Hoofdcategorien
Home » A-Team » Gemekker in de dubbeldekker » Gemekker in de dubbeldekker 5
Gemekker in de dubbeldekker
Gemekker in de dubbeldekker 5
Hoofdstuk 5
Joe bezoekt in enkele weken tijd de landerijen, reservaten en parken van particulieren en gemeenten waar zijn vrouwelijke knecht de komende tijd met de kudde naar toe zal gaan. De contracten liggen netjes in zijn bureaulade en op het prikbord hangen een rooster en een lijst met adressen van klanten en locaties.
Op de dag dat Catalina voor het eerst met de kudde op stap zal gaan, is het s morgens een drukte van jewelste. Het lijkt wel of niemand aan zijn eigen werk wil of kan beginnen, want iedereen hangt bij de dubbeldekker rond. Ze raakt een beetje geprikkeld als haar collegas voor haar voeten lopen en dirigeert hen naar de zijkant van de bus voor ze haar kudde gaat inladen.
Abby, haar Border Collie, voelt de opwinding om haar heen en is nog drukker dan anders. Ze wordt even streng toegesproken door haar baasje voor ze haar mag gaan helpen. Maar dan laat ze zien dat ze goed getraind is: beheerst loopt ze achter de geiten aan als deze naar de dubbeldekker worden gebracht.
Catalina loopt een rondje om de bus om alles te controleren. Don, Ray en Nelly wensen haar succes met haar nieuwe werk waarna ze eindelijk hun eigen bezigheden opzoeken. Lizzy zwaait vanuit de keuken, zij ontbrak in het publiek. Joe loopt alvast naar de poort. De kersverse herderin stopt bij haar baas en kijkt hem stralend aan.
Eindelijk, zegt ze en werpt een gelukzalige blik ten hemel.
Joe opent het portier en legt een hand op haar arm. Succes en werk ze. Heel veel plezier.
Op een enigszins bedrukte toon vervolgt hij: Doe je voorzichtig?
Ze kijkt haar baas aandachtig aan en merkt dat hij bezorgd klinkt.
Ja, dat doe ik, stelt ze hem gerust, we zijn vandaag niet zo ver weg, dat is wel prettig. Tot vanavond. En..eh.. jij ook een fijne dag, hè.
De jonge boer knikt en sluit het portier. Hij kijkt haar na tot ze uit het zicht verdwijnt. Halverwege de morgen, tijdens de koffiepauze, kan hij maar moeilijk wennen aan de lege stoel naast hem.
Catalinas eerste adres is een villa met een flink verwilderd landgoed eromheen. Een wat ouder echtpaar kwam hier onlangs wonen. Ze weten nog niet wat ze met het land willen gaan doen, maar toen ze in de krant de advertentie van Joe lazen, besloten ze om de kudde geiten die hij aanbood op hun hoge gras los te laten.
Dat scheelt een hoop herrie van grasmaaiers, verklaart de vrouw des huizes hun keuze als ze naar buiten komt om de weg te wijzen, en dieren in de tuin geeft zon landelijk gevoel.
Als de geiten zijn uitgeladen en de dubbeldekker is afgesloten, gaat Catalina de kudde voor naar het hek dat als landafscheiding dient. Ze besluit vandaag de rand van het landgoed te volgen. Onderweg zoekt ze tussen het hoge gras of ze planten ziet die giftig zijn voor de geiten. Volgens Joe ruiken ze het wel of ze gevaarlijk zijn, maar voor het geval dat de dieren nieuwsgierig of per ongeluk een hapje nemen stuurt ze hen er met een boogje omheen. Abby rent in halve cirkels om de kudde heen, ze heeft duidelijk plezier in haar werk.
De eerste week verloopt goed. Het in- en uitladen van de geiten gaat elke dag beter, Abby gedraagt zich netjes en het contact met het echtpaar is prima. Ze mogen na het weekend terugkomen, want er staat nog gras voor minstens een halve week.
Op maandagmorgen staat het echtpaar de dubbeldekker op te wachten. Als Catalina de bus parkeert, ziet ze een paar beteuterde gezichten.
Hallo! Waarom kijken jullie zo bezorgd? Waren jullie bang dat we niet zouden komen? begroet ze hen opgewekt.
Meneer reikt haar met een verontschuldigende blik een vel papier aan. Ook al heeft ze nog niet gelezen wat de boodschap is, als ze de uitgeknipte letters ziet slaat de schrik haar om het hart. Met grote ogen en een wit gezicht kijkt ze het echtpaar aan, het vel ritselt in haar trillende handen. Haar stem hapert door een droge mond als ze vertelt dat op de farm een tijdje geleden ook zulke dreig-brieven zijn bezorgd. Het echtpaar wil dolgraag dat ze blijft, ook al zijn ze geschrokken. Ze beloven vandaag thuis te zullen blijven, zodat ze bij de telefoon kan om alarm te slaan als er iets mis gaat.
Voor de jonge herderin met haar kudde het overgebleven lange gras opzoekt, belt ze naar haar baas. Hij schrikt van het feit dat er een dreigbrief is bezorgd op een adres buiten de farm en wil eigenlijk dat ze direct naar The Goathill terugkomt. Ze besluit echter om te blijven waar ze is om haar werk af te maken.
Op een donderdag hebben de geiten zich door de wildernis heen gegeten. Catalina krijgt een kop soep voor ze naar huis mag van haar eerste werkgevers.
Kun je over een paar weken, als het gras weer lang is èn we nog geen beslissing hebben genomen over de tuin, nog eens terugkomen met je geiten? vraagt de vrouw.
Als alles goed blijft gaan, dan zie ik dat wel zitten. Ik zal uw verzoek in ieder geval doorgeven aan mn baas. Hij doet de planning van het project.
Mevrouw buigt zich naar haar toe en zegt met pretogen zogenaamd onhoorbaar voor haar man: Misschien kopen we daarna zelf wel een paar geiten! Ik vind ze zo leuk!
Tevreden gaat Catalina naar de farm terug. De eerste klus is goed verlopen en gelukkig is er niets gebeurd na de dreigbrief. Die avond blijft ze voor het eerst in haar camper op de farm slapen, zodat ze de dag erna de stal op de benedenverdieping van de dubbeldekker kan uitmesten en gereed maken voor de volgende week.
Goede morgen, ik ben Catalina Coldwater van The Goathill. U hebt ons gebeld om voor uw heideveld te komen zorgen.
De jonge herderin heeft goede zin en staat stralend op de stoep bij de beheerder van een stadspark.
Goede morgen, juffrouw.
De man kijkt haar serieus aan, zijn mondhoeken trekt hij afkeurend naar beneden.
Ja, ik had graag het heideveld laten begrazen door uw geiten, maar ik zie er vanaf.
Catalinas gezicht betrekt, ze weet niet wat ze hoort. Even staat ze de man verbouwereerd aan te kijken, maar daarna wil ze toch graag weten waarom de man zijn opdracht intrekt. De beheerder haalt een stuk papier uit zijn vestzak en vouwt het open. Ze herkent de letters en weet genoeg, ook hier is een dreigbrief bezorgd. De man houdt hem demonstratief voor haar neus.
VANDAAG GEITEN IN UW TUIN? DAN GAAT MORGEN HET VOGELPAVILJOEN IN PUIN!
Daarom, juffrouw Coldwater, luidt het ijzige antwoordt. Ik, gemeentelijk beheerder van dit park, kan me niet inlaten met bedrijven met problemen. Wilt u nu vertrekken?
De man wuift met zijn hand haar en de dubbeldekker als het ware weg en trekt daarbij een gezicht alsof zij en haar geiten hem een besmettelijke ziekte zullen bezorgen. Catalina draait zich abrupt om. In een roes loopt ze naar de dubbeldekker en rijdt naar de rand van de stad. Daar zet ze de bus op een parkeerplaats en laat haar tranen de vrije loop. Ze is geschrokken van de reactie van de man, maar nog meer van het feit dat de maker van de dreigbrieven alle adressen van hun klanten heeft en van alles en nog wat over de locaties lijkt te weten! Dat beangstigt haar nog het meest.
Ze rijdt naar een tankstation en belt haar baas op. Hij hoort meteen aan haar stem dat er iets mis is. Als hij het verhaal heeft aangehoord, blijft het even stil aan de lijn.
Kom terug naar de farm, is dan zijn advies.
Nee Joe! Geef me alsjeblieft een adres waar we wel welkom zijn, brengt ze er strijdbaar tegenin. Heb je klanten die zich pas hebben aangemeld en die je nog niet op de lijst hebt gezet? Misschien hebben zij nog geen brief gehad.
Vorige week hebben zich drie nieuwe klanten aangemeld.
Bel ze alsjeblieft op, vraag of ik er vandaag terecht kan en geef me één van die adressen door. Ik ga even koffie drinken en bel je over een kwartier terug.
Een uur later zet Catalina in haar dubbeldekker koers naar een natuurpark waar men uitkijkt naar haar en de kudde.
Vroeg in de middag parkeert ze bij een mooi boswachtershuis dat half schuilgaat in het groen van een strook naaldbos dat een groot heidegebied omkranst. Joe heeft vanmorgen met de beheerder afgesproken dat hij voor stroom en water zal zorgen, zodat zijn werkneemster in de dubbeldekker kan overnachten.
Bij de voordeur kruipt een rilling over haar rug als ze terugdenkt aan vanmorgen. Gelukkig wordt ze hier hartelijk ontvangen en de belangstelling van Melanie en Ivan voor haar dieren en de verbouwde dubbeldekker doen haar goed.
De geiten zijn vandaag de bus nog niet uitgeweest, dus ze gaat nog even met de kudde de heide op tot de schemering valt. De dieren dringen zich een weg naar buiten en lopen daarna wel een kwartier te springen en te bokken. Abby mag pas gaan cirkelen en drijven als de geiten hun overtollige energie kwijt zijn.
Het echtpaar nodigde Catalina uit voor een warme maaltijd en ze mag komen eten wanneer het haar uitkomt. Na de heidetocht zet ze de geiten op stal, maar ze laat de achterdeur nog een poos open staan. William heeft een extra achterwand gemaakt met tralies erin, zodat ze de wagen kan openlaten zonder de geiten kwijt te raken.
Die nacht slaapt zij als een roos, maar Joe ligt uren wakker. Het zachte licht van het nachtlampje schijnt op zijn bezorgde gezicht terwijl hij naar het plafond staart. Het is duidelijk te zien dat hij piekert en af en toe praat hij tegen zichzelf.
Hoe komt die dreigbrievenmaker in hemelsnaam aan de adressen van mn klanten? Van inbrekers of insluipers heb ik niets gemerkt. Zou de telefoon dan worden afgeluisterd?
Hij neemt zich voor om daar zo snel mogelijk naar te laten kijken en valt dan eindelijk in een onrustige slaap.
Twee dagen later valt een dikke envelop bij Ivan en zijn vrouw op de mat. Melanie opent hem en haalt er twee vellen papier uit: één met hun naam erop en één voor Catalina. Als ze de eerste heeft bekeken, een knipselbrief met een kreet over geiten die ze moeten wegsturen, wordt ze nieuwsgierig naar wat er op die andere zal staan. Ze twijfelt even, het is eigenlijk niet zo netjes om in andermans post te snuffelen, maar omdat dit geen gewone post is vouwt ze de andere brief ook open. Enigszins gewend aan kritiek en boze brieven, ze zit in een plaatselijke politieke partij, groeit bij Melanie het vermoeden dat deze brieven niet uit hun eigen woonplaats komen, maar uit de buurt waar de farm is gevestigd.
s Avonds, als de herderin met haar kudde is teruggekeerd en zich de warme maaltijd goed laat smaken, gaat Melanie bij haar aan de keukentafel zitten. Ze heeft de knipselbrieven bij zich, maar wil eerst eens polsen of The Goathill of hun klanten al eerder zulke brieven hebben gekregen.
Catalina schrikt niet meer zo hevig als ze de knipselbrieven leest, ze was er al wel bang voor dat overal waar ze naar toe gaat brieven zullen verschijnen, maar toch waande ze zich nu even veilig. Omdat Melanie rustig blijft en niet van plan is om te doen wat er in de dreigbrief staat, vertelt ze wat er de laatste tijd op de farm is gebeurd.
Durf je, na deze brieven, nog met je kudde de heide op te gaan? vraagt Melanie.
Catalina, die geëmotioneerd is na het doen van haar verhaal en door het begrip van haar gastvrouw, kijkt even weg en slikt. Dan antwoordt ze dat ze niet wil zwichten voor de dreigementen, maar dat ze af en toe wel bang is dat de brievenmaker haar of de geiten iets zal aandoen.
We houden de post en de omgeving goed in de gaten. En als we het niet vertrouwen gaat Ivan met je mee, belooft Melanie.
Na die geruststellende woorden houdt Catalina de moed erin. Op vrijdagmiddag rijdt ze pas naar de farm terug.
Na het weekend zijn ze terug in het heidegebied. De geiten hebben het naar hun zin, want de zon schijnt. Catalina heeft een heuveltje gevonden waarop ze even van de zon geniet. Abby, haar Border Collie, scharrelt wat rond. Ze heeft geen commando gekregen, maar houdt haar vee met een scheef oog in de gaten. De kudde mag hier een poosje blijven, zodat de geiten op hun gemak het gras tussen de heide vandaan kunnen knabbelen.
Als de zon vertelt dat de middag over de helft is, maakt het gezelschap een bocht en lopen ze langs de bosrand terug naar de dubbeldekker. De jonge herderin kijkt even achterom als één van de geiten een geïrriteerd gemekker laat horen. Het dier maakt een paar gekke sprongen en zorgt ervoor dat ze weer bij de kudde komt.
Hoe dichter de kudde bij de boswachterswoning komt, hoe meer geiten er luid mekkerend achter-blijven. Eén van de dieren valt zelfs om. Catalina laat de kudde stilhouden. Abby trippelt voorzichtig naar de spartelende geit, besnuffelt haar en zet het ogenblikkelijk op een blaffen, alsof ze haar baasje tot spoed wil aanzetten te komen kijken.
Er zitten hier toch geen slangen, hè? vraagt de herderin met een benauwde grimas aan haar hond.
Stampend met haar voeten, om eventueel aanwezige slangen weg te jagen, komt ze dichterbij. Ze ziet bloed aan de poten van de geit en prikkeldraad eromheen gedraaid! Snel knielt ze bij het gewonde dier. Het kost haar grote moeite om de geit-in-paniek uit het draad te bevrijden. Dwars over het dier liggend, om haar in bedwang te houden, lukt het haar uiteindelijk. De poten vertonen flinke wonden en de geit staat dan ook niet meteen op. Catalina pakt een fles water uit haar rugtas, spoelt de poten schoon en gaat dan de andere dieren helpen. Overal liggen stukken prikkeldraad, opgerold in kleine lussen, zodat de dieren er gemakkelijk in blijven haken. Als ze er met één poot in en met een andere op gaan staan en vervolgens de lus strak trekken, dan raken ze in een mum van tijd gewond.
Ze controleert alle geiten van de kudde, ook de dieren die op het eerste gezicht niets mankeren. Ze hoopt dat de geit die het ernstigste gewond is wil opstaan. Wanneer dat niet gebeurt, geeft ze Abby het commando om bij het dier te blijven tot zij terugkomt.
Nu ze zonder haar hond de kudde moet hoeden, pakt ze een blik met brokken uit haar rugtas waarmee ze kan rammelen als er een paar geiten afdwalen. Ze stapt even flink door en gelukkig wil de kudde in haar tempo mee, weg van het gevaar waardoor ze nu pijn hebben. In de verte ziet ze Ivan lopen in de tuin achter de boswachterswoning. Ze roept hem en zwaait met haar armen. De boswachter lijkt te begrijpen dat er iets aan de hand is en komt haar tegemoet rennen. Als hij tot op een tiental meters genaderd is, vraagt ze of hij een dierenarts wil bellen en hij loopt meteen terug.
Eenmaal terug bij de dubbeldekker strooit Catalina vlug wat extra stro, zodat de geiten in een schone stal stappen. Ivan komt naar buiten en zegt dat er een arts onderweg is.
Er ligt nog een gewonde geit op de heide. Hoe krijg ik die hier? vraagt ze bezorgd.
Kom maar.
Hij neemt haar mee naar een schuur waar een aanhangwagen staat. Hij rijdt hem meteen naar buiten en koppelt hem achter zijn auto.
Moet er nog iets in? Stro of zo? vraagt hij.
Catalina knikt. Ze zorgt voor een zachte ondergrond en stapt snel in de auto. Onderweg vraagt Ivan hoe de dieren gewond raakten. Hij zet grote ogen op als ze over de rollen prikkeldraad vertelt.
Ik loop vaak door het gebied, maar zoiets ben ik nog nooit tegengekomen. Waar ligt dat dan allemaal?
Je zult het zo wel zien, er ligt genoeg, antwoordt ze met bittere stem. Ik heb Abby trouwens bij de geit achtergelaten.
Ze wijst haar gastheer de weg en springt uit de auto voor hij stil staat. Ze snelt naar het gewonde dier dat al is opgestaan. Met het blik brokken probeert ze de geit naar de wagen te lokken, maar die ziet dat blijkbaar niet zitten, daarvoor heeft ze teveel pijn. De Border Collie zit nog altijd op haar plaats en lijkt te begrijpen dat ze rustig moet blijven.
Ivan zet de auto dichterbij en helpt om de gewonde geit op de aanhangwagen te leggen. Catalina bindt de poten voorzichtig samen zodat de geit tijdens het rijden niet overeind kan springen. Dan stapt de boswachter in zijn auto en zij gaat bij de geit zitten.
Abby!
Met een grote sprong zit ze naast haar baasje. Onderweg steekt ze haar neus in de wind en geniet ze van de hobbelige rit naar het boswachtershuis.
Terwijl Ivan vanuit het park zijn erf nadert, komt de dierenarts aanrijden. Hij ziet de geit liggen en loopt meteen naar de aanhangwagen toe.
Victor, stelt hij zich kort voor, waarna hij verbandmiddelen uit zijn tas pakt en zich ontfermt over de gewonde geitenpoten. Ik zal moeten hechten. Kun je me helpen?
Catalina knikt en gaat haar handen wassen. Terug bij arts vraagt ze hem wat ze precies moet doen. Hij wijst aan welke spullen hij in welke volgorde nodig heeft en gaat direkt aan de slag. De bezorgde, maar ook nieuwsgierige herderin kijkt geboeid toe hoe Victor de poten reinigt, hecht en verbindt. Tot slot krijgt de geit nog een injectie. Met zn vieren helpen ze het dier van de aanhangwagen af en laten haar daarna met rust tot ze zelf naar de dubbeldekker hinkt.
Ãâ°én voor één halen ze nu de minder gewonde geiten naar buiten en verzorgen ze hen tot de schemering invalt.
Ik zie het niet meer, zegt Victor op een moment.
Wacht maar even.
Ivan rent naar zijn garage en komt terug met een bouwlamp. Zodra deze brandt buigt de dierenarts zich opnieuw over de geit waarvan nog één poot behandeld moest worden. Als de laatste patiënt op de aanhangwagen ligt dansen er steeds groeiende wolken muggen om de lamp en de hoofden van de ijverige verzorgers. Ze wegslaan heeft geen enkele zin.
Zo, dame, zegt de arts met een zucht, terug naar je stal. Zul je voortaan met een boog om prikkeldraad heen lopen?
Ken je de aard van deze dieren? vraagt Catalina met een veelzeggende blik.
Ja, ik weet dat ze eigenwijs en bovenal nieuwsgierig zijn, dus ik zal het wel tegen dovemansoren zeggen, antwoordt hij terwijl hij zijn spullen in zijn tas terugstopt, maar ik hoop dat jij en je kudde niet nog eens zoiets mee hoeven maken.
Ivan en Melanie nodigen hen uit voor een kop koffie. Binnen de kortste keren is het prikkeldraad het gespreksonderwerp van de avond.
Ik heb dat stuk heide langs de bosrand vorige week al vaker gelopen met de kudde, maar toen was er niets aan de hand. Dus dat prikkeldraad is er in het weekend neergegooid, zegt Catalina.
Ze kijkt Melanie daarbij aan met een blik van Hier was ik dus al die tijd bang voor. Ze verontschuldigt zich en staat op om Joe te gaan bellen, want ze heeft even geen zin om weer het hele verhaal over de dreigbrieven te vertellen.
Nelly neemt de telefoon op. Meteen begint ze te kletsen tegen Catalina, maar zwijgt zodra ze merkt dat er aan de andere kant van de lijn niet zo gereageerd wordt als ze gewend is.
Sorry dat ik zo sta te ratelen, meisje. Zeg t eens, wat is er aan de hand? Ben je ziek? Of is er iets met je geiten of de bus?
De halve kudde is gewond, antwoordt de jonge vrouw met trillende stem.
Nu ze de vertrouwde stem van Nelly hoort, komt ze tot rust. Na alle stress komen nu de emoties los. Snikkend vraagt ze of Joe in de buurt is. Haar collega legt de telefoon even neer om hem te roepen, maar toch hoort Catalina duidelijk hoe luid en dwingend haar stem klinkt.
Meisje toch, wat is er met ze gebeurd?
Zolang de boer er nog niet is houdt de huishoudelijke hulp haar aan de praat. Halverwege haar uitleg hoort Catalina ineens Joes stem.
O God, hoe vertel ik dit aan hem? flitst het door haar heen.
Zo vlot en spontaan als ze anders praat met haar baas, zo hakkelend doet ze nu haar verhaal. Ze is bang dat hij ontzettend kwaad zal zijn op haar.
En jij? Is met jou alles o.k.? onderbreekt Joe zijn vrouwelijke knecht als hij eenmaal begrijpt dat de geiten in veiligheid gebracht en verzorgd zijn.
Haar stem trilt en ze komt even niet meer uit haar woorden. Jaehneeeh
Ben je erg geschrokken?
Bij de eerste geit viel het nog mee, maar toen ik steeds meer van die prikkeldraadlussen zag en al die gewonde poten, toen wel.
Ze pauzeert even omdat er een rilling over haar rug loopt bij de herinnering aan dat moment.
Na de laatste dreigbrief was ik al bang dat ze het hier niet bij zouden laten zitten, maar ik verwachtte dat ze jou of mij iets aan zouden doen, niet de dieren.
Luister. Ik kom naar je toe, dan praten we straks verder. Wat ga je tot die tijd doen?
De dierenarts ons adres geven voor de rekening. En vannacht blijf ik bij de geiten.
Houd je dat nog vol?
Tja, ik moet wel, hè?! Maar hoe wil jij zo snel hier komen?
Ze krijgt geen antwoord meer, hij heeft al opgehangen.
Aan het einde van de avond haalt ze uit de voorraadruimte van de dubbeldekker een pak stro dat ze in het stalgedeelte tegen de wand aan legt, zodat ze kan zitten terwijl ze bij de geiten waakt. Voor ze plaatsneemt op haar alternatieve zetel controleert ze het verband om hun poten en vult ze de waterbak. Haar blik glijdt over de kudde. Ze houdt van deze dieren en voelt zich toch wel opgelucht dat het nog redelijk goed is afgelopen met hen. De dierenarts stelde haar gerust dat het allemaal goed zal komen. Nu ze nog niet allemaal liggen besluit ze om nog wat brok in de voederbak te doen. Een etende geit is een gelukkige geit weet Catalina.
Het wordt snel kouder. Op de bovenverdieping zet ze snel een kop lauwe thee om maar zo snel mogelijk weer naar beneden te gaan. Ze trekt een deken uit een opbergvak en neemt die mee naar de stal, waar ze het zich gemakkelijk maakt op het pak stro.
Het is middernacht geweest als ze wakker schrikt van het knisperen van steentjes van remmende autowielen en een zee van licht. Het volgende moment wordt op de achterdeur van de dubbeldekker geklopt. Met gedempte stem roept iemand haar naam.
Joe?
Ja, ik ben het.
Ze haalt de deur van slot en laat haar baas binnen. Ze geeft hem de zaklamp waarmee hij de poten van de geiten bekijkt. De dieren liggen er allemaal rustig bij, daarom stelt hij voor om naar boven te gaan. Rillend van de kou en het nachtelijk wakker worden, kruipt Catalina in een hoekje van de bank en slaat de deken weer om zich heen. Gapend en met kleine oogjes vertelt ze in geuren en kleuren hoe deze middag verliep, hoe ze de dierenarts heeft geholpen en wat ze vanavond nog voor de geiten heeft gedaan. Een moment blijft het stil. Ze verzamelt moed om de vraag te stellen die haar de hele avond al bezighoudt. De boer, op zijn beurt, piekert zich suf over wie voor al dat prikkeldraad verantwoordelijk kan zijn.
Joe?
Ja.
Ik voel me zo ontzettend stom, omdat ik dat prikkeldraad niet heb gezien, begint ze met benepen stem. Ben je niet ontzettend kwaad op me? Krijg ik nou ontslag?
Alleen aan de voorkant van de bovenverdieping brandt een lamp, maar hij ziet duidelijk aan haar gezicht hoe bang en schuldig ze zich voelt.
Ik ben inderdaad kwaad, maar absoluut niet op jou. We weten allebei dat dit weer een streek is om ons bang te maken en weg te jagen.
Catalina knikt, maar voelt zich nog steeds onzeker. Joe schuift dichterbij en legt een hand op die van haar waarmee ze de deken vasthoudt.
Je hebt goed gehandeld en goed voor de geiten gezorgd. Dan is het niet nodig om je schuldig te voelen. En jou ontslaan? Wie is er dan dom bezig, denk je?
Er breekt een glimlach door op haar gezicht en dat is wat hij wilde zien.
Nu kruip jij lekker in bed en ik blijf de rest van de nacht in de stal. Morgen neem ik de gewonde geiten mee naar huis, zodat jij, als je nog wilt, met de rest nog een paar dagen kan blijven.
Hoe wil je zoveel dieren meenemen? En wie melkt er dan straks?!
Dat komt allemaal goed, maak je daar maar geen zorgen over.
Joe ziet haar opgetrokken wenkbrauwen en besluit haar op de hoogte te brengen.
Ik ben met de veewagen naar hier gekomen en Ray komt melken. Weet je nu genoeg om te kunnen slapen?
Een knikkend hoofd met een paar glimoogjes boven de deken uit vertellen hem dat hij daarmee goed zat. Hij staat op.
Mag ik de deken meenemen?
Catalina knikt en wikkelt hem rillend van zich af. Wat zou hij haar nu graag in zijn armen nemen om haar helemaal gerust te stellen, maar hij wil niet dat ze denkt dat hij misbruik van de situatie maakt, dus legt hij alleen een hand op haar schouder als hij haar welterusten zegt.
Joe en Ivan kammen de volgende dag de heide langs de bosrand uit op zoek naar de stukken prikkeldraad. Ze vinden zoveel, dat ze er de halve aanhanger mee vullen.
Zie je dat? Er zitten lange bruine haren tussen het draad!
Joe pakt een plukje en uit zijn vermoeden. Volgens mij zijn die van Hooglanders en die lopen er bij ons in de buurt genoeg rond.
Hij besluit om de stukken draad met haren ertussen mee naar huis te nemen. Hij stopt ze in een jute zak en legt die op een veilige plek in de kleine veewagen, zodat de gewonde geiten zich er niet nog een keer aan kunnen bezeren.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.