Hoofdcategorieėn
Home » Yu-Gi-Oh! » Bekoelde liefde » Hoofdstuk 4
Bekoelde liefde
Hoofdstuk 4
Hoofdstuk 4
Jani zat stilletjes aan de ontbijttafel. Ze had Seto gezien en de emoties die door zijn ogen hadden geraasd. Ze had spijt gezien. Zou hij echt spijt hebben? En Jezus, wat was hij toch knap.
Ze had hem vaak genoeg zonder shirt gezien, maar nu verlangde ze echt naar hem. Misschien was het waar wat ze zeiden: dat iets wat niet van jou is, altijd aantrekkelijker lijkt. Ze schudde haar hoofd. ´Stop met denken!` sprak ze zichzelf mentaal toe.
“Jani, gaat alles wel goed met je? Je ziet een beetje bleek.”¯ Haar vader keek haar bezorgd aan.
“Nee, het gaat wel…”¯ antwoordde ze afwezig.
Haar vader en Mitch wisselden een blik uit. Mitch wist allang wat er aan de hand was, ook al had ze hem niets verteld. Ze had Seto gezien. Het was gewoon van haar gezicht af te lezen.
“Zullen we vandaag de stad gaan verkennen?”¯ vroeg Mitch.
“Hn…”¯ Jani nam een hap van haar boterham.
Mitch trok een wenkbrauw op. “Aarde aan Jani.”¯
Jani keek op en slikte. “Huh?”¯
“Zullen we vandaag de stad gaan verkennen?”¯ vroeg Mitch nogmaals.
Jani knikte. “Is goed.”¯
Ze zonk weer weg in haar gedachten. Als Seto haar zijn excuses aanbood, zou ze hem dan kunnen vergeven? Ze wist het niet. Aan de ene kant wilde ze hem niet vergeven. Hij had haar enorm veel pijn gedaan. Maar aan de andere kant. Ze miste hem… ze had dat beseft toen ze hem zag. Ze zou zo graag weer zijn sterke armen om haar heen voelen en zijn lippen op de hare.
Plotseling had ze geen honger meer. Ze schoof haar bord weg en stond op van de tafel. Ze rende de gang in, de trap op en naar haar kamer. Ze stapte op het balkon en keek naar het zwembad van de buren. Seto was er niet meer. Ze liet zich op de grond zakken, tegen de rand van het balkon. Ze leunde met haar hoofd tegen de reling en zuchtte.
´Seto… Ik mis je.´ Haar hele lichaam beefde en ze begon te snikken. Het was vreemd. Toen ze hem had weggestuurd had ze geen traan om hem gelaten en nu zat ze te huilen als een klein kind.
“Jani?”¯ Mitch stapte ook het balkon op. “Hé, kom eens hier.”¯
Hij ging naast haar zitten en trok haar tegen zich aan.
“Ik mis hem zo,”¯ snikte ze.
“Shh… rustig maar. Het komt wel goed.”¯ Mitch streelde haar haren.
Jani´s gesnik ging na een paar minuten over in de hik. “Oh, Mitch… Ik heb je shirt nat gemaakt.”¯ Ze veegde haar tranen weg met haar hand.
Mitch glimlachte. “Het geeft niet. Maak je geen zorgen.”¯
Jani glimlachte waterig.
“Gaat het weer?”¯ Mitch keek haar een beetje bezorgd aan.
Jani knikte. Ze kroop wat dichter tegen haar broer aan en glimlachte. Mitch en zij hadden een bijzondere band. Ze konden elkaar precies aanvoelen en vaak leek het alsof ze wisten wat de ander dacht. Mitch en zij waren heel erg close. Ze zou niet weten wat ze moest doen zonder haar broer.
“Wil je nog met me mee naar het centrum?”¯ vroeg Mitch.
“Ja, ik wil weten hoe de auto rijd.”¯ Jani grijnsde.
“Oké, ik rijd heen en jij terug.”¯ Mitch liet haar los toen ze opstond.
“Ik wil me even opfrissen. Heb je even?”¯ Jani liep van het balkon, door haar slaapkamer naar de badkamer.
Mitch stond ook op. Hij keek even naar de tuin van de buren. Er stond een jongen met lang zwart haar bij het zwembad. Was dat Mokuba? Mitch keek wat beter en zag dat de jongen een beetje op Seto leek.
Mokuba kreeg hem in het oog en zwaaide enthousiast naar hem. Mitch grijnsde en zwaaide terug. Mokuba en Seto waren duidelijk elkaars tegenpolen. Seto zou nooit zo enthousiast zwaaien en zeker niet naar iemand die hij niet kende.
Mitch liep Jani´s slaapkamer in en sloot de schuifdeur. Jani kwam uit de badkamer.
“Klaar?”¯ Mitch grijnsde naar haar.
“Ja.”¯ Jani liep naar het cd-rek dat aan de muur hing en haalde er een cd uit. Ze grinnikte.
“Welke is dat?”¯ Mitch pakte de cd van haar aan.
“Once… Nightwish.”¯ Jani pakte haar tas van de vloer en stopte haar portemonnee erin.
Ze liepen samen naar beneden. In de hal was er een deur die naar de garage leidde. Jani opende de deur en liep naar de sportauto. Mitch liep achter haar aan en huppelde bijna om de auto heen. Jani giechelde. Hij was net een klein kind dat een nieuw speelgoedstuk had gehad.
Ze stapten in de auto. De garagedeur opende toen Jani op het knopje van de zender drukte. Haar vader had een zendertje bij laten maken voor de sportwagen en Jani vond hem erg handig. Mitch startte de auto en algauw waren ze op weg.
Jani had de auto geweldig gevonden om zijn uiterlijk, maar hij reed ook geweldig. Terwijl Nightwish uit de speakers knalde, verbaasde ze zich over de hoge gebouwen. De meeste hoge gebouwen lagen in het centrum, waar ook de winkels lagen.
“Mitch….”¯ Jani zei haar broers naam met een lief stemmetje.
“Oh, nee. De laatste keer dat je me overhaalde om mee te gaan winkelen heb ik twee uur bij de pashokjes gezeten.”¯ Mitch keek zijn zusje even aan, om vervolgens zijn aandacht weer op de weg te richten.
“Maar, ik wil geen kleding kopen….”¯ Jani keek hem smekend aan.
Mitch trok een wenkbrauw op. “Echt?”¯
“Hmm… Ik wil wat spullen voor mijn kamer,”¯ zei Jani.
“Nou…. Vooruit dan.”¯ Mitch vond een parkeerplaats en parkeerde de auto.
Het centrum was niet enorm groot, maar er waren leuke winkeltjes. Jani had wat vazen gekocht en een spiegel. Ze aten een ijsje op een terrasje.
“Ben jij niet benieuwd naar de universiteit?”¯ vroeg Mitch opeens.
“Een beetje. Ik vind het wel spannend.”¯ Jani glimlachte. “Toch zou ik graag die muziekstudie doen.”¯
“Je weet dat papa dat nooit goed zou vinden.”¯ Mitch keek naar de overkant van de weg, waar in het park een paar honden achter elkaar aanrenden.
“Misschien kan ik nog wat schuiven.”¯ Jani keek ook naar de honden. “Ik zou zo graag een hond willen. Moet je kijken!”¯´
“Het zou inderdaad een stuk gezelliger zijn,”¯ beaamde Mitch.
“Laten we naar huis gaan en papa overhalen.”¯ Jani stond op.
Mitch lag wat geld voor de ijsjes op tafel en ze liepen terug naar de auto. Jani nam plaats achter het stuur. Mitch had op de heenweg behoorlijk hard gereden en zij wilde dat ook doen.
Ze startte de auto, nadat Mitch was ingestapt en reed de parkeerplaats af. Op de grote weg trapte ze flink op het gaspedaal. De auto schoot vooruit. Handig ontweek ze de andere auto´s op de weg. Ze zuchtte geïrriteerd toen een stoplicht voor haar op rood sprong.
Naast haar stopte een jongen op een motor. Blijkbaar had de harde muziek hem doen opkijken. Hij keek haar even aan en Jani keek terug. Hij deed de windklep van zijn helm omhoog en knipoogde naar haar. Jani grijnsde en liet de motor van de auto een paar keer grommen. De jongen boog wat voorover op zijn motor en toen het stoplicht op groensprong gingen ze er allebei met gierende banden vandoor.
“Hé zusje… rijd je wel een beetje voorzichtig!”¯ riep Mitch.
“Natuurlijk!”¯ Jani lachte.
Veel te snel kwam de weg uit op hun wijk. Jani minderde vaart en de jongen op de motor die ze achter zich had gelaten kwam weer in zicht. Mitch pakte een ander zendertje uit zijn jaszak en richtte die op het hek.
Jani wilde net de stoep opdraaien toen het hek van de buren open ging en een blauwe cabriolet de oprit afreed. Ze remde en kon net aan een botsing voorkomen.
“Klojo! Kun je niet uitkijken!”¯ Het was eruit voordat ze zich kon bedenken. Al snel realiseerde ze zich wie er achter het stuur van de blauwe cabriolet zat.
Seto Kaiba deed zijn zonnebril* af en trok een wenkbrauw op. “Jij kwam als een malloot aangescheurd.”¯
Mitch lag zijn hand op zijn zusje haar schouder. “Kijk, je racemaatje.”¯
“Huh?”¯ Jani keek om en zag dat de jongen van zijn motor was afgestapt en zijn helm had afgedaan. Hij had bruin haar dat door de helm in de war zat.
“Taylor, rot op.”¯ Seto keek chagrijnig naar de jongen.
“Ik ga pas weg als ik je naam weet.”¯ Hij keek Jani aan.
“Jani Hoirito.”¯ Ze glimlachte flirterig. Ze zou Seto wel krijgen. “En wat is jouw naam?”¯
“Hoirito, kun je misschien aan de kant gaan voordat ik tegen je oprijd, wat zo zonde zou zijn van die auto.”¯ Seto was meer dan geïrriteerd.
Jani vernauwde haar ogen. “Kop dicht, Kaiba. Zie je niet dat ik in gesprek ben?”¯
“Ik heet Tristan.”¯ De jongen leek zich niets aan te trekken van het gekibbel. “En ik vind je auto geweldig.”¯
“Oh, dank je.”¯ Jani giechelde.
“Hoirito! Godverdomme! Als je nou niet aan de kant gaat, nou!”¯ Seto keek haar woest aan.
“Wat wou je doen Kaiba? Me laten wegslepen?”¯ Jani grijnsde naar hem.
Seto´s antwoord was dat hij zijn cabriolet achteruit liet rijden. Jani reed haar auto wat naar voren zodat hij weg kon rijden naar god weet waar.
“Jeetje…”¯ Mitch keek de cabriolet na. “Was hij altijd zo opvliegend?”¯
Jani haalde haar schouders op. “Geloof ´t niet.”¯
Ze wendde zich weer tot Tristan. “Ik geef over vier dagen een feest. Kom je langs?”¯
Tristan grijnsde. “Waarom niet?”¯
“Oh, neem wat vrienden mee. Er komen alleen mensen uit de buurt en de meesten daarvan zijn even oud als mijn vader.”¯
“Je vergeet dat je buurjongen van jouw leeftijd is,”¯ herinnerde Mitch haar.
“Wat? Met zo´n humeur zou je denken dat hij tachtig was!”¯ Jani grijnsde en Tristan moest lachen.
“Goed. Ik neem mijn vrienden mee. Hoe laat?”¯ vroeg Tristan.
“Hmm… zo rond half tien.”¯ Jani draaide aan het stuur. “Ik zie je dan!”¯
Ze reed de auto de oprit op. Ze vond Tristan aardig en het eigelijk wel grappig hoe Seto op hem reageerde. Maar toch had ze een klein beetje spijt van hun woordenwisseling. Ze had vanmorgen nog gezegd dat ze hem miste en nu zou ze waarschijnlijk lang kunnen wachten totdat Seto weer tegen haar wilde praten…
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
Zo dat was het langste hoofdstuk tot nu toe! Wauw!
*Kaiba + zonnebril = Sexy!
Hehe… oké…
Nou, laat een review achter.
-xxx- Kimberley
Reacties:
Je verhaal is echt supergoed!
Is je dit ooit nog eens leest, snel verder...
Krijg ik een reactie als er een nieuw hoofdstuk is?
Snel verder...
Gr. Iloveanime