FanFic.nl

Ik hield van weerwolf romans tot ik er een beleefde

CH 6

Kathy

David was best zwaar, maar Kathy genoot van de warmte. Het werd al bijna donker en ze zouden bijna weer verder moeten. David gaapte en opende zijn ogen. Hij keek eerst naar buiten en toen naar Kathy. Hij stapte van haar af en liep naar buiten. ‘Volg hem.’ Beval een stem in Kathy’s hoofd. ‘Wie ben jij?’ dacht Kathy terug. De stem zuchtte. ‘Ik ben je wolf. Een soort van hele actieve intuïtie. Noem me maar gewoon Candy, dan heb je niet het gevoel een gespleten persoonlijkheid te hebben. Volg David nou maar’ Kathy stond op en liep snel naar buiten. David zat naar de maan te kijken, mar keek om toen ze aan kwam lopen. ‘Je zou me nog vertellen, waarom ik hier ben.’ Herinnerde ze hem. Hij maakte een ongeduldig gebaar met zijn kop en stond op. ‘Jij bent de toekomstige Luna.’ Zei hij. ‘Onzin.’ Snoof Candy ‘Hij is onze mate.’ ‘Dat dacht ik ook.’ Dacht Kathy. David keek haar verward aan. ‘Hij kan mij niet horen.’ Vertelde Candy. ‘Mijn wolf zei iets.’ Legde Kathy uit aan David, die nu met zijn staart zwaaide. Kathy hield haar hoofd schuin. ‘Lach je me uit?’ vroeg ze. De staart ging sneller. ‘Ik zou niet durven.’ Antwoordde David. Kathy werd serieus en fronste. ‘Ik wil niet met de alfa trouwen.’ Davids’ staart stopte direct. ‘Waarom niet?’ ‘Ik ben verliefd op iemand anders.’ Vertelde Kathy hopend dat David niet doorhad dat hij het was. Hij sprong op. Zijn haren stonden rechtovereind net als zijn staart. ‘Wie.’ Gromde hij. Kathy schrok van de plotselinge verandering in hem en rende weg.

Dom

‘Halen we haar terug?’ Vroeg Dom, die Kathy weg zag rennen. David keek haar na en liet zijn hoofd zakken. ‘Nee. Ze loopt voorlopig de goede kant op. We volgen haar op een afstandje.’ Zei hij voor hij op een drafje achter haar aan rende. Dom volgde hem zwijgend. Hij mocht dan Davids Bèta en beste vriend zijn, maar zelfs hij wist beter dan een boze alfa aan te spreken. Hij hoopte alleen dat Kathy niet te lang in haar verliefdheid zou blijven hangen, want dan zou David niet te genieten zijn. Plotseling versnelde David zijn pas. Hij struikelde over Kathy en viel op de grond. ‘Je bloed.’ Zei hij, zonder naar har gekeken te hebben. Dom was zo in gedachten verzonken geweest dat hij de metalige geur van bloed niet had geroken. ‘Het is maar een klein wondje.’ Gromde Kathy terwijl zij opstond. Ze was blijkbaar over een woltel gestruikeld en gevallen. David draaide om haar heen, maar vond alleen een bloedende schaafwond. ‘Het valt wel mee.’ Verzuchtte hij opgelucht. Kathy’s haren gingen overeind staan en ze liet haar tanden zien. ‘Ik ga niet met jullie mee.’ Gromde ze. David zag er verslagen uit, nog even en hij ging janken en dan niet als in naar de maan. ‘Je bent een dapper meisje. Niet veel durven de Alfa en de Bèta te bedreigen. Zelfs de Luna niet’ Zei Dom oprecht verbaast over haar lef. Ze keek hem geschrokken aan ‘Zeg me niet dat jij de alfa bent.’ Zei ze walgend. Beledig stond hij op. ‘En als ik dat nu eens wel ben.’ Zei hij dreigend. David sprong op ontblootte zijn tanden en gromde luid.

Reacties: