FanFic.nl

The Truth isn't far behind me...

What you're doing?

Het verhaal gaat verder in het binnen halletje.


Ze keek in twee donker bruine ogen. Hij glimlachte. Ze wist niet wat ze moest doen. Wat kon ze doen? Er gingen nu zoveel gevoelens door haar heen. Moest ze nu in lachen uit gaan barsten, gaan huilen, blozen? Wat ze deed, wist ze niet, maar het was tenminste iets. De jongen keek haar een beetje vreemd aan. 'Goed gedaan!' dacht Mandy bij zich zelf en kon rollende ogen even niet laten. Gelukkig of misschien ook weer niet werd de spanning tussen de twee mensen onderbroken door een stem die vanuit de binnenplaats kwam.
"Tom, komst du noch? Oder gehst du gleich zu eine Motel?" het was een lacherige, ó zó bekende stem die zij ook maar al te goed wist te plaatsen bij wie die stem paste. Tom's ogen rolde een rondje in zijn oogkassen en keek geïrriteerd over zijn schouder voordat hij sprak: "Schon das kann, ja. Alleen ik denk dat niemand daar op zit te wachten, of wel soms." Het was meer een stelling dan een vraag en zijn stem klonk net zo bitter zoals hij keek. De jongen rekte zijn rug en strekte zijn arm naar haar uit. Ze pakte zijn hand vast en liet zich optrekken door Tom. Zijn handen waren stevig en strek. Het waren handen waar elke meisje van zou dromen over haar vriendje. Een lichte blos verscheen op haar wangen. Ze kon het niet helpen, maar deze keer had ze geen controle meer over haar eigen ik.
"Es tut mir leid. Ich muss gehen." Hij liet haar arm los en wou zich omdraaien. Voordat ze zelf doorhad wat ze zei, zei ze het stomste woord dat je maar kan bedenken: "Wacht!" 'Ja, en nu verder.' sprak ze in gedachten. Tom draaide terug en keek haar afwachtend aan. 'Mandy!!! Kom op. Waar ben je met je hoofd?' Ze friemelde met het pakje in haar handen en kreeg toen het idee om hiermee haar 'wacht' te onderdrukken.
"Hier." was het enige woord dat ze nog kon spreken. Ze gaf hem een sigaret die hij dankbaar aan nam. Hij knikte vriendelijk en fluisterde een 'dankje' in haar richting.
Het was vreemd, maar Tom was nog niet vertrokken. Ondertussen had hij zijn aansteker uit zijn te grote broekzakken gevist en was er nu mee aan het spelen. Een ongeduldige stem uit de hal riep hem: "Tom!" Tom keek op en wuifde met zijn hand. Hij keek naar het meisje en toen weer naar de aansteker. Hij opende zijn mond en sprak voorzichtig: "Komen sie mit, Oder gehst du lieber rauchen?" Mandy keek naar de grond en haalde haar schouders op. Tot in haar tegenovergestelde gedachte wist Tom het blijkbaar wel. Hij graaide met zijn lege hand naar haar pols en sleurde haar mee door de gang. Het was een bekende gang, maar ze kwam er niet op welke het was. Ze had alleen nog maar oog op de hand van Tom die om haar pols zat. Ze kon het niet geloven dat hij haar voor de tweede keer hand beet had.
Ze stopte bij een open deur. "Tut mir leid" zei hij rustig en stapte naar binnen.
"Laat, zoals altijd!." bromde een bekende mannenstem. Tom haalde zijn schouders op en ging zitten. Hij had nog steeds haar pols vast. Ze voelde brandende ogen van de kleinste jongen van het stel.
"Miss Summers?" zei de brommende stem. Ze schrok van het horen van haar stem en in reflex rukte ze haar pols los uit Tom's greep. Iets wat een beetje té makkelijk ging. Waarschijnlijk schrok hij net zo. Mandy keek op en zag een fronsende directeur. "Mag ik vragen wat u hier doet?"
Ze stond aan de grond genageld en kon plots niets meer uitbrengen. Ze zag Bill vragend naar Tom kijken, die enkel oog had met het spelen van zijn aansteker. Toch stopte zijn handelingen en keek op naar de directeur.
"Sorry, mijn fout." verontschulde hij zich. Tom was haar reddende engel, dacht ze blij. De directeur sloeg zuchtend zijn ogen neer en vroeg toen: "Veranderen zal jij ook nooit doen. Of wel dan, Tom?"
Tom keek naar de sigaret die zij hem had gegeven. Haalde zijn schouders op en stopte de sigaret sierlijk in zijn mond en sprak de woorden 'Keine Anung' zeer duidelijk uit en gaf hem een uitdagende blik. Rustig liet hij zijn vingers over het ijzeren gedeelte van de aansteker gaan en een mooie grote geel blauwe vlam ontstak zich uit zijn gevangenschap. De vlam raakte de uiteinde van de sigaret in Tom's mond en een heerlijke sigaretten lucht draaide gelijk cirkels rond haar neusgaten. Ze zag de mond van de jongste van de jongens naar beneden zakken van verbazing, maar zijn ogen logen er niet om dat hij het toch en prachtig gezicht vond om te zien. De directeur dacht er blijkbaar anders over en dat kon je wel zien aan zijn paars aanlopende gezicht.
"Eruit!" schreeuwde hij zonder schaamte en zijn wijsvinger ging net zoals bij haar muziekgeschiedenis leraar richting de deur. Tom stond op blies de rook in het gezicht van de directeur, pakte Mandy voor de derde keer beet en leidde haar terug naar waar ze vandaan kwamen. Ze snelwandelden samen de gang door naar buiten. Pas daar stonden ze stil. Tom liet gelijk haar hand los en nam plaats op het eerste de beste licht houten bankje. Nadat ze beide waren uit gehijgd nam Mandy uiteindelijk ook plaats op het bankje.
"Wat doen jullie hier eigenlijk?" joeg ze haar brandende vraag eindelijk haar keelgat uit. Tom nam een trekje van zijn sigaret en nam zijn gebruikelijke houding aan. Met zijn enkel op zijn been en met zijn arm op de leuning. Zijn vingers raakte haar schouder aan, maar ze lette er verder niet echt op.
"Voor dit." zei Tom, nadat hij de rook had uitgeblazen en een blauw opgevouwen papiertje uit zijn vest haalde. Het was het papiertje voor de Contest. Bedenkelijk gaf ze het papiertje weer terug, zodat hij het weer zorgvuldig in zijn vest kon stoppen. Hij keek haar doordringend aan en liet zijn vingers door haar half lange zwarte haren wikkelen. Ze wist niet wat ze moest doen. Ze wist niet wat hij zou doen. Die vraag werd al snel beantwoord.
"Heb je, je haar geverfd of is het van je eigen?" Vroeg Tom glimlachend. Ze voelde zichzelf door de grond zakken en de drang om hem nu verrot te slaan, zat hoog. Zo'n opmerking had ze nog nooit gehad van een jongen die met zijn hand door haar haren ging. Meestal zat er dan wat achter en Tom was ook zo typ, maar waarom dan niet? Was zij niet zijn type? Daar zal hij dan nog wel achterkomen.
Om zich groots en sterk te houden, beantwoorde ze dus maar zijn vraag. "Eigen."
Hij keek haar goedkeurend aan. Ze pakte een sigaret en Tom gaf haar zijn aansteker aan. Ze stak haar sigaret aan en begon te roken, terwijl ze aansteker terug aan Tom gaf.
"Je speelt in een band neem ik aan?" vroeg Tom nieuwsgierig aan haar. Ze kon enkel kniken en hij vroeg verder: "Als wat?"
"Als Vocalist"
Tom sloot zijn ogen en knikte. "Je lijkt eigenlijk wel heel erg op Bill." Hij deinsde gelijk weg om een klap te ontwijken. Ze schoten allebei tegelijk in de lach. Ze had zich in geen tijden meer echt zó goed gevoeld.
"Speel je nog wat of ben je net als Bill die niets kan spelen." Vroeg Tom met een brede grijns. Ze schudde rustig haar hoofd van nee.
"Ik speel Gitaar, basgitaar, drums en ik kan ook een klein beetje piano spelen." Zei ze apetrots. Tom keek haar met verbazing aan. Dat had hij niet verwacht.
"met wie zit je in de band?" vroeg hij haar uiteindelijk. Het leek net of ze werd geïnterviewd. Maar wat kon het haar ook eigenlijk schelen? Ze werd dan wel door Tom Kaulitz van Tokio Hotel geïnterviewd. Een glimlach sierde op haar gelaat en een kleine grinnik kon ze niet weerstaan.
"Met mijn drie beste vriendinnen. Tessa, Monique en Rachel"
"Een chick-band dus. Geil." Zei Tom goedkeurend. "Ik zou ze best is willen ontmoeten." Ze zuchtte en schudde haar hoofd afkeurend. 'Tom en vrouwen niet goed.' dacht ze bij zichzelf. Ze pakte daarom maar haar mobiel en telde de minuten uit wanneer ze pauze hadden. "Over twintig minuten zou het dat wel lukken. We hebben dan pauze." Tom knikte.
"Dan hebben we nog genoeg tijd." Zei hij met een kleine gemene grijns om zijn lippen gesierd en met twinkelenden ogen. Ze keek hem verbaasd aan. "Ik zou graag willen weten hoe je speelt. In ons busje ligt mijn gitaar" hij stond nochalant op en hielt zijn hand voor haar gezicht bengelen. Hij wou dat zij, zijn hand vast pakte? Een vreemd gevoel kroop in haar binnenste Ze legde daarom voorzichtig haar hand in de zijne en keek hem onzeker aan. Hij glimlachte enkel lief naar haar en wist dat er geen verdere bedoelingen achter zaten. Ze lachte rustig en liet zich leiden door Tom het plein over naar de open poort toe. Een eindje verderop zag ze een grijs busje. Ze wist al bijna gelijk dat het Volvo-busje, auto was waarin de jongens hadden gezeten om hierheen te komen. Ze liepen hand in hand naar het busje toe. Iets wat haar op valde. Tom had nog steeds haar hand niet los gelaten en zij zelf durfde niet eens zijn hand los te laten. Het was net of ze Boy- and Girlfriend waren. Door die gedachten moest ze toch lachen en Tom keek haar even vreemd aan. Ze wuifde haar vrije hand naar Tom en met een blik van laat-maar, binnenpretje, kon hij zelf een glimlach ook niet laten. Pas toen ze bij het busje waren aangekomen, liet hij -jammer genoeg- haar hand los. Hij bonsde op de deur van de auto, die met de snelheid van het licht werd open gezwaaid, bleef ze toch op haar hoede. Het was David die de deur open deed, merkte ze. De manager keek van Tom naar haar en zuchtte. Zij zelf prutste verlegen aan de borden van haar leren jack en probeerde zo Tom's gezichtsuitdrukking te vinden, wat haar meer moeite kostte dan ze zelf dacht. Hij knikte naar Tom, die wist dat hij zijn vraag aan zijn stille manager kon stellen
"Mag ich meine Gitaar haben?" vroeg Tom aan hem. Vlug pakte David, Tom’s gitaar uit het busje, overhandigde die met zorgvuldigheid aan Tom en wuifde hen toen weer terug naar de school. Mandy had altijd gedacht dat hun manager enkel aan de telefoon zat te praten om dingen te regelen voor de Jungs, een vriendelijk en met droge humor, integendeel van wat ze nu had gezien, zag ze enkel een sacherijnige manager die geen woord sprak. Tom gaf David een brede grijns, voordat David de deur net zo snel dat het open was gegaan, dicht deed. Ze keek met verbazing naar Tom. Die enkel zijn schouders op haalde en zei toen: "Hij praat niet graag als er anderen bij zijn. En waarschijnlijk vind hij het niet leuk dat er een meisje mee liep." Hij grijnsde stom naar haar. Iets wat voor haar een lokkertje was om haar hoofd te schudden en hem een lichte duw tegen zijn arm te geven.
"Dat weet ik dan ook maar weer." lachte ze breed.
"Dus, waar kunnen we rustig zitten?" ging hij verder op een ander onderwerp
"In de studio. Die wordt nu toch niet gebruikt. Ik zal aan mijn oom vragen of die deur open mag."
"Oom?" vroeg Tom verbaast. Ze kon enkel knikken. Het was een feit.
"Ja, die werkt hier al jaren op deze school als concergië." Tom knikte begrijpend, maar ze zag toch de lichte frons op zijn voorhoofd verschijnen.
Zonder verder nog wat te zeggen, liepen ze naar het concergiëhok toe. Mandy vroeg met puppy oogjes aan haar oom of het mog en kreeg gelijk hoofdschuddend de sleutels van de studio mee. Vrolijk liet ze sleutels voor Tom zijn neus rinkelen, die een zelfde vrolijke gezicht trok.
"We kunnen erin." ging ze vrolijk verder.
"Gail." was zijn enigste woord. Ze liepen een trap op naar boven en Mandy zocht gelijk naar haar eigen studio, waar zij en haar meiden altijd in oefende. Ze haalde de deur van het slot van de paarse deur, die op Mandy's verzoek was geverfd, en liet Tom alvast naar binnen. Ze had de deur nog niet achter haar rug om dicht gedaan of Tom was al op de louncebank gaan zitten. Ze plofte naast hem neer en hij keek haar gelijk aan met een soort van vreemd doordringende blik in zijn ogen.

Reacties:

dreamerangel zei op 5 dec 2010 - 13:15:
oehhh spannend!

verder <3