FanFic.nl

Trust In Me

Seven

"Waarom heb jij eigenlijk zo'n hekel aan bloedzuigers?" Het klonk oprecht nieuwsgierig, maar ik wilde het niet vertellen.
"Omdat ze uitschot zijn. Smeriger dan eender welk wezen. Ze moeten verdwijnen." Hij begreep dat hij geen ander antwoord zou krijgen.
"Hoe oud ben je?" Ik keek hem aan, ik wist niet waarom hij dat wilde weten.
"Tweeëntwintig. Jij?"
"Zestien." Ik staarde hem ongelovig aan. Amper uit de pampers en al zo... mannelijk.
"Ja, ik weet het, het klinkt vreemd."
"Dat is nog zacht uitgedrukt," mompelde ik zacht. Het bleef een tijdje stil, maar ik vond het niet erg. Ik was geen prater, en ik hield niet zo van mensen.
"Erg sociaal ben je wel niet, hé?" Ik haalde mijn schouders op.
"Is niet nodig. De mensen die ik graag zie, zullen toch sterven zonder dat ik ouder word." Hij keek me ontzet aan.
"En je roedel dan? Je hebt hen toch nodig?"
"Zij hebben mij meer nodig dan ik hen. En dat zullen ze zelf ook zeggen. Mijn neus is beter dan die van hen, en ik ben het meest doelgericht. De anderen zijn net zo zwak als jij. Als een vampier geen mensen doodt in ons gebied, zouden zij hem laten gaan. Het is net zo dat die ziekte zich kan verspreiden." Verbitterd begraaf ik mijn tenen in de sneeuw.
"Ik wil je morgen aan mijn vader voorstellen. Ik denk dat hij je mening interessant zal vinden."
"Zijn we verloofd? Nee? Dan hoef ik niets met je familie te maken hebben." Hij grinnikte, tot mijn grote verbazing.
"Jij bent haast net zo koud als de bloedzuigers die je doodt."
"Ik dood niet. Ik maak af wat de natuur had moeten doen." Ik sta recht.
"Ga je toch proberen te slapen?"
"Nee. Ik wil een eindje rennen zonder spelbrekers." Hij lachte, opnieuw. En toch was het weer niet mijn bedoeling geweest hem vrolijk te maken...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.