FanFic.nl

Life as it happens, love as it appears

Chapter Three - Suprises from an unexpected person

- Flashback-
Ik pak zijn hand aan en bedank hem voor het oprapen van mijn tas. ‘Ja, klinkt goed, je hebt wel wat goed te maken, haha. Ik heet trouwens Kayla,’ en ik steek mijn hand naar hem uit. Hij pakt deze aan en zegt: ‘En ik kan wel wat afleiding gebruiken, ik ben Tom.’ Samen lopen we de school uit.
- Back to reality-
Eerst dacht ik dat hij weer zo’n oppervlakkige jongen was met baggy broek, die gewoon door zou lopen als hij tegen me aanliep en me misschien zelfs met een schaapachtig gezicht aan zou kijken van: Kijk uit waar je loopt, bitch. Maar in tegenstelling is hij heel aardig en vraagt hij de hele tijd hoe het met mijn been gaat. We zijn gaan zitten op een terras dicht bij mijn school. Ik besloot hem te vragen waar ik al een heel tijdje over na zat te denken: ‘Zeg Tom, ik hoor iets aan je Nederlands, ben je wel Nederlands?’ ‘Nou, eigenlijk kom ik uit Duitsland, mijn achternaam is ook Kaulitz zie je, dat is niet echt Nederlands, haha.’

Kaulitz, kaulitz, kaulitz.. Waar ken ik dat toch van?

‘Haha, ik snap het.’ Ik zie een ober en wenk hem even. ‘Kan ik jullie wat te drinken aanbieden?’ Tom neemt gewoon een cola en ik doe maar met hem mee. ‘Zo, meneer Kaulitz en wat deed jij bij mij op school ?’ Als ik zie dat Tom even snel naar beneden kijkt en slikt zeg ik snel: ‘Of mag ik dat niet vragen?’ ‘Ja natuurlijk mag je dat vragen. Mijn ex-vriendin zit bij jou op school, ik kwam haar ophalen vanmiddag, maar we hadden ruzie en maakten het uit.’ Wow. Daar schrik ik van. Hij leek de hele middag al zo opgewekt. ‘Dat spijt me voor je.’ Ik voel me meteen schuldig dat ik het gevraagd had. ’Nee het is oké, ik heb het uitgemaakt. Ik ben over haar heen en ik zit hier met een ander mooi meisje, toch ?’ Hij glimlacht, op een betoverende manier. Ik voel mezelf blozen en glimlach dan maar terug. ‘Dank je wel, maar mooi ben ik niet’ Hij probeert me nog tegen te spreken, maar ik begin te lachen. Ik weet niet eens waarom ik lach.

Kayla, hou je in. Nu vindt ie je net een dom schaap, die om alles lacht.

‘Nou, Kayla’, zegt Tom nadat we in stilte onze cola opgedronken hadden, ‘ik denk dat we hier afscheid moeten nemen.’ ‘Oh jammer, ik vond het erg gezellig met je, Kaulitz.’ We lachen allebei en staan op. Tom loopt naar binnen om af te rekenen. Als hij terug is, lopen we samen weer richting mijn school, waar mijn fiets nog staat. Tijdens de wandeling terug vraagt hij mijn telefoonnummer, zodat we misschien vaker wat kunnen doen, omdat hij het erg gezellig vond. Nadat we telefoonnummers uitgewisseld hadden, en elkaar gedag gezegd hadden, gingen we allebei onze weg. Toen ik thuis aankwam, zei ik even hallo tegen mijn moeder, ja mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader ken ik niet, en liep snel naar mijn computer. Zo gauw als mijn computer opgestart was klikte ik Internet Explorer aan. Dit had nog nooit zo lang geduurd volgens mij. Toen hij - eindelijk - opgestart was, typte ik meteen www.google.nl in. Weer een eeuwigheid voor het opgestart was.

Gosh, kunnen computers dan nooit eens een keer meewerken?

Ik typte in: Tom Kaulitz en kreeg meteen 15 pagina’s vol met hits. Wow. Dit had ik niet verwacht. Ik klikte op de bovenste link en zag dat dit www.tokiohotel.com was. Wat krijgen we nu weer? Een of andere emo-band? Begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen emo’s en ben zelf ook altijd al een beetje alternatief geweest. Maar goed, ik klik maar op “About Us”�. Daar zag ik dat Tom Kaulitz nota bene de gitarist was van deze band. En dat ze op het moment op tour waren in Europa en vanavond in Ahoy Rotterdam staan.

Waarom heeft hij me dit niet verteld?

Ik durfde het eigenlijk niet zo goed, maar belde hem toch maar op. Met mijn beste Duits zei ik: ‘Gutentag, herr Kaulitz. Wie geht’s Ihnen?’ Aan de andere kant van de lijn hoorde ik Tom lachen en hij zei: ‘Hallo, Kayla. Ja ik hoor echt wel dat jij het bent. Wat is er? Kan je me nu al niet meer vergeten?’

Dus tóch een egoïstische zak ?

‘Jawel hoor, ik vroeg me alleen af waarom je niet vermeldt hebt dat je vanavond in AHOY STAAT !!!!!!’, antwoord ik gepikeerd. ‘Ja sorry, ik wilde niet patserig overkomen. Hé, heb je vanavond wat te doen ? Wil je misschien mee naar Ahoy? Dan mag je ook mee backstage, als je wil.’ Dit was een schok voor me, ‘even’ naar Ahoy met een band die daar vanavond stond.

Grijp je kans, Kayla !

‘Dat laat ik me geen twee keer zeggen, natuurlijk ga ik mee !’ ‘Mooi, ik haal je om half 5 wel op, bij jouw school. Mijn medebandleden zullen erbij zijn, kan je meteen met ze kennis maken. Tot over een half uurtje!’ Wauw. Nooit gedacht dat dit zou gebeuren. Snel ging ik me omkleden, zei gedag tegen mijn moeder en sprong 25 minuten later op de fiets, op weg naar -hopelijk- de avond van mijn leven !

Reacties:

Reactiongirl zei op 7 dec 2010 - 20:58:
Oew, snel verder jij!