FanFic.nl

Zoute Liefde (TC)

*18*

Tom
Een kwartier nadat ik de badkamer verlaten heb, gaat de deur ervan weer open;
“Kan het ermee door?”� Ik kijk Sapphire aan en bestudeer zijn outfit.
Een wit T-shirt op een lichte jeans siert zijn lichaam. Zwart met witte Vans komen onder zijn jeansbroek uit en op zijn hoofd hangt een grijze muts. Ja, letterlijk hangt, het lijkt erop dat het ding elk moment van zijn hoofd af kan vallen.
“Prima.”� Ik draai me even naar de spiegel en keur mijn eigen outfit voor de laatste keer.
Het rode shirt, dat eigenlijk een maat of twee te groot is, is niet te warm en past goed op de jeans, die ook enkele maten te groot is. Witte sneakers aan mijn voeten maken d outfit compleet, en net zoals de vorige keren, wordt het geheel goedgekeurd.
“Zouden ze hiernaast ook al klaar zijn?”�
“Waarschijnlijk niet, je weet hoe meisjes zijn.”�
“Bill is een jongen.”�
“Ja, maar, je weet wat ik bedoel;”�
“Ja, we kunnen altijd gaan kijken, ze kunnen ons hoogstens weer buiten gooien.”� Ik sta recht en ga op de deur van de kamer van Ruby en Sapphire kloppen. “Zijn jullie bijna klaar?!”�
“Bijna! Maar kom al maar binnen, Sapphire heeft de sleutel!”� Sapphire haalt zijn sleutel boven en geen vijf seconden later zijn we binnen.
Uit de badkamer komen allerlei geluiden de me twee dingen duidelijk maken. Een; die badkamer is te klein voor twee personen. Twee; die zijn nog druk bezig dus we zullen nog wel even moeten wachten.
Sapphire en ik laten ons naast elkaar in de zetel vallen en staren naar de televisie die op een zender staat die voor TMF uit kan gaan.
Een klein half uur later gaat de deur van de badkamer open en Ruby komt voor ons staan.
Lange zwart-wit gestreepte sokken komen onder haar rode kleedje uit en passen leuk bij de zwarte all-stars die ze eronder draagt. De speldjes mat hartjes in haar haren houden haar rode knot samen.
“Wat vinden jullie?”�
“Super.”�
“Prachtig.”�
“Bedankt.”�
“Is Bill ook bijna klaar?”�
“Ik denk het…”�
“Mag ik gaan kijken?”�
“Ik hou je niet tegen.”� Ik sta recht en ga voor de deur van de badkamer staan.
“Bill?”� Ik krijg geen antwoord, en duw de deur wat open.
Twijfelend kijkt hij in de spiegel en draait zich onzeker naar me toe. Zijn ogen zijn omringt door zwarte make-up. Ik heb hem zo nog nooit eerder gezien, maar het staat hem verdomd goed. Het witte hemd dat hij aanheeft, schijnt een Betje door, waardoor ik zijn tattoo’s lichtjes kan zien. Een donkere jeansbroek komt onder het hemt uit en eindigt aan zijn enkels waar hij overgaat in zwarte laarzen.
Ik slik even hoorbaar en als ik mijn blik weer omhoog laat glijden, blijven mijn ogen hangen op zijn linkertepel, waar ook de piercing een beetje zichtbaar is.
“Is het goed zo?”� Aan zijn stem is het overduidelijk te horen dat hij onzeker is.
“Wow…”�
“Vind je het mooi?”� Nog steeds is hij wat onzeker.
“Het is prachtig.”� Hij lacht verlegen en slaat zijn ogen neer. “Maar, zou je toch niet iets anders aantrekken?”�
“Hoe? Waarom?”�
“Jongen, denk je nu echt serieus dat ik de hele avond van je af ga kunnen blijven als jij er zo lekker uit ziet?”�
“Tja, je zal toch moeten proberen.”� Hij drukt een kusje op mijn lippen en gaat dan zelfzeker de woonkamer in.
Ik kijk hem na maar blijf aan de grond genageld staan. Die jongen maakt me echt gek! Nog wat verward voeg ik me bij de rest waarna we naar het feest vertrekken. Mijn arm sla ik om Bills schouder en ik kijk hem lachend aan. Hij slaat zijn arm om mijn middel en zo lopen we achter Ruby en Sapphire aan naar de zaal waar het feest al bezig is.
Ruby, Sapphire en ik tekenen onze namen af op de genodigdenlijst en dan gaan we de zaal binnen. De muziek draait, maar de dansvloer is leeg. Enkele personen draaien hun hoofd naar ons om als we binnenkomen, en ik voel dat Bill zich ongemakkelijk voelt.
“Maak je geen zorgen, ik ken de meesten van hen.”� Ik kijk weer de zaal in en zie een groepje op ons afkomen dat ik ken van het animatieteam.
“Yo, Tom, Ruby, Sapphire! En wie hebben we hier?”�
“Dit is Bill, mijn vriend.”� Ze bekijken hem even en wanneer ze onze armen zien, lijkt hun euro te vallen.
“Oh, euhm, daar zijn Tanja en Sharon, we zien jullie nog!”� En weg zijn ze.
Bill zucht en ik trek Bill wat dichter tegen me aan.
“Het komt wel goed, geloof me maar.”�
“Echt?”�
“Echt waar, en anders gaan we weer naar de kamer.”� Hij knikt, lacht en geeft me een knuffel.
Ik hoop maar dat we enkele uren kunnen blijven.

[reacties??]

Reacties: