FanFic.nl

Life as it happens, love as it appears

Chapter Two - Already forgotten her, Tom ?

- Flashback -
‘Zeg, ik moet snel weg,’ verzint hij snel, ‘repeteren met de band, je kent het wel. Ik haal je vanmiddag op, oke?’ ‘Ja is goed, tot vanmiddag !’ ‘Ja, ehh tot straks,’ mompelt Tom voor hij de deur met een harde klap dichtslaat, en Samantha verbouwereerd achterlaat..
- Back to reality
Wat denkt die bitch wel niet, denkt Tom als hij boos de deur uit loopt. Dat ze zomaar zulke dingen voor hem kan verzwijgen ? Nee, nu is het voorbij. Vanmiddag, als hij haar ophaalt bij school, zal hij haar eens flink de waarheid vertellen. Ze kan zo niet met hem sollen, dat doet ze maar bij iemand anders.
- Tijdsprong
Tom loopt de school in en zoekt het lokaal waar Samantha hem had gezegd hem op te halen. Met grote, lange passen loopt hij door de school. Gelukkig is Tokio Hotel in Nederland nog niet zo bekend, anders zou hij hier zeker fans van zich af moeten slaan. Aangestaard wordt hij toch wel, maar ja, met zijn 1 meter 90 en baggy kleren, val je al heel snel op. Nu hij bij het lokaal aangekomen is, moet hij eerst even in zichzelf tot 10 tellen, om niet woest binnen te vallen en zijn vriendin aan de haren naar buiten te sleuren. Als hij weer even tot zichzelf gekomen is, doet hij de deur open en stapt het lokaal in. Daar zit Samantha nog even na te kletsen met wat vriendinnen, maar zodra ze Tom ziet, loopt ze op hem af om hem een kus te geven, maar Tom wendt zijn gezicht af. ‘Is er iets, Tommie?’, vraagt ze bezorgd. ‘Meisjes, willen jullie ons even alleen laten?’, vraagt Tom aan de vriendinnen van Samantha. De meiden vertrekken meteen en gebaren nog iets van ‘succes’ naar Samantha. Ze sluiten de deur achter zich, en lopen de school uit. ‘Is er iets, Tom?’, vraagt Samantha nog een keer. ‘Ja JIJ ! Dat is wat er is! Je liegt en bedriegt en dit gaat echt niet alleen over dat van Roy!’, roept Tom uit. Hij ziet hoe Samantha’s ogen zich vullen met tranen. Eigenlijk kan hij dit niet aanzien en heeft hij zin om haar weer in zijn armen te sluiten. Nee, hij mag zich niet weer laten overhalen door haar zielige gedrag als ze ruzie hebben. ‘Sorry Samantha, maar ik kan het niet meer. Het lijkt me beter als we uit elkaar gaan.’ ‘N-n-n nee Tom, je mag me, me niet alleen laten!’, snikt Samantha. Maar Tom is al weggelopen en kan haar niet meer horen huilen.
- Break in door de schrijfster; Dit was de historie van Samantha & Tom, nu komt het echte verhaal pas, dus als je dacht dat t dit was; niet getreurd, it has only just began..
Ik ben Kayla. Ik ben een doodgewoon, 16-jarig meisje uit Nederland. Dit is mijn verhaal over hoe een saaie schooldag kan uitlopen tot een droom die werkelijkheid wordt. Ik loop door de hal en hoor twee mensen zachtjes ruziën. Ik besluit er heen te lopen, maar zo gauw als ik erheen loop hoor ik de deur dichtvallen. Ik loop rustig de hoek om en voor ik het weet lig ik met erge pijn in mijn been op de grond. ‘Auw, kijk even uit waar je loopt, ja !’ Ik kijk op om te zien wie er zo lomp was om tegen me op te lopen en ik zie een hele, knappe, lange jongen staan die ik ergens van ken, maar zeker weten niet van school. ‘Kan ik je misschien wat te drinken aanbieden, om het goed te maken?’, vraagt hij aan me. Ik zie dat hij mijn tas al heeft opgeraapt en zijn hand uitsteekt om me te helpen met opstaan. Ik pak zijn hand aan en bedank hem voor het oprapen van mijn tas. ‘Ja, klinkt goed, je hebt wel wat goed te maken, haha. Ik heet trouwens Kayla,’ en ik steek mijn hand naar hem uit. Hij pakt deze aan en zegt: ‘En ik kan wel wat afleiding gebruiken, ik ben Tom.’ Samen lopen we de school uit..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.