen is alleen een goed plan mits er ouders met gasmaskers bij zijn. Stel je voor dat alleen de kinderen wakker zijn tijdens zo’n aanval. Ze schrikken zich rot als ze allemaal bewusteloze mensen om zich heen zien. Ze lopen het risico om aangevallen te worden door de vrachtwagenchauffeurs als ze in paniek de straat op gaan. En bewegende mensen op straat, als er een gasaanval heeft plaatsgevonden, worden zeker het slachtoffer van geweld, want de vrachtwagens mogen overduidelijk door niemand worden opgemerkt. Wie zijn kinderen een tijdje buiten het dorp kan laten logeren, kan dat het beste vandaag al regelen; dan zijn zij veilig en hebben we hier meer gasmaskers voor de achterblijvers.”�
Sheriff O’Brien neemt het woord over.
“Als we de kalender erbij nemen, zien we dat we nu al aan twee aanvallen per week zitten. Morgen of overmorgen kunnen we er weer één verwachten. Ik wil iedereen vragen om de komende dagen voorzichtig te zijn, om de hoofdstraat alleen over te steken in de buurt van mensen met een gasmasker of als je een “eigen”� exemplaar meeneemt. En bovenal: houd je oren en ogen goed open. Hoe meer we de komende dagen horen en zien, des te beter kunnen we een tegenaanval plannen. Want dit laten we niet langer gebeuren met ons dorp!”�
In het café gaat een luid gejuich op, zo bevlogen heeft nog niemand de sheriff horen praten.
De bel moet er aan te pas komen om de pastoor aan het woord te laten. Northside stelt voor om poppen te maken met kleding van dorpsbewoners, voornamelijk van kinderen, omdat zij vanaf nu niet meer op straat mogen komen. Die kunnen kriskras door het dorp gelegd worden, in de buurt van de hoofdweg. Bij een volgende gasaanval zullen de vrachtwagenchauffeurs wel “kinderen”� zien, maar geen echte.
“Anders hebben we de poppen aan het dansen!”� gooit Murdock er tussendoor terwijl hij langs loopt als een marionet.

Face wordt door Hannibal met de pastoor en schooljuffrouw Xandra meegestuurd om kleding in te zamelen. Hij kijkt sip, waarom krijgt uitgerekend hij nu weer zo’n karweitje? Hannibal ziet zijn blik en voegt er nog aan toe: “Omdat jij van mooie mensen en kleding houdt, mag jij de poppen ook mooi aankleden.”�
Het boerengezin maakt van stro en jutezakken poppen en Murdock helpt enthousiast mee. Hij vindt het prachtig op de kippenfarm. Hij praat met de vogels en legt de boerin uit waarom het belangrijk is om deze dieren de ruimte te geven.
B.A. komt naar de boerderij als de poppen klaar zijn. Hij zet er kleine recorders in die de geluiden zullen opnemen als er een aanval plaatsvindt. Aan het einde van de middag lopen ze met een aantal poppen het erf af. Murdock gaat nog even de kippen gedag zeggen. B.A. moppert tegen hem dat hij praat als een kip zonder kop en Murdock onthoudt dat.

De brandweermannen, het A-team en de laborant delen gasmaskers uit aan de volwassenen die aan de hoofdstraat wonen en werken en aan anderen die het zien zitten om een aanval te observeren. De kinderen die in het dorp blijven, worden meegenomen naar de boerenschuur door de schooljuf, de meester en Amy. Iedereen krijgt uitleg hoe de maskers aan moeten en gebruikt worden.

Hannibal knauwt op een verse sigaar. In het kantoor van de sheriff bekijkt hij aandachtig een landkaart en bestudeert de ligging van het dorp.
Het dorp ligt precies tussen de fabriek en een snelweg, aan de enige enigszins verharde weg die van het industriegebied naar de snelweg loopt.
Allerlei vragen spelen door zijn hoofd. Wat mag dit dorp niet zien? En waarom niet? Zou dat de reden zijn van die gasaanvallen? Geen slapende honden wakker maken? Daarom maar mensen laten “slapen”�?
“Wel een heel drastische oplossing,”� mompelt hij in gedachten verzonken. "Als de berekening klopt komt er morgen weer een aanval. Deze keer zal het alleen geen overval zijn, jongens. We zullen jullie morgen eens goed in de gaten houden,”� bromt Hannibal grimmig voor zich uit.

Als het team in de fabriek kan komen, zijn duikpakken ter bescherming tegen gevaarlijke stoffen en zuurstofflessen noodzakelijk. De meeste brandweerkorpsen zijn in het bezit van duikuitrustingen, maar omdat er hier in geen velden of wegen rivieren, kanalen of meren zijn, heeft dit korps er geen. Larry regelt een paar duikpakken en laat ze meteen ophalen in een stad een paar kilometer verderop.
Face gaat die avond de wacht houden samen met brandweerman Fats. In de duikpakken is door B.A. een zender gemonteerd, zodat ze met de rest van het team in het dorp kunnen communiceren. Ze zien niets, ze horen niets, ze ruiken niet, maar voelen wel trillingen die vanuit de grond lijken te komen.

DAG 7

Murdock en brandweerman Mike lossen Face en Fats af aan het eind van de nacht. Gezien de regelmaat van de aanvallen zal er zich vandaag wel weer één voordoen, waarschijnlijk tijdens deze wacht.
B.A. heeft er de laatste dagen voor gezorgd dat er goed gecommuniceerd kan worden. Hij bouwde zenders, walkietalkies, telefoons, microfoons en toen alles precies werkte zoals hij het hebben wilde, liep hij trots als een pauw het sheriffkantoor in.
“Laat die sukkels nou maar komen! We ontfutselen ze alle geheimen.”�

Aan het begin van de middag voelen ook Murdock en Mike trillingen. Ze geven een waarschuwing aan Hannibal die meteen pastoor Northside belt. Iedereen weet dat als vandaag de klokken luiden er een gasaanval aan kan komen. De posities aan de hoofdstraat worden ingenomen. Laborant Keith zit in duikpak met zijn computer naast de snuffelmachine achter een stapel strobalen, B.A. zit met zijn zuurstoffles in zijn bus bij de monitoren. Hij heeft zijn bus achter de bakkerij staan en is blij dat hij nu in het dorp kan blijven. Hannibal heeft zich in een duikpak gehesen om zich in de wolk stof achter de laatste wagen bij de colonne te voegen, mits die naar de fabriek toe gaat. Sheriff O’Brien wacht in de buurt van de snelweg, in een onopvallende auto, de vrachtwagens op. Als die het dorp uit rijden zal B.A. hem een seintje geven en gaat hij ze op afstand volgen, om uit te zoeken wat hun bestemming is. Hij heeft behalve een telefoon ook een zender meegekregen, om hem op te sporen voor het geval hij verdwijnt of aangevallen wordt.

Vanuit het dorp komt een eerste melding van B.A. over mensen die bewusteloos raken en zoals te verwachten was bij de huizen het dichtste bij de fabriek, dus waar de leidingen het dorp binnenkomen.
“Face, dat plakband van jou houdt dus niet genoeg gas tegen,”� mompelt hij terwijl hij geconcentreerd naar de beelden op de monitoren kijkt.
Als Murdock en Mike het sein krijgen dat het hele dorp nu “bewusteloos”� is, horen ze in de verte ijzer over ijzer schuren en ratelen.
Ze kijken elkaar aan: “Deuren!”�
Meteen zorgen ze ervoor dat de zanddekens goed over hen heen liggen. Murdock denkt even aan DD, oplossingen liggen toch vaak voor het oprapen.
Één voor één komen er vrachtwagens tevoorschijn, dezelfde als op de camerabeelden te zien waren. Het zijn er deze keer echter meer dan drie. Mike telt er zeven en tot slot sluit de wagen met spuitinstallatie er achterop nog aan.
Jammer dat ze de deuren alleen maar kunnen horen, ze moeten verder het terrein op om ze te kunnen zien. Murdock brengt fluisterend verslag uit aan Hannibal en B.A. en Face houdt, via een andere lijn vanuit de kazerne, de brandweermannen op de hoogte van de gebeurtenissen in het dorp.
Zo krijgt het team een beeld van het verloop van de aanval.

Sheriff O’Brien volgt de wagens zo onopvallend mogelijk en roept onderweg collega’s op om verschillende volgauto’s voor hem klaar te zetten, om te kunnen wisselen tijdens de achtervolging. Hij heeft in totaal drie auto’s nodig voor hij ze bij een kleine stad een industrieterrein ziet oprijden.
Alleen aan de rand van de stad is er een aantal bedrijven nog in gebruik, de rest staat er leeg, vervallen en verlaten bij. De sheriff ziet overeenkomsten: lege fabrieken, verlaten terreinen…. Het enige verschil is dat dit een klein stadje is en Longroad is een klein dorp.
Als de sheriff ze uit het oog verliest, keert hij opgewonden terug, want hij heeft een stukje systeem gevonden. Laat in de avond keert hij terug in het dorp, waar de bewusteloze mensen bezig zijn bij te komen.

Als er in het dorp enkele mensen beginnen wakker te worden volgt meteen een nieuwe gasaanval. Vanaf de snelweg nadert er een aantal vrachtwagens. Hannibal begeeft zich, met zijn duikpak onder zijn kleding, naar een plek waar de vrachtwagens heel dicht langs komen en wacht ze op. In de stofwolk waarmee de bandensporen worden weggeblazen rent hij naar de achterste wagen en klimt erop, uit het zicht van de chauffeur.
‘Laten jullie nu maar eens zien wat jullie daar beneden uitspoken,”� grinnikt Hannibal achter zijn zuurstofmasker.

Murdock en collega wachten gespannen op de nieuwe colonne. B.A. seinde hen zojuist dat ze op hun plaatsen moesten blijven, omdat er een tweede aanval plaatsvond en er een 2e colonne aankwam in omgekeerde richting. Het is Hannibal gelukt om op de laatste wagen te klimmen. Hoe ver wil hij eigenlijk meerijden? Hoe ver zal hij komen zonder ontdekt te worden?
Als Murdock bevestigt dat hij Hannibal gezien heeft, zegt de rest van het team bijna tegelijk over de zenders: “He’s on the Jazz, man. Als dat maar goed afloopt."

Hannibal houdt zich stevig vast aan het laatste voertuig en is blij dat ie een duikpak en zuurstof bij zich heeft, want het stof en zand dat opwaait zou hem ook zonder gas hebben verstikt. Als de colonne het fabrieksterrein oprijdt neemt hij de omgeving goed in zich op, ter voorbereiding op de inval met het team en om hier weer veilig weg te komen. Hannibal springt voor de tunnel van de wagen af, nu blaast de machine nog, dus hij kan in de stofwolk ongezien wegkomen.
Hij wacht tot de wagens een eind de tunnel in zijn, kijkt om zich heen om iets groots en hards te zoeken. Hij legt de opgerolde camouflagedeken in een kuil vlakbij de tunnelingang. Mocht hij opgemerkt worden en kunnen vluchten, hoeft ie niet zo ver te rennen.
Het zijn enorme deuren die de tunnel afsluiten, dus een stuk hout ertussen volstaat niet, dat wordt in een mum van tijd versplinterd. Hannibal ziet een betonnen pilaar liggen, van gewapend beton zelfs. Het kan niet mooier. Met een paal als hefboom krijgt hij de pilaar in beweging en zelfs in de rails van de deuren.
Hannibal loopt langs de muur een stukje de tunnel in, om eerst een idee te krijgen hoe het er daar binnen uitziet. Hij had niet gedacht dat het zó groot zou zijn. Honderd meter verderop verder ziet hij licht en stoomwolken en hoort hij machines stampen. Halverwege de tunnel is een kast met helmen. Hannibal realiseert zich dat het goed is dat hij over zijn duikpak gewone kleding draagt, nu past de helm beter bij het geheel en zal hij minder opvallen op afstand.
Omdat er af en toe mannen de tunnel oversteken doet Hannibal net of hij de tunnel opruimt en raapt hier en daar wat op. Stilletjes komt hij dichter en dichter bij de fabriek. Als hij de maten van de ruimte hier onder de grond probeert in te schatten, dan moet een deel van deze fabriek zich onder het dichte bos rondom het dorp bevinden. Zo’n fabriek zal ongetwijfeld lucht- aan- en afvoer moeten hebben boven de grond. Die zullen in het groen van het bos volledig aan het zicht worden onttrokken.
“Dat moeten we toch ook eens van dichtbij gaan bekijken. Wie weet kunnen we zulke lui op dezelfde manier aanpakken als zij met het dorp doen, door een beetje met de lucht te knoeien,”� mompelt Hannibal.
Ondertussen is hij zogenaamd opruimend een flink stuk de tunnel ingelopen en begint hij alle poorten goed in zich op te nemen. Links zitten kleine poorten, rechts grote. Dat zou kunnen betekenen dat de vrachtwagens door de grote poorten gaan en dat komt goed uit, daar is het donkerder dan aan de linkerkant van de tunnel. Quasi nonchalant steekt Hannibal over en ruimt aan die kant verder. Hij ziet er zelfs een bezem staan, dat maakt het plaatje nog completer. Achter de eerste grote, donkere poort strekt zich een ondergrondse parkeerplaats uit, waar wel een dozijn vrachtwagens kan rondrijden. De laadruimten staan allemaal open. Hannibal pakt een zakdoek uit zijn broekzak en veegt ermee over de vloer. De laborant kan er misschien wel uit opmaken wat voor stoffen er in deze wagens vervoerd worden. Vervolgens schrijft Hannibal in het halfdonker de nummerplaten over.
“Die lui moeten wel veel vertrouwen hebben in hun verdovingstechniek, want ze nemen niet eens de moeite om de nummerplaten te verwijderen of bedekken!”� mompelt hij.
Hannibal luistert eerst goed voor hij de tunnel weer instapt en naar de tweede grote poort loopt. Achter deze is geen open ruimte, maar een paar enorme deuren. Ze zijn niet op slot. Hannibal kijkt om zich heen en opent langzaam een deur. Hij moet snel naar binnenglippen, want hier is licht aan en een streepje licht zou al opvallen in de donkere tunnel. Luisteren... rondkijken... zijn hier mensen aanwezig? Magazijnstellingen….heftrucks….kisten….verpakkingsmaterialen…maar wat ligt er in de stellingen? Granaten? Nee, bommen, kleine bommen. Militaire bommen? Of voor terroristen? Hannibal pakt er één van een schap, pakt hem in en gaat terug naar de deur. Hij moet geruisloos terug in de hal zien te komen. Dat lukt. Zijn hart gaat te keer. Even tot rust komen. Oversteken en de andere ruimten onderzoeken of terug naar buiten? Waar is die bezem?
Hij loopt een stukje verder de tunnel in om in een donker hoekje naar de overkant te kijken. Achter de eerste poort links staan machines in volle vaart metalen onderdelen te produceren, hier en daar loopt iemand te controleren. In de tweede ruimte links staan werkbanken en zijn een flink aantal mannen in speciale pakken bezig met het in elkaar zetten van kleine producten. Besturingsapparatuur voor de bommen?
De derde poort links kan Hannibal net niet inkijken, maar hij vindt het tijd om te vertrekken. Eerst neemt hij het donkerste gedeelte rechts van de tunnel, dan steekt hij al vegend weer over en gaat richting uitgang. Gelukkig, de tunneluitgang is nog open.
Als hij bijna buiten is roept er iemand de tunnel in. Hij moet komen aflossen. Hannibal roept iets terug, hoest tussendoor om zijn stem te vervormen, dat hij nog even buiten iets moet ophalen en loopt nu met flinke pas erin naar buiten. Achter hem wordt er nu harder geroepen en hij hoort dat er alarm wordt geslagen. Hannibal zet het nu op een lopen, grijpt zijn camouflagedeken uit de kuil en rent de heuvel op waaronder de tunnelingang zich bevindt. Als de eerste achtervolgers buiten komen neemt Hannibal een duik en bedekt zichzelf met de deken… Nu maar hopen dat ze alleen recht vooruit gaan zoeken en niet boven hun hoofd…. Hannibal krijgt het warm onder de deken, de zon schijnt nog steeds. Na een tijd wordt het weer helemaal stil en durft hij even onder de deken vandaan te kijken. Nog maar even blijven liggen, hij heeft de deuren van de tunnel nog niet horen dichtschuiven. Plotseling hoort hij stemmen, er zijn toch nog mannen aan het zoeken. Hij schat in dat ze ergens links voor de tunnelingang staan, dan moeten ze hem nog niet kunnen zien liggen. Hannibal wroet zichzelf wat dieper in het zand zodat zijn zuurstofflessen niet meer zo uitsteken. Hij hoort ondertussen hoe ze beneden overleggen om nog een zoektocht te ondernemen en hoort dat er nu voetstappen in zijn richting komen. Op een meter of 10 afstand loopt er iemand langs hem af. Gelukkig heeft hij zijn zuurstoffles nog niet nodig, anders hadden ze hem kunnen horen. Hij blijft stil liggen en hoort de man in een boog naar de andere kant van de tunnel lopen, afdalen en dan gaan eindelijk de deuren dicht met het kippenvel veroorzakende geluid van ijzer over ijzer. Ze zijn echt zeker van hun zaak, daar beneden.
Als de schemering valt durft Hannibal van het terrein te vertrekken; eerst tijgert hij een eind met de deken over hem heen, eenmaal op grotere afstand staat hij op en loopt naar de bosrand.

Terug in het dorp zoekt hij meteen zijn team op. Het dorp is weer tot leven gekomen en hij vindt B.A., Murdock en Face bij de sheriff. Ze bekijken de bom en geven hem aan de laborant voor onderzoek. Keith stelt vast dat het niet om een bom gaat, maar om een patroon waar je gas in kunt opslaan. Je kunt zoiets aansluiten op airco’s enz. B.A krijgt opdracht om het patroon na te maken.
“Zoiets is altijd handig om mee te dreigen. Zeker bij mensen die weten wat er in zit,”� zegt Hannibal met een grijns en glimmende ogen.
De snuffelmachine heeft inmiddels uitsluitsel gegeven over het gas. Keith legt het één en ander uit.
“Ze gebruiken hetzelfde gas als in ziekenhuizen, maar geconcentreerder en om mensen langer onder zeil te houden pompen ze waarschijnlijk met tussenpozen nieuw gas naar het dorp. Simpel, maar blijkbaar zeer effectief. Het onderzoeken van het gaspatroon moet buiten het dorp gebeuren, door experts.”�

Amy wordt gevraagd om Keith terug te brengen, zodat hij onderzoek kan laten doen naar de inhoud van het patroon. Ze stribbelt tegen. Ze wil bij het team blijven en dit avontuur tot het einde meemaken. Hannibal geeft haar meteen een volgende opdracht mee, want hij begrijpt haar weerstand.
Hij vraagt of ze kan opzoeken of er in andere staten op verlaten industrieterreinen gelijksoortige fabrieken hebben gestaan of in gebruik zijn. Of er dezelfde bedrijven bij betrokken zijn; namen van directeuren; of er sektes en/of terroristische organisaties bij betrokken zijn; informatie over soorten gassen en technieken die de laatste jaren ontwikkeld zijn voor het gebruik van gassen.
B.A. kijkt haar auto nog even goed na. Keith wordt door de burgemeester, namens het hele dorp, hartelijk bedankt voor zijn hulp en dan vertrekken ze. Amy stapt in, nog steeds met frisse tegenzin.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.