FanFic.nl

Gemekker in de dubbeldekker

Gemekker in de dubbeldekker 4

Hoofdstuk 4

De lammertijd zit erop. Uit de zee van dartelende kleine witte geitjes en bokjes heeft Joe de beste dieren gekozen om mee verder te fokken, alle andere werden verkocht. Op The Goathill kan iedereen het weer iets rustiger aan doen. De geitenboer geeft zijn personeelsleden één voor één een verlofdag, als dank voor hun inzet tijdens de drukke periode die achter hen ligt. Er staat echter al een nieuwe uitdaging te wachten: het verbouwen en herinrichten van de dubbeldekker die al een tijdje op het erf staat.

Het jaar daarvoor had Joe na de lammertijd minder werk voor Catalina en moest ze op zoek naar een tweede baan. Liever was ze hele dagen op de farm gebleven, maar er was gewoon niet genoeg te doen voor haar en daarvan baalde ze flink. Ze bedacht vanalles om het volgende jaar fulltime op de farm te kunnen blijven, maar tot nu toe waren het niet echt ideeën waarmee ze naar Joe durfde te gaan, bang dat ze niet serieus zou worden genomen.
Op een avond zat ze thuis televisie te kijken, naar een romantische film waarin een herder met een kudde schapen een rol speelde. Eenmaal in bed kon ze niet in slaap komen. De schapen kwamen weer voorbij. Niet om ze te tellen, nee, het was de kudde uit de film en plotseling zag ze zichzelf erbij lopen. Dat beeld gaf haar zo’n gelukkig gevoel dat ze met een glimlach om haar mond eindelijk in slaap viel.
’s Nachts droomde ze over haar eigen kudde. Het waren echter geen schapen waarmee ze over de velden zwierf. Nee, herderin Catalina hoedde geiten! Grote, witte, nieuwsgierige, eigenwijze geiten waar nog enkele lammeren tussen ronddartelden.
De volgende morgen ontwaakte ze met dat beeld nog in haar hoofd. Meteen was ze klaarwakker en veerde ze omhoog. “Dat is wat ik wil gaan doen: met een kudde geiten de natuur in. Dat is wat Joe me kan laten doen na de lammertijd!”� zei ze opgetogen.
Terwijl ze zich waste en aankleedde dacht ze na over haar toekomstplannen en hoe ze die zou voorleggen aan hem. Ze besloot snel spijkers met koppen te slaan.
Diezelfde dag nog stapte Catalina naar haar baas toe en deed haar voorstel. Hij hoorde haar met verbazing aan en verzocht haar om haar ideeën op papier te zetten. In de tussentijd zou hij erover nadenken, beloofde hij. In werkelijkheid vond hij het zo’n leuk idee dat hij informatie begon te zoeken over geiten die geschikt zouden zijn voor dit project. Ook belde hij park- en reservaatbeheerders om hun belangstelling te peilen. Hij ging zelfs in de buurt rondkijken waar een kudde geweid zou kunnen worden. Het vervoer van de dieren zou niet zo moeilijk zijn, hij had al een kleine veewagen staan.

Een week later zaten Joe en Catalina rond de tafel. Ieder had een stapel papieren voor zich liggen. Zij was helemaal verbaasd toen hij haar tijdens haar uitleg telkens aanvulde.
“Ik dacht dat je er alleen nog maar over na zou denken!”�
“Dat heb ik gedaan, maar je ziet het, ik vond het zonde om het bij denken te laten. Ik ben maar eens wat informatie gaan zoeken.”�
Ze maakten afspraken over wie welke voorbereidingen ging treffen. Joe vroeg offertes aan van materialen en schafte met Dons hulp extra gereedschap en machines aan. De jonge vrouw besloot met haar hond Abby naar een cursus schapendrijven te gaan. Toen ze de docent na de les eens toevertrouwde dat zij geen schapen wilde gaan hoeden maar geiten, moest hij erg lachen.
“Weet je wel waar je aan begint? Geiten zijn niet bang voor honden, die bokken gewoon terug als ze te dichtbij komen!”�
Catalina was heel even van slag, want daar had ze niet aan gedacht. Maar volhardend als ze was, stelde ze al snel de logische volgende vraag voor haar docent. “Welk geitenras is er volgens u wel geschikt voor dan?”�
De man had er de tijd voor genomen om haar uit te leggen wat voor eigenschappen dieren moeten hebben, willen ze zich laten leiden door een hond. Met die informatie was ze in de vaktijdschriften van haar baas gedoken, op zoek naar fokkers van Landgeiten, want dat ras was waarschijnlijk het meest geschikt voor hun plannen.

In een weekend kwam Catalina plotseling de stal inrennen terwijl Joe bezig was met het opstrooien van de stal. Verbaasd keek hij op van zijn werk.
“Ik heb nu toch iets moois gezien! Een dubbeldekker! Er staat er één te koop! Hier vlakbij! Het was de reclamewagen van de autohandelaar!”�
De boer moest lachen om haar enthousiaste entree.
“Wat wil jij in hemelsnaam met zo’n vehikel doen?”� had hij haar verbaasd lachend gevraagd.
Op haar gezicht stond te lezen ‘Snap je dat dan niet?’, maar ze legde het hem toch geduldig uit. Ze wilde die bus kopen en hem vervolgens verbouwen tot half veewagen, half camper, zodat ze met de kudde meerdere dagen bij een reservaat of landgoed zou kunnen blijven. De boer schudde zijn hoofd, niet omdat hij het een slecht idee vond, maar omdat hij het bijna niet kon geloven dat een vrouw zulke ideeën kon krijgen bij het zien van een dubbeldekker.
“Ik ga vragen of ze hem een poosje voor me vasthouden. Ik ga de komende tijd heel veel werken in de supermarkt, om heel veel te sparen en dan maken we er de mooiste veewagen van die er maar bestaat!”� had ze haar baas beloofd. Helemaal in de wolken vertrok ze net zo snel als ze binnengekomen was.
Toen ze de grote bus eenmaal van binnen had bekeken, begon ze meteen tekeningen te
maken. De benedenverdieping deelde ze in met ruimten voor veevervoer en voeropslag. De bovenverdieping moest worden als een caravan, zodat ze er eenvoudig in zou kunnen leven en slapen. Ze wist zelfs te vertellen hoe ze de vloer onder het geitenverblijf wilde hebben: “Kijk, we lassen stalen richels op de vloer, van twee centimeter hoog, op vijf centimeter afstand van elkaar en die moeten allemaal naar de uitgang lopen. Dan kan de urine van de geiten weglopen naar een opvangbak of een rioolput. Op de richels leggen we dikke rubberen platen of matten met gaten. Daar bovenop komt het stro.”�
Waar ze de inspiratie vandaan haalde, het was Joe een raadsel, maar ze dacht aan alles. De tekeningen werden in het kantoor van de farm op een prikbord gehangen. Ze liep regelmatig even binnen om aantekeningen te maken of hier en daar wijzigingen aan te brengen.

En nu staat de dubbeldekker op het erf van The Goathill. Een grote rode bus die als een vreemdeling verlegen in een hoekje van een onbekende wereld staat, wachtend op een nieuwe bestemming.
Catalina heeft haar broer William zo ver gekregen dat hij de motor en carrosserie van de bus onder handen zal nemen. Hij is automonteur en zit in de crosswereld, dus de techniek zal bij hem in goede handen zijn. Ook Don heeft zijn hulp toegezegd. Ze staat er op om bij alles betrokken te worden.
“Wat denk je ervan, jonge dame, zullen we dit weekend beginnen aan de facelift van je rode monster?”� vraagt Joe plagend als hij haar opbelt.

Sinds er een hoog hek om de boerderij staat en er een waakhond rondloopt, gebeuren er geen rare dingen meer. Zorgen om de dreigbrieven raken op de achtergrond en in de weekends werken William, Joe, Don en Catalina enthousiast aan de transformatie van de dubbeldekker.
Ray voelt zich als een boer op eigen erf nu hij van zijn baas in de weekends de verantwoordelijkheid krijgt voor de geiten en stallen. Het lijkt of hij op die dagen plechtiger loopt dan anders. Zijn baas is trots op hem en kruipt dan ook met een gerust hart met William onder de dubbeldekker.
Op de dag van de finishing touch begint iedereen extra vroeg, omdat het een warme dag belooft te worden. Catalina zet op de bovenverdieping van de dubbeldekker alle ramen open, maar al snel lopen de zweetdruppeltjes over haar gezicht terwijl ze ijverig de kastdeurtjes aflakt. Haar moeder maakte deze week overtrekken voor de kussens op de slaapbank en in de eethoek.
“Wat is het mooi geworden,”� fluistert ze terwijl ze haar blik door de ruimte laat gaan. Op haar gezicht zijn blijdschap en dankbaarheid te lezen. “En wie heeft er nu een baas die zo gek is om te helpen bij het verwezenlijken van zo’n idee?”�
Beneden legt William de laatste hand aan de motor. Don loopt de benedenverdieping na om alle scherpe randjes van het lassen weg te werken, zodat de geiten zich niet kunnen verwonden. Joe snijdt de rubbermatten op maat en legt ze in het veegedeelte. Achter de cabine is een opslagruimte gemaakt voor een baal stro, een paar pakken hooi en een ton met geitenbrok. Maar ook de watertank heeft er zijn plaats gekregen. Via een extra gemonteerde grote benzinedop in de wand van de bus laat Joe hem met een tuinslang vollopen met water.
Dan komt Ray de stal uitgelopen. Hij ziet waar zijn baas mee bezig is. Warm zomerweer en water is natuurlijk een prachtige combinatie! Ineens gaat zijn plechtige tred over in sluipen. De jonge knecht gaat een paar meter achter zijn baas op de tuinslang staan, waardoor de druk afneemt. Joe kijkt verbaasd achterom. Op dat moment haalt hij zijn voet er weer van af. De slang gleed door Joe’s draaiende beweging uit de tank en het water spuit nu met kracht tegen de bus. Het volgende moment is de verbaasde boer al half nat. Hij pakt de slang snel weer vast en gaat ermee achter Ray aan. De kreten van de knul doen Catalina opkijken van haar werk. Na één blik op het erf besluit ze dat ze wel even tijd heeft om met het waterfestijn mee te doen. Ze weet dat Don en William onder de bus liggen te sleutelen. Met het voornemen hen te verrassen daalt ze stilletjes de trap af en haalt in de stal een volle emmer water. Don denkt ongezien naar zijn loods te kunnen vluchten, maar heeft niet door dat hij achtervolgd wordt.
“Dacht jij dat ik jou niet had gezien?”� roept ze vlak bij hem.
Don duikt al in elkaar, maar kan niet voorkomen dat de halve emmer water over hem heen valt. William kruipt nog wat dieper onder de bus, maar wordt gesnapt door Joe die de slang nu op zijn nieuwe slachtoffer richt. Ray ziet kans om een slang van de sproei-installatie los te koppelen, draait een tweede kraan open en gaat achter Catalina aan die om de dubbeldekker heen rent om te ontsnappen aan de grote straal water. Maar ze loopt recht in de armen van Joe die nog altijd de tuinslang bedient.
Op de veranda roept Nelly dat de lunch klaar is, maar haar stem gaat verloren in het gegil en gespetter van het watergevecht. Ze pakt de gong uit de hal en ja hoor, iedereen kijkt om en het watergevecht stopt. Ze bekijkt haar baas en collega’s van top tot teen en zegt quasi verontwaardigd: “Maar zo komen jullie de keuken niet in, hoor! Jullie zijn allemaal drijfnat!”�
Joe stelt haar gerust. “Geef me een momentje, dan help ik je om alles naar buiten te brengen.”�
De vrouw schuift een raam open en iedereen helpt om de tafel op de veranda te dekken. Het etende gezelschap houdt er de jolige stemming van het watergevecht nog een poosje in. Pas als alle magen zijn gevuld wordt het stil. Iedereen zoekt een plekje in de zon voor een siësta en om op te drogen.

Na de heerlijke lunch van Nelly staan er een paar proefritten op het programma. Eerst rijdt William een paar kilometers om de technische kinderziektes op te sporen en ze vervolgens, terug op de farm, te verhelpen. Daarna nemen Joe en Don om beurten het stuur ter hand en geven zij hun bevindingen aan hem door.
Aan het einde van de middag brengt Catalina haar Landgeiten één voor één naar de dubbeldekker en is aan haar de eer om met een volgeladen bus te rijden.
Alleen William mag mee, want ze vindt het spannend zo’n eerste rit in zo’n grote dubbeldekker, ook al heeft ze haar groot rijbewijs. Ze rijdt door het dorp alsof ze een koningin is, af en toe zwaaiend naar bekenden die verbaasd blijven staan kijken naar de dubbeldekker met geitenkoppen erop.
Met een glimlach van oor tot oor rijdt ze na haar proefrit het erf weer op. Als ze uitstapt applaudisseren haar collega’s. Ze loopt naar haar baas toe en omhelst hem.
“Dank je, Joe, voor het helpen waarmaken van m’n droom,”� zegt ze stralend.
Hij voelt een heel ander soort warmte door zich heen gaan dan van het hete weer.
“Puur eigen belang, Catalina,”� lacht hij terwijl hij haar weer loslaat. “Personeel met interessante ideeën is ook goed voor het bedrijf. Dat snap je wel, hè?!”� besluit hij met een knipoog.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.