FanFic.nl

Fall To Pieces

One.

Met een luide knal vloog de deur dicht, het dagelijkse ritueel. Woedend ging Harry op zijn bed liggen, tegensputteren was hij al lang verleerd, misschien had hij dat zelfs nooit geleerd. Hedwig krijste verontwaardigd naar hem, ze was elke keer het luide geschreeuw en gebonk zat. Harry pakte de trouwfoto van zijn ouders, op de achtergrond stond Sirius, hij had mensen nog nooit zo vrolijk gezien, en hij wist dat hij zichzelf nooit zo intens gelukkig zou voelen, nooit. Langzaam voelde hoe een warme traan uit zijn rechterooghoek langzaam een wegbaande over zijn wang om daarna als een levenloos hoopje op de grond te vallen, hij nam geen moeite om hem weg te vegen. Vroeger, toen hij klein was hoopte hij altijd dat het een dag zou veranderen, zijn leven was dan wel drastisch veranderd, hij had vrienden gemaakt en was geliefd bij velen. Maar die liefde overstemde de laatste tijd steeds meer zijn tijd hier, de tijd van vrijheid. Dit jaar was alles zwart, hij had de afgelopen week alleen maar ruzie gemaakt, en geen een brief ontvangen van zijn vrienden. Hij had gehoopt dat ze na Sirius zijn dood meer zouden schrijven, maar de steun die hij het meeste nodig had kwam niet. Alle mensen die hij het meest lief had was hij kwijt, alles wat een ouder was, was dood, vermoord.
Vaag hoorde hij de lachende en brullende stemmen van Dirks vrienden, Dirk die bijna nooit meer thuis was, maar de sfeer nog meer verpesten.
Hij dulde de Duffelings niet langer meer, vroeger slikte hij nog het meesten, maar na zoveel verdriet kon hij niets meer aan. Hij was een marionette pop geworden, hij, de uitverkorne. Die geen thuis had, geen ouders had, die te veel verdriet had meegemaakt, moest nu voor de anderen vechten om hun te redden. Zijn wraakacties waren al lang overtroffen door groot verdriet, waarom zou hij nog de rest helpen, voor hun eigen zorgen?

Reacties: