FanFic.nl

Zoute Liefde (TC)

*17*

Bill
Met het geruis van de golven en de ondergaande zon op de achtergrond geniet ik van de warme hand in de mijne. Het licht gekraakt van de stukjes schelpen wordt overstemt door het ruisen van de zee en de adem van twee personen. Het zoute water kriebelt aan mijn voeten, maar het is niet het gene dat zorgt voor de lach op mijn gezicht. Nee, het is de jongen naast me die verantwoordelijk is voor die gelukzalige lach. Hij zorgde ervoor dat de reis waar ik zo tegenop zag, de reis van mijn leven is geworden. Hij heeft me de liefde voor het duiken leren kennen, en laten inzien dat ware liefde echt bestaat.
Ik merk dat Tom stil blijft staan en stop zelf ook. Zijn blik de mijne leidt naar de horizon die de zon in tweeën splitst. Zwijgend staan we hand in hand naar het prachtige schouwspel te kijken, tot hij het ineens blokkeert met zijn lichaam. Zijn handen komen samen op mijn rug en ik leg mijn armen op zijn schouders.
“Je bent zo mooi.”� Ik laat mijn ogen over zijn gezicht glijden.
Het licht toont elk detail van zijn gezicht en weerspiegelt in zijn ogen. Ook de twee bolletjes van zijn piercing glinsteren wanneer zijn mondhoeken omhoog krullen tot een lach waar ik van smelt.
“Jij ook.”�
“Ik heb trouwens nog iets voor je.”� Uit zijn zak haalt hij een kaartje ter grootte van een bankkaart.
“Wat is dat?”�
“Je diploma. Vanaf nu ben je een gediplomeerd duiker.”� Ik bekijk het kaartje even en sla mijn armen dan stevig om hem heen.
“Dank je.”�
“Je hebt het zelf gedaan.”�
“Maar jij hebt mij geholpen.”�
“Uit liefde.”� Ik lach en begraaf mijn gezicht in zijn nekholte.
“Ik hou van je.”�
“Ik ook van jou.”� Hij duwt me een beetje van zich af en kijkt me grijnzend aan.
Zonder veel moeite tilt hij me op en zet enkele stappen achteruit. Hij legt me neer op het natte zand en slechts een halve seconde later voel ik het zoute water om me heen. Tom komt over me heen hangen en zodra hij zijn lippen op die van drukt, kan het me niets meer schelen dat mijn kleren kletsnat zijn.
Zijn tong strijkt langs mijn lippen en gewillig open ik mijn mond. Een golf bereikt ons weer en de kus krijgt een zoute smaak.
Ik duw mezelf wat omhoog en draai ons om zodat ik Tom in het water neer kan duwen. Zonder de kus te verbreken vechten we uit wie bovenaan ligt.
Het gevecht wordt gestaakt wanneer we langs een kant verlicht worden. We kijken op en zien het licht dichterbij komen, vergezeld door een stem.
“Wie zijn jullie?! Wat doen jullie hier?! Het strand is gesloten, jullie mogen hier niet meer zijn!”�
De persoon staat nu dicht genoeg om ons duidelijk te kunnen zien, en ook wij herkennen haar.
“Euhm, hey, Naomy.”�
“Oh, Tom en Bill, jullie zijn het. Het is oke, maar Tom, je weet dat hier eigenlijk niemand meer mag zijn.”�
“Ja, sorry. We zijn dadelijk weg.”�
“Oke, ik zal niets zeggen, maar zorg ervoor dat niemand anders jullie ziet.”�
“Bedankt Naomy.”� Ze lacht en gaat dan weer weg.
Tom en ik kijken elkaar lachend aan. Tom is erin geslaagd om boven op mij te kruipen, en ik heb er mij, letterlijk en figuurlijk, bij neergelegd.
Het zoute water drupt van zijn cornrows op mijn gezicht en mijn lach wordt groter.
“Je bent nat.”�
“Jij ook.”� Hij buigt naar me toe en kust de druppeltjes zeewater, die van zijn cornrows afdrupte, weg. “Je smaakt naar zout.”� Ik druk een kusje op zijn lippen.
“Jij ook.”� Hij lacht en laat zich dan naast me in het water neervallen.
Ik zucht gelukzalig en kijk naar de sterren die boven ons prachtig schitteren.
“Dit is mijn mooiste vakantie ooit.”� Ik draai mijn hoofd opzij en kijk Tom aan. “En daar heb jij voor gezorgd.”� Hij lacht en sluit even zijn ogen.
Hij duwt zich recht uit het water en reikt me zijn hand aan zodat hij me helpen kan met rechtstaan.
Hand in Hand lopen we over het strand weer naar de gebouwen van het hotel terwijl het zout water nog steeds van ons afdruipt.
Zo snel mogelijk, om niet te veel natte plekken achter te laten, lopen we door de gangen naar onze kamer. De natte kleren worden op het terras gelegd zodat ze kunnen drogen, en met haardrogers op batterijen lopen we elkaar achterna om elkaar te drogen.
Een half uurtje later belanden we uitgeput, en droog, op het bed.
“Ik ben moe.”� Hijg ik terwijl ik naar het plafond kijk.
“Ik ook.”� Ik draai mijn hoofd naar Tom.
“Maar we gaan nog niet slapen?”�
“Nee, ik wil nog wat naar jou kijken.”� Antwoord hij me terwijl hij zijn hoofd naar me toe draait.
“Je bent gek.”�
“Op jou.”� Ik schud lachend mijn hoofd en laat vermoeid mijn ogen dichtvallen.
In stilte gaan er enkele minuten voorbij, tot ik een zacht gesnurk naast me hoor. Een oog open ik en ik zie dat Tom de strijd met de vermoeidheid verloren heeft.
Ik besluit om niet de moeite te doen om fatsoenlijk onder de lakens of op het bed te gaan liggen. Mijn oog sluit ik weer en ik leg me iets dichter tegen Tom aan. Ik geef me meteen over aan mijn vermoeidheid en beleef deze avond in mijn droom opnieuw.

[reacties??]

Reacties: