FanFic.nl

The Sister of Severus Snape

Hoofdstuk 9: De eerste vakantiedag

Zweinstein was bedekt met de witte sneeuw en iedereen was in een vrolijke stemming. Het de laatste dag voor de leerlingen van Zweinstein voordat de kerstvakantie zou beginnen. In tussen was er al heel wat gebeurd en Melian aarde steeds meer in de tovenaarswereld, al kon ze nog steeds erg verbaast zijn van sommige dingen. Ze had er ook maar aan toe gegeven dat haar vriendin en broer iets hadden en er weinig aan te doen was. Ook begon ze steeds meer te denken aan Remus en heel af en toe spookte Amycus ook nog wel eens door haar hoofd heen. Én natuurlijk de schrijver van de liefdesbrief de ze een paar weken geleden had gekregen, maar nu wou Melian echt vakantie vieren en alleen maar leuke dingen doen met haar nieuwe vrienden en broer. Nog twee uur en dan zou de trein arriveren die de leerlingen van Zweinstein naar huis zou brengen.

Christina en Melian liepen vrolijk pratend door de gangen heen. “Mel, je moet echt stoppen met onzeker zijn!”� zei Christina en ze glimlachte naar Melian terwijl ze haar een klein duwtje gaf. “Ik kom gewoon in de vakantie naar jou toe, want ik weet zeker dat ik het thuis toch niet overleef en dan neem ik ‘toevallig’ Remus ook mee.”� Zei Christina grinnikend. “Ja en dat vind Severus natuurlijk ook geen enkel probleem.”� Ging Melian lachend veder op een sarcastische toon. Melian keek naar Christina. “Chris, ik weet niet of het wel een slim idee is om Remus mee te nemen, aangezien ik nu bij Severus ga wonen.”� zei Melian nu serieus, zonder glimlach. “Ach ja, je hebt gelijk.. Nou dan spreken we gewoon met Remus af op de wegisweg.”� Stelde Christina toen voor. Melian knikte. Het leek haar heel leuk om Remus nog eens te zien.
De twee meiden liepen het trappetje af naar de kerkers, waar Melian bijna vanaf donderde. Ze slaakte een klein gilletje toen ze de laatste tree miste. “Ik heb het niet zo erg op deze trap.”� Mopperde ze. Christina kwam niet meer bij van het lachen. “Ik heb nog geen één keer meegemaakt dat je zonder gegil die trap af gelopen bent!”� zei Christina, die nog steeds niet bij kwam. Melian keek achterom. “Ach ja, ieder zo z’n zwakte.”� Grijnsde ze. Melian klopte een vrolijk kerstdeuntje op de deur van Severus’ kantoor. Vrijwel direct zwaaide de deur open en de haren van Christina en Melian wapperde, doordat er een briesje van de open gezwaaide deur ontstond. Melian en Christina glimlachte allebei naar Severus. Eerst was Severus blik best wel kil en gespannen, maar toen hij doorhad wie er voor zijn kantoortje stonden, ontspande zijn blik. “Hallo Mel en Chris.”� Zei Severus die de deur veder opende, zodat ze naar binnen konden stappen. “Zijn jullie er klaar voor?”� vroeg Severus lief, op een hele andere toon die bijna niemand van hem kende. “Ja ik wel.”� Zei Christina. “Ik ook.”� Volgde Melian. Christina ging onderuit gezakt op een stoel zitten en Melian ging rustig en rechtop een andere stoel zitten. Ze keek naar Severus. “Ik hoorde je al aankomen, Mel.”� Zei Severus grijnzend. “Dacht ik al.”� Zei Melian met een gebogen hoofd. Ze stond op en pakte haar koffer die ze een paar uur geleden bij Severus had neergezet. “Zullen we maar gaan?”� vroeg Melian en ze kwam wat ongeduldig over. Ze was super benieuwd naar Severus’ huis, en nu ook het huis waar zij zo gaan wonen. Melian keek naar Christina en Severus. Ze knikte beide en Severus hielp Christina uit de stoel.

Severus, Christina en Melian liepen terug naar de grote hal. “Wacht hier eventjes.”� Zei Severus. “Ik vertel Perkamentus even dat we vertrekken.”� Legde Severus uit en hij verdween in tussen de andere leerlingen. Melian kon vanuit de grote hal de grote zaal inkijken en genoot nog eventjes van de mooie versieringen en de grote kerstboom daar. Melian keek naar Christina, die nog eventjes met wat mede klasgenoten te praten stond. Melian keek naar de meisjes en één daarvan deed altijd rot tegen Melian, al deed Melian net zo terug. Snel keek Melian de andere kant op en liep ze zo onopgemerkt steeds veder van hun weg. Ze leunde tegen de muur aan met haar rug tegen Christina en die meisjes gedraaid. Het was druk in de grote hal. De meeste leerlingen stonden te wachten op een teken dat ze mochten vertrekken naar de trein. Melian keek of zij nog veder bekende zag, maar veel waren dat niet. Totdat Tops haar opeens opviel. Melian liep naar Tops toe. “Heey Tops!”� zei Melian en ze hoopte dat Tops wat zin had om met haar te praten. “Heey Melsy.”� Zei Tops met een brede glimlach. “Zin om weer naar huis te gaan?”� vroeg Melian. Tops knikte meteen. “Ja, ik heb echt zin om mijn ouders weer te zien!”� riep Tops vrolijk uit. Melian glimlachte. Elke keer als ze dacht aan haar ouders kreeg ze een zenuwachtig gevoel. Severus zou haar meenemen naar hun ouders. Melian was best bang dat zij haar niet zouden accepteren. Opeens voelde ze een hand op haar schouder. “Kom Mel, we gaan.”� Het was Severus en hij keek kil naar Tops. “Nou, uhmm.. Fijne vakantie!”� zei Melian en ze draaide zich om. Melian pakte haar hutkoffer en liep achter Severus aan, die richting Christina liep. “Mevrouw Zwarts, we gaan.”� Zei Severus droog. Christina kwam snel en binnen een paar seconden waren ze uit de drukte en stonden ze in het witte landschap. Christina sloeg vrolijk een arm om Melian heen. “Zo Mels.”� Zei ze en Christina keek vrolijk rond. Melian grinnikte. “Wat ben je vrolijk.”� Merkte Melian op. “Ach ja, vakantie is altijd leuk.. Behalve dan dat ik terug naar huis moet, mí¡í¡r natuurlijk gaan wij elkaar vaak zien.”� Vertelde Christina. Melian keek naar Severus, die blijkbaar ook een grijns niet kon onderdrukken. “Oké, pak m’n hand vast.”� Zei Severus plots en hij keek naar Christina en Melian die zijn hand vastpakte. Christina pakte Melians hand vast en ze vormde nu een kringentje. Melian had totaal geen idee van wat Severus van plan was. “Wat ga je doen?”� vroeg ze met een vragende blik op Severus gericht. “We gaan verschijnselen.”� Zei Severus. “Maar-“ “Niets tegen Perkamentus zeggen.”� Onderbrak Severus Melian meteen. Melian zweeg en plots waren ze ergens anders.

Melian viel om en Christina moest zich snel vastpakken aan een paal. “Dit doe ik dus nooit meer.”� Zei Melian en ze krabbelde overeind en voelde zich misselijk. “Mee eens”� riep Christina en ze liet de paal los. “Nou ik ga maar. Ik stuur jullie een uil!”� zei Christina. Vluchtig gaf ze Severus een zoen en Melian een knuffel en toen liep ze weg. Severus sloeg een arm om Melian heen. “Klaar om naar huis te gaan?”� vroeg hij. “We moeten weer verschijnselen.”� Deelde Severus mee. “Goh, leuk.”� Zei Melian sarcastisch en voordat ze het doorhad stonden ze alweer ergens anders, maar dit keer bleef Melian wél staan en voelde ze zich al minder duizelig. Melian keek in het rond en het zag er griezelig uit. De huizen waren allemaal de zelfde kleur grijs en het was er donker. Ook regende het nog eens. “Hier is het.”� Hoorde Melian Severus zeggen, die blijkbaar meteen richting het huis gelopen was en ze draaide zich om. Severus opende de deur. “Kom Mel, anders ben je straks drijfnat.”� Riep Severus. Melian liep snel naar binnen en vond het er binnen ook al zo donker. “Je bent hier zeker niet vaak.”� Vroeg Melian en nam alles wat ze zag goed in haar op. Ze hoorde Severus wat rommelen in een kast achter haar. “Wacht heel even, even zorgen dat we licht hebben.”� Hoorde ze Severus vanuit de kast roepen. Severus kwam de kast uit en zwaaide een keer simpel met zijn toverstok en de lichten gingen aan. “Zo.”� Zei Severus en hij ging Melian voor de woonkamer in. “Het is niet groot, maar het is voldoende. Ik had er trouwens ook niet op gerekend dat ik ooit nog samen met mijn zusje samen zou gaan wonen.”� vertelde Severus met een grijns. Melian grinnikte en keek de woonkamer rond. Ze vond het er dan wel duister, maar de spullen die Severus had vond ze echt geweldig. Zoals een hele boekenkast vol met boeken, of een kast met allemaal spulletjes erin, waarvan ze geen idee had wat het allemaal was. “Wauw. Ik vind het gaaf!”� zei Melian.

Christina zat op een bankje dicht bij het park. Ze had haar hutkoffer naast haar staan en rustig bekeek Christina de mensen die langsliepen. Het was rustig op straat, maar dat kwam waarschijnlijk door de kou die er deze dag was. Christina zat na te denken waar ze nu heen kon gaan. Misschien naar haar broer? Maar dan zou ze helemaal naar Goderics Eind moeten en dat zag Christina niet zo zitten, aangezien ze nog niet goed kon verschijnselen. De enige die dichtbij woonde was Remus, misschien kon Christina vragen of ze daar een nachtje mocht blijven. Christina stond op en keek om haar heen. Het begon zachtjes te sneeuwen. Christina hield van de winter, want ze vond dat het iets mysterieus had en daar hield ze wel van. Met de hutkoffer liep Christina richting het centrum van Londen, waar Remus een klein oud appartementje had. Ze was er nog maar één keer geweest, maar dat was alweer een tijd geleden. Christina liep door de koude verlaten straten van Londen. Mensen die nog wel over straat liepen hadden zichzelf goed aangekleed. De bomen die er stonden waren wit en de daken van de huizen net zo. Christina voelde dat de stoep erg glad was en was dus erg voorzichtig. Ze had koude handen en voelde haar voeten niet meer. Als ze dit had geweten had ze zich wel warmer aangekleed! Gelukkig was Christina in het centrum van Londen aangekomen. Ze wist gelukkig nog hoe ze bij Remus zijn appartementje moest komen. Christina liep een steegje in. Het was er donker en smal. Ook hoorde ze allemaal enge stemmen. Niet dat Christina bang was, juist totaal niet. Christina was zelden bang. Nu stond ze voor een grote ijzeren deur. Christina klopte hard op de deur en voelde hoe koud de deur wel niet was. Het duurde eventjes voordat de deur geopend werd. Remus keek verbaast toen hij Christina zag staan. ‘Heey Chris! Wat breng jou hier?’ vroeg Remus meteen. Hij deed een stapje opzij en Christina stapte naar binnen. ‘Nou, ik heb eigenlijk niet zo’n zin om naar huis te gaan.’ Zei Christina eerlijk met een gebogen hoofd. Ze stapte naar binnen en deed haar zwarte mantel af. Ze legde die bij haar hutkoffer die ze ondertussen ook naar binnen had gesleept. Remus keek naar Christina. ‘Ik vind het heel gezellig dat je langskomt, Chris. Maar je kan hier natuurlijk niet eeuwig blijven, anders krijg ik ruzie met je ouders.’ Legde Remus rustig uit. Christina knikte. ‘Ik weet het, maar mag ik één nachtje bij jou blijven?’ vroeg Christina lief en ze keek hem aan met haar liefste blik. Remus schoot in de lach. ‘Nou vooruit dan maar!’ zei hij lachend. Remus liep de trap op, gevolgd door Christina. ‘Wil je iets drinken? Thee? Koffie? Iets anders?’ vroeg Remus. ‘Thee is goed hoor.’ Zei Christina. Ze was erg opgelucht dat ze een nachtje bij Remus kon blijven.

Melian zat in de woonkamer van haar nieuwe verblijfplaats. Het was nog steeds even wennen voor haar, maar ze had wel door dat ze het hier heel erg naar haar zin zou krijgen. Ook omdat ze via deze manier haar broer beter zou leren kennen. De muren waren heel donker groen en de vloer was van donker krakend hout. De stoel waar ze nu op zat was van groen suède. Severus kwam de kamer binnen lopen en had twee glazen met drinken in zijn handen. ‘Ik dacht dat je wel dorst zou hebben.’ Zei hij met een kleine glimlach. Melian pakte het glas aan. ‘Dank je.’ Zei ze. Severus ging tegenover Melian zitten op een net zo’n groene stoel als waar Melian op zat. ‘En? Wat vind je ervan?’ vroeg Severus. Hij keek de kamer rond. Melian glimlachte. ‘Ik vind het er leuk uitzien hoor!’ zei Melian, ook al was ze niet zo van de donkere kleuren die hier overal waren in dit huis. Severus lachte eventjes. ‘Ik heb boven nog een kamertje over. Het is niet groot, maar ik denk dat het wel iets voor je is.’ Zei Severus. Hij stond op en zette zijn glas neer. Melian stond ook op en was wel benieuwd naar hoe haar kamertje er dan wel niet uit zou zien. Severus liep de smalle gang in, gevolgd door Melian. ‘Ik draag je koffer wel naar boven.’ Zei Severus en hij sleepte de koffer van zijn zusje naar boven. Melian liep voorzichtig de trap op en keek ondertussen om haar heen. Overal lagen eigenlijk wel spullen en Melian zou nog een keer goed de tijd nemen om die allemaal te verkennen. Severus opende een deurtje en Melian zag dat deze kamer bijna het tegenover gestelde was van het huis. De muren en kasten waren allemaal wit en de rest van het meubilair was ook licht. ‘Wauw, dit is inderdaad echt een kamertje voor mij!’ zei Melian en ze stapte naar binnen. Het was er nog wat leeg, maar dat zou snel veranderen zodra Melian haar spullen uitgepakt zou hebben. ‘Ik gebruikte deze kamer nooit, dus vandaar dat dit de enige kamer is die ik niet verbouwd heb.’ Legde Severus uit en hij verliet de nieuwe kamer van Melian. ‘Als je me nodig hebt, ik ben beneden een beetje aan het opruimen.’ Zei Severus. Melian keek naar hem en moest lachen. ‘Vind je opruimen leuk dan?’ ‘Nee, maar het is wel hard nodig!’ riep Severus nog vanaf de trap. Melian grinnikte terwijl ze een draaitje van haar shirt eraf trok. Melian bleef nog een tijdje zo zitten en besloot toen pas haar koffer uit te pakken. Netjes vouwde ze haar kleding op en legde het in de kast, die zo te zien nog nooit gebruikt was. Met een klein uurtje was Melian klaar met al haar spullen uitpakken. Ze had de muren wat vrolijker gemaakt met posters die magisch bewogen. Melian vroeg zich af of het erg was dat die posters daar hingen. Maar als het niet mocht, dan zou ze het wel horen van Severus. Melian plofte weer neer op haar bed en keek tevreden naar het resultaat. Het voelde goed nu ze deze kamer naar haar eigen stijl had gemaakt. Ze hoorde dat er iemand de trap op kwam lopen. Het was Severus, want hij stond nu in de deuropening. Hij keek met een brede grijns de kamer rond. ‘Zo Mel, ziet er gezellig uit hoor!’ Severus ging naast Melian zitten en pakte eventjes haar hand vast. Ergens schrok ze hiervan, maar toch voelde het vertrouwd. ‘Ik moet eventjes weg, wat kleine dingentjes regelen. Ik ben gauw weer terug.’ zei Severus en hij liet Melian los, stond vervolgens op en liep richting de deur. ‘Wat ga je nu doen dan?’ vroeg Melian geïnteresseerd en ergens een beetje verbaast dat Severus haar nu al alleen liet in het huis, waar ze pas twee kamer kenden. ‘Wat dingentjes voor Zweinstein.’ Zei Severus snel en hij vertrok. Melian zuchtte en bleef op haar bed zitten. Ze wist niet goed wat ze nu moest doen.

Christina zat op de oude bank bij Remus met een kop warme thee in haar handen. Ze keek het kamertje door en was blij dat het hier tenminste lekker warm was. ‘En hoe is het met je?’ vroeg Remus geïnteresseerd toen hij terug kwam van de keuken met een kop thee voor zichzelf. Remus ging op een leuning zitten van een stoel en keek naar Christina terwijl hij in zijn kop thee blies. Christina haalde onverschillig haar schouders op. ‘Het gaat goed met me hoor.’ Zei ze met een klein glimlachje. Dat was waar, nadat ze Melian had ontmoet op Zweinstein voelde ze zich steeds meer thuis en vond ze het een stuk leuker. Christina hield haar hoofd een beetje schuin. ‘En hoe is het met jou?’ vroeg Christina. Ze nam een voorzichtig slokje van haar thee. ‘Ook goed hoor. Ik heb een baan gevonden hier op de Wegisweg.’ Vertelde Remus blij. ‘Wat leuk!’ zei Christina meteen enthousiast. Ze wist dat het voor Remus moeilijk was om een baan te krijgen doordat hij een weerwolf was. ‘Waar?’ vroeg Christina. ‘Bij een klein kruidenierswinkeltje in een zijstraatje van de Wegisweg.’ Vertelde Remus net zo enthousiast als Christina. ‘Ik ben blij voor je.’ Zei Christina oprecht.

Remus en Christina dronken nog wat thee en bleven nog een hele tijd kletsen. Melian werd steeds ongeruster, aangezien haar broer nog steeds niet terug was en Melian geen idee had waar hij precies uithing en wat hij allemaal deed.

Reacties:

Hermione zei op 1 maart 2014 - 15:23:
Ik heb het hele verhaal gelezen, en het is echt heeeeel leuk!
Ben eigenlijk wel benieuwd wat Sneep aan het doen is, maar ik denk niet dat je na
4 jaar opeens verder gaat haha.
Dan maar mijn eigen fantasie gebruiken over hoe het verder gaat.
Oh en sneep is gwn awesomeee.

heaven zei op 1 dec 2010 - 21:00:
Geniaal Lausel!!
snel verder gaan you know
Ik gaa je weer schoppen onder je kont geven

xxx. hvj