FanFic.nl

Ik hield van weerwolf romans tot ik er een beleefde

CH 8

David

‘Ik wil niet meer.’ Klaagde Kathy. ‘Alles doet zeer en ik wil niet meer lopen. We zijn al een week aan het rennen’ David zuchtte en ging naast haar zitten. ‘Kom nou, Kathy. Nog maar twee nachtjes en dan mag je net zo lang slapen als jij wilt.’ Vleide hij. Kathy draaide weg van hem en ging liggen. ‘Ik ga niet en je kunt me niet dwingen.’ David stond op een liep naar Domenic toe. ‘Ze weigert.’ Verklaarde hij. Dom schudde zijn kop en zei: ‘Dan gaan we gewoon. Ze volgt vanzelf wel.’ David liet zijn schouders hangen en knikte. Ze sprintte weg het bos in en stopte op een stukje van de plek waar ze die dag geslapen hadden. ‘Jij rent vooruit en leid haar de goede kant op de te janken. Ik waak over haar vanaf de zijlijn.’ Beval David. Hij sprong een boom in en wachtte. Kathy kwam langzaam aangelopen over het pad dat Dom en hij gemaakt hadden. Ze riep hem en volgde het spoor dat ze hadden gelaten. In de verte jankte Dom en Kathy sprintte achter het geluid aan. David volgde op een afstandje. Plotseling hield ze stil. Blijkbar was ze het geur pad kwijt want ze hield haar hoofd in de lucht en jankte luid toe ze niks rook. David hield zijn adem in om niet te reageren. Ze jankte luider toen er geen antwoord van Dom kwam. David haalde opgelucht adem toen Dom eindelijk antwoord gaf. Kathy volgde het geluid en vond het geurspoor terug.




Kathy

Zo bleven ze de hele dag lopen tot ze net na zonsopkomst bij de volgende rustplaats kwamen. Kathy liep de rustplaats op.. Dom zat voor twee holen en staarde haar afwachtend aan. Kathy liep langs hem en stapte zonder wat te zeggen in een hol Ze was doodop was de hele dag bang zijn en was woedend, omdat ze haar achtergelaten hadden. Plotseling klonken er haastige voetstappen op de openplek. ‘Is ze hier?’ Vroeg David. Kathy snoof Blijkbaar antwoordde Domenic positief, want David klonk opgelucht toen hij zei: ‘Gelukkig, Ik raakte haar bij de rivier kwijt. Ik was bang dat ze misschien het spoor kwijt was.’ Domenic strekte zich uit. ‘Ik heb honger.’ Klaagde hij. ‘Ik heb een vogel gevangen onderweg.’ Zei David. Even klonken er knappende botjes. ‘Dat is lang niet genoeg.’ Zei Dom beledigd. David gromde. ‘Jammer dan. De rest is voor Kathy.’ Hij verscheen in de opening van het hol. Kathy keek op en gromde. David ging liggen en bood Kathy het grootste deel van de vogel aan. de hongerige Kathy graaide het uit zijn bek en nam grote happen. David lag afwachtend bij de uitgang. ‘Sorry, Kathy. Ik had geen keus.’ Verdedigde hij zich. Kathy zuchtte en liet de rest van de vogel liggen en ging zitten. David keek van Kathy naar de vogel en graaide hem snel weg toen ze met haar kop knikte. ‘Vertel me eens waar we heen gaan.’ Vroeg ze. David slikte zijn mond leeg en zei: ‘Onze Pack woon in een oude stad in het bos. We zijn met zijn drieëntachtigen. Waarvan vijfentwintig kinderen. De volwassenen kunnen allemaal niet terug naar hun huis.’ Zei hij, verder naar binnen lopend en dicht bij Kathy liggend. ‘Allemaal veroordeelden?’ David verschoof ongemakkelijk. ‘Allemaal verkeerd veroordeelde uit allerlei landen, maar wij zijn de enige uit Nederland.’ Zei hij. Kathy gaapte en rekte zich uit. ‘Hoe laat zijn we er morgen?’ vroeg ze ‘Vroeg in de ochtend.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.