Hoofdcategorieën
Home » 30 Seconds to mars » Just Like Heaven » one.
Just Like Heaven
one.
'Godverredomme!' Mijn handen beukten op de muren van het kleine kamertje. Wie had dat spuuglelijke behang opgehangen? Woedend schopte ik tegen het tafeltje wat naast me stond, met een harde klap viel het op de grond. Het geluid van de klap deed me goed, maar het echode verschrikkelijk na, Ik hield mijn handen tegen mijn oren aan, Ik was het kabaal van de buitenwereld zat, ik was Amerika zat, en het behang maakte me gek.
Met grote stappen liep ik naar een stuk muur toe en gooide het schilderij op de grond, het glas brak, wat boeide het ook? Ik pakte mijn Ipod op die was gevallen en stopte het kabaal terug in mijn oren. Met een pernament marker begon ik het groen bruinig achtige bloemtjes behang aan tevallen, kijken wie er zou winnen, ik of hij.
Na een uur driftig op de muur te hebben gestreven keek ik er tevreden na, dit leek meer op een plekje voor mij. Een harde bons en geschreeuw aan de andere klant van de deur deed me opkijken, kut ouders. 'Godverdomme Alice! We hebben je helemaal meegesleurd naar Los Angeles, dat wou je vroeger altijd, en nu je er bent kan je alleen maar de boel verzieken'. Woedend gooide ik de deur open, 'Vroeger ja'. Het kwam eropmerkelijk rustig uit, wat mijn ouders juist meer bang maakten. 'Ik ben clean, nu'. Een vragend blik, achterdocht, ze vertrouwden me niet meer, al lang niet meer. Maar ik had niets genomen sinds ik geland was, waardoor ik juist zo gestressed deed. Onder het strenge toezicht van mijn ouders had ik nog niet een dealer kunnen opzoeken, en Alcohol was pas vanaf 21 jaar, en nog steeds vertrouwden ze hun eigen dochter niet meer. Wat ik snapte, aangezien hun dochter zichzelf niet eens meer vertrouwden.
O:
SPEECHLESS!!