FanFic.nl

A Malfoy Isn't Always Evil

Chapter 9: De dag voor Zweinstein

Chapter 9: De dag voor Zweinstein
‘’Zo Malfidus, is je kleine vriendinnetje er niet om je te beschermen’’? Een vaag gelach dat steeds harder werd. ‘’De dochter van Hem! Zonder haar ben je niks! Paralatis!’’.

''Hey slaapkop''! Dolf knipperde met zijn ogen en hij had ze net pas open of hij zag al een kussen naar hem toevliegen. Hij dook ineen, en het kussen landde bij zijn borstkas. Hij keek recht in het gezicht van Luthien en trok zijn dekens op. Hij kleurde een beetje rood. ‘’Hoe laat is het’’? Vroeg hij na een gaap. Hij merkte nu pas dat Danny er niet meer was. ‘’Half twaalf’’. Dolf keek weer naar Luthien en de tijd moest hem twee keer doordringen. ‘’Half twaalf’’?! Luthien knikte even met een grijns. ‘’Ja’’. Zei ze kort. ‘’Waarom ik je dus wakker maakte, of je naar beneden wilt komen, het ontbijt..’’. Ze dacht even na.’’Nou ja de brunch is klaar’’. Dolf knikte even en sloeg de dekens van zich af, hij raapte even schamend de kleding bij een en keek naar Luthien. Luthien glimlachte even en liep toen met een brede glimlach de kamer weer uit. Dolf kleedde zich langzaam om en de gedachten bij Sanny bleven maar steeds terugkomen, en de droom net. De droom, hij bevond zich op Zweinstein, en een aantal leerlingen hadden hem tussen, en zonder Sanny was hij niks. Althans dat weerklonk in hun stemmen. Dolf schudde het van zich af en trok zich de laatste sok aan.
Hij opende de deur en zag dat er een deur openstond, hij besteedde er geen aandacht aan. Hij liep naar de badkamer en maakte zich daar klaar. Dolf liep de badkamer uit en zijn oog viel nog steeds op de deur die openstond. Even kijken kon toch geen kwaad?

Dolf opende de deur en keek rond, hij maakte het licht aan en zijn ogen werden naar een gebied getrokken. Dus toch! ‘’S.sanny’’?! Dolf liep naar Sanny toe en knielde zich bij haar. Ze lag op een bed, nog steeds roerloos als gisteren. Hij ging met een hand door haar haar. ‘’Sanny, wordt asjeblieft wakker’’.. Hij zuchtte even diep. Hij was blij dat Severus haar hier had gelaten, beter dan bij Voldemort. Hij zuchtte weer even diep en keek weer naar Sanny. Morgen was de dag dat Zweinstein weer begon, zonder Sanny keek hij er niet naar uit. Hij keek er zelfs tegenop. ‘’Ik mis je’’. Fluisterde hij en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Dolf stond op, maakte het licht uit, en liep de kamer weer uit. Hij vervolgde zijn weg naar beneden.’’Goedemor.. middag’’. Glimlachte hij, hij hoorde net de klok twaalf keer slaan. Hij ging zitten en merkte nergens Danny op, die zou wel al naar huis zijn gegaan. Hij was Danny wel dankbaar dat hij hem had gered, maar echt een grote verandering zou er niet zijn tussen hen als ze weer op school waren. Men kon niet zomaar de beste vrienden worden, door een ding.
‘’Middag’’! Dolf keek in het gezicht van Danny, hij was dus toch nog hier. Dolf knikte even ter begroeting en sneed een broodje open. ‘’Morgen eindelijk zo ver hé Dolf’’! Luthien porde hem met een glimlach aan. ‘’Huh? Oh ja..’’. Dolf glimlachte als een boer met kiespijn, hij keek er helemaal niet naar uit, niet zonder Sanny.

De huisdeur vloog open en Severus kwam buiten adem binnen.’’Christina, boven’’. Hij snakte even naar lucht. Hij veegde met een hand wat zweet van zijn voorhoofd af en liep naar boven toe, achtervolgd door Christina. ‘’Ik kan dit niet langer.. de Heer’’.. ‘’Sev rustig.. de kinderen’’ Zei Christina sussend. Er werd een deur dicht gemaakt, en het geluid werd gesmoord. Dolf keek even vaag richting Luthien en Danny, die blijkbaar met elkaar bezig waren. Juist ja, zij vonden dat dus niet raar? Dolf richtte zijn blik op zijn broodje en at die verder op.
Christina kwam niet veel later naar beneden en ze zag Dolf’s blik. ‘’Er is niks’’. Ze had een gespeelde glimlach, Dolf wist dat ze loog. ‘’Ik ga mijn tanden maar poetsen’’. Zei Dolf als excuus en liep naar boven toe. Hij kwam weer in de badkamer waar hij de tandenborstel pakte, hem onder de kraan hield en er een streepje tandpasta op deed. Hij begon zijn tanden te poetsen en spuugde wat in de kranenbak. ‘’Jij hebt me in de problemen gebracht dus jij zorgt er ook maar voor dat jij die problemen uit de wereld helpt, tenminste mijn wereld’’.

Dolf keek op, in de spiegel. Achter hem stond opeens Severus. Dolf draaide zich naar hem toe. ‘’Maar Sne..’’. ‘’Professor Sneep’’. Bitste Severus hem toe. ‘’Professor Sneep..’’. Begon hij. ‘’Waar hebt u het over’’? Severus keek hem doordringend aan. ‘’Doordat je de Heer zijn dochter mee hier naar toe hebt genomen..Hij vermoedt iets’’. Siste Severus zacht. Dolf keek naar beneden. ‘’Het spijt me professor’’. Severus begon te lachen.’’Spijt, je weet half niet zo erg hoe je het hebt gemaakt’’! Hij pakte zijn toverstaf en richtte die op Dolf. Dolf zag dat de lippen van Severus een spreuk begon te vormen. ‘’Para..’’. ‘’Sev, lieverd wat doe je’’? Christina verscheen in de deuropening. Ze pakte de staf van hem af. ‘’Je kunt je woede niet op hem afreageren’’! Ze klonk kwaad. Severus keek van Christina naar Dolf, pakte zijn staf weer terug, en liep de badkamer uit. ‘’Het spijt me voor Severus, hij is zichzelf niet’’.. Dolf knikte even vaag en liep de badkamer uit. Hij werd verdomme bijna vervloekt door hem! Hij had haar misschien niet hier mee naar toe moeten nemen, maar wat had hij anders moeten doen? Haar daar laten, bij hem, Voldemort?!

Hij gooide zijn deur dicht, in de hoop dat hij niet te hard zou dichtvallen. Wat ook gelukkig niet gebeurde. Hij ging op het bed zitten en sloeg zijn armen om zijn knieën. Gemengde gevoelens dwaalden rond in zijn lichaam. Angst was veranderd in schok, medelijden bleef, ook al had Severus hem aangevallen, bijna dan. Hij hoorde nog fris ieder woord wat hij zei. Hij sloot even zijn ogen en dacht nu weer aan Sanny. Hij wist dat het niet lang meer zou duren voordat Severus zich verpraatte of Voldemort erachter kwam dat Sanny hier was en een ‘bezoekje’ kwam brengen. De deur vloog open en Danny keek met opgetrokken wenkbrauw naar Dolf.’’Als je gaat janken ben ik weg’’. Hij grijnsde even. Dolf opende zijn ogen en rolde met zijn ogen, hij zweeg. Danny pakte zijn tas en verdween de kamer weer uit. Dolf stond op, liep de kamer uit en liep richting de kamer waar Sanny lag. Hij opende de deur en maakte het licht weer aan. Sanny lag nog steeds in dezelfde houding. Hij knielde bij haar neer en hoorde voetstappen achter zich. Hij draaide zich om en keek recht in het gezicht van Severus. ‘’S..sorry’’. Dolf stond op en zette een stap naar achter. Severus negeerde hem en duwde hem voorzichtig opzij. Severus ging bij het bed van Sanny zitten. ‘’Kun je weggaan’’? Vroeg Severus aan Dolf, op een normale toon. Dolf knikte even vaag en liep de kamer uit, waarna hij de deur achter zich dicht maakte. Wat zou Sneep met haar doen? Vroeg Dolf zich af. Dolf liep naar beneden en merkte daar Luthien op. ‘’Waar is Po.. Danny’’? Vroeg Dolf aan haar. Luthien keek op met een glimlach naar Dolf.’’Hij is naar huis, ik zie hem morgen wel, op het perron of in de trein’’. Ze keek even weifelend en zuchtte toen.’’En wat wil je vandaag gaan doen’”�? Vroeg zij aan hem. Dolf haalde zijn schouders op, hij had geen flauw idee. ‘’We kunnen naar de dierentuin gaan, ik ben er al eens geweest met mijn moeder, het is anders dan de magische wereld, hele andere dieren’’. ‘’Ik vind het best’. Dolf glimlachte even vaag. ‘’Ik doe snel me jas aan en dan gaan we’’. Luthien was nog redelijk opgewekt vond Dolf. Dolf pakte zijn jas van de kapstok en deed die aan, net als Luthien. ‘’Mam, we zijn weg, tot straks’’! Riep Luthien even.’’Tot straks, veel plezier’’. Luthien opende de deur en Dolf volgde haar naar buiten toe. Het was redelijk fris. Hij sloeg zijn sjaal om hem heen.

Niet veel later kwamen ze aan bij de dierentuin. Fauna Dierenwereld, dat was de naam van de dierentuin. Hij keek even naar Luthien toen ze bij de ingang kwamen, ze konden moeilijk met galjoenen of sikkels gaan betalen. Ze zouden hen uitlachen! Luthien knikte even en liep naar het loket, waar ze niet veel later twee kaartjes kreeg. Ze gaf er een aan Dolf. Dolf keek haar vragend aan.’’Ik had nog wat Dreuzelgeld over, Dollars’’. Zei ze lachend en trok Dolf mee. Dolf keek rond, het was er gigantisch. Er waren tig paden die wel ergens naar toe leidden. Hij liep naar een hek waar hij vreemde dieren zag rondzwaaien met hun staart, sommige liepen op twee poten. ‘’Hey Luthien, wat zijn dat’’? Vroeg hij vaag. Een kind naast hem keek hem aan alsof hij net vroeg of hij een jongen of een meisje was. ‘’Dat zijn apen’’. Zei hij droog. Dolf slikte even. ‘’Weet ik veel’’. Zei hij en liep richting Luthien met een onschuldige glimlach.

Luthien trok Dolf mee naar een bankje en plantte hem daar neer. ‘’Dolf is er iets, je bent de hele dag al zo afwezig..’’. Dolf zuchtte even, hij had zo gehoopt dat het Luthien niet was opgevallen. ‘’Het is alleen Sanny, ik mis haar’’. Zei hij bijna gesmoord. Luthien glimlachte even medelijdend. ‘’Ze betekent echt veel voor je hè’’. Dolf knikte even.’’Ze zal snel weer wakker worden, dat weet ik gewoon’’. Pepte ze hem op. Dolf glimlachte even dankbaar.

Na nog wat ‘nieuwe’ diersoorten te zijn tegengekomen, gingen ze langzaamaan op weg naar huis. ‘’Wat een leerzame dag’’! Zei Dolf met een brede grijns en begon te lachen. ‘’Krokodillen blijven gewoon verschrikkelijke enge beesten’’. Zei hij rillend. Luthien keek hem aan. ‘’Ja, dat zijn ze ook, maar sommige dieren hebben we ook in de tovenaarswereld’’. Dolf knikte even. ‘’Ja, zoals uilen, en een leeuw, of een slang’’. Ze grijnsde even. ‘’Net zoals de afdelingen van Zweinstein’’. Ze kwamen aan bij het huis van de Sneeps. Luthien opende de deur en deed haar jas uit, Dolf hing zijn jas op aan de kapstok en wreef in zijn handen. Het was nogal koud buiten. Christina verscheen uit de keuken.’’Hey en hoe was het’’? ‘’Leuk’’! Zei Luthien met een glimlach.’’Toch Dolf’’? Dolf glimlachte ook even. ‘’Ja het was echt leuk’’.’’Gelukkig’’. Zei Christina. Ze ging zitten. ‘’Het eten is klaar’’. Dolf ging op de plek zitten waar hij gister ook zat, tegenover Luthien. Christina ging links, het ene hoofd, van de tafel zitten. Dolf zijn blik gleed naar de andere kant van de tafel, het andere hoofd, waar was Severus? ‘’Smakelijk’’. Dolf knikte even. ‘’Insgelijks’’. Dolf keek even naar het eten, ze aten krokante kip met aardappelen en spruiten. ‘’Waar is pap’’? Vroeg Luthien. ‘’Hij is boven, hij eet straks nog’’. Zei Christina vlug. Boven? Was hij bij Sanny? Dolf zuchtte even en at verder.

Na ongeveer een half uur waren Dolf en de rest klaar met eten, maar Severus was er nog steeds niet. Dolf stond op en pakte zijn bord. ‘’Laat maar staan’’. Zei Christina met een glimlach. Ze stond zelf op en ruimde de borden op. ‘’Gaan jullie nog maar iets voor jezelf doen. Maar ga wel op tijd naar bed, het is morgen vroeg dag’’. Morgen was inderdaad vroeg dag, de treinreis naar Zweinstein.

Na nog wat knalpoker gedaan te hebben met Luthien stond Dolf op. ‘’Ik ben doodop’’.Zei hij na een gaap. ‘’Ik denk dat ik maar naar bed ga’’. Luthien glimlachte even. ‘’Trusten’’. Zei ze zacht. Dolf liep de trap naar boven, zijn kamer in, en kleedde zich om. Hij was toch een stuk vrolijker geworden, dankzij het uitje met Luthien. Daar was hij blij om. Dolf kroop in het bed, en viel niet lang erna in slaap. Hij hoopte maar, dat alles goed kwam met Sanny.

Reacties: