FanFic.nl

Snowloveee

Hoofdstuk 4

de volgende ochtend aan het ontbijt:
“Leah, ik wil niet vervelend zijn maar je word aangestaard”� zegt Tyler, ik zit samen met hem, Tessa en Ryan aan een tafel in de grootte ontbijt ruimte.
Hij wijst onopvallend naar een tafel iets verder op, als ik zie wie er aan de tafel zitten bedenk ik me dat mijn dag waarschijnlijk niet vreemder meer kan worden. De drie vreemde jongens in de zwarte jas met zonnebril zitten aan die tafel, MET HUN ZONNEBRIL NOG STEEDS OP! Hoe raar kan je zijn?
“Ik ga ze nu vragen waarom ze zo raar zijn”� zeg ik en sta op om erheen te lopen, als ik bij de tafel aankom kijken de drie jongens me raar aan.
“Hallo, ik ben Leah. Mag ik jullie wat vragen?”� zeg ik “Ehm, we spreken Duits”� zegt een van hun, in het Duits. Oh, lekker. Duits. Daar was ik altijd al zo goed in, ik schakel over naar mijn beste Duits en vraag ze waarom ze altijd die zonnebril en jas aan hebben, en leg uit dat ik ze al een paar keer heb gezien.
“Dat komt doordat we een bekende band zijn, en we willen niet herkend worden, zegt één van hun. Moet je ook niet op wintersport gaan, denk ik sarcastisch. “Hoe bekend zijn jullie wel niet, als je zelfs binnen je zonnebril op moet?”� vraag ik, weer een ander begint te lachen en doet zijn zonnebril af.
Ik herken hem, maar ik weet niet waarvan. Ook de andere twee doen hun zonnebril af en ik herken de zwart opgemaakte ogen ineens.
“Ik ben Bill Kaulitz, van Tokio Hotel”� zegt hij, en dan weet ik weer waar ik hem van ken. Helaas, moet ik zeggen want ik heb een vreselijke hekel aan Tokio Hotel (niet in het echt hoor, maar alleen in dit verhaal!) “Maar, jullie zijn toch met zijn vieren”� vraag ik, dat weet ik dan nog weer wel. Dat ze met zijn vieren zijn en dat twee van hun broers zijn ofzo. “Dat klopt, maar die komt later”� zegt een ander, die volgens mij Tom heet, ze hebben zich wel voorgesteld maar ik ben het al weer vergeten.. “Oké. Nou, leuk jullie te ontmoeten. Ik moest maar weer eens gaan”� zeg ik snel voordat ze nog gaan denken dat ik ze leuk of aardig vind. Ik loop snel weg en ga weer bij Ryan, Tyler en Tessa aan tafel zitten, ik voel dat ze me na staren dus ik kijk niet om en ga zo gewoon mogelijk zitten. “Nee, dit is serieus niet grappig. Het zijn die jongens van Tokio Hotel”� zeg ik en moet ineens keihard lachen, ook de rest vind het aardig hilarisch omdat ze weten dat ik een enorme afkeer heb tegen Tokio Hotel.
“Ze komen, ze komen!”� roept Tessa ineens “Kut, wacht. Ik ga weg rennen. Zeg maar dat ik naar de wc ben”� zeg ik en wil snel opstaan maar het is al te laat “Leah? Zien we je snel weer een keer?”� vraagt Tom, ik knik zo enthousiast mogelijk “tuurlijk”� zeg ik met een fake lach. Tyler zit naast me en word helemaal rood omdat hij zijn lachen probeert in te houden “Te gek! Tot snel”� zegt Tom en volgt de andere twee de ontbijt zaal uit. Daarna barsten ze allemaal in lachen uit behalve ik “Hallo? Niet grappig! Ik zit opgescheept met de jongens waar ik de grootste hekel aan heb!”� zeg ik “Had ik maar een hekel aan de Jonas Brothers, dan had ik ze nu ontmoet en dan zat ik met hun opgescheept. Dat was nou nog eens leuk geweest!”� mompel ik chagrijnig.
“Kom, jij hebt een piste nodig”� zegt Tyler lachend en sleurt me mee van tafel, naar de zaal waar je al je spullen neer kan zetten, je snowboard en schoenen enzo.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.