FanFic.nl

Just Like Heaven

Two.

Langzaam liet ik de naald in mijn arm zakken, mijn vervloekte bloedvaten in, waar mijn lichaam het gulzig zou opnemen, voor even.
Los Angeles viel me zwaar, elke keer weer als ik iets zag, de gedachte hoe opgewonden ik er vroeger over zou hebben gedaan, vroeger. Maar ik had mijn ouders blij gemaakt, ze hadden zelfs gehoopt dat ik gered was voor de rest van mijn leven, maar dat was ik nooit.
Zwaar leunde ik tegen tuinhekje aan, door mijn verklote leven moest ik verder, op de manier die ik het liefst gedag zei. Elke keer vroeg mijn lichaam om meer, wanneer zou de dosis komen, dat mijn lichaam sterft van de dosis die hij vroeg? 'binnekort'.
Ik keek nederig overmezelf neer, ik was iets geworden wat ik vroeger verafschuwde. Een minderjarige die als een zwerver op straat zwierf en gek werd als ze niets binnenkreeg. Had ik ooit kunnen denken dat ik zo zou worden? Had ik ooit kunnen weten dat stoer mee doen met drinken, mij zo zou maken? Ik voelde hoe de tranen over mijn wangen liepen en vegen mascara achterlieten, het plaatje werd steeds maar beter. Het enige wat nog te mooi was aan het plaatje was mijn T-shirt. Het enige, waar ik echt nog alles voor zou geven, zij.
Ooit gekocht, ooit dichtbij ze geweest toen ik nog normaal was, geen eng monster, geen verslaafde, een Echelon. Maar ik was nog altijd een Echelon. Ik zou voor de rest van mijn leven het blijven, voor altijd. In de hemel, in de Hel, in de kist, op Mars.
Slordig rommelde ik in mijn tas, ik had meer nodig, nog meer.
Langzaam slikte ik het pilletje door, ik voelde hoe het mijn lichaam door gleed. Langzaam stond ik op, Ik probeerde mijn voet vooruit te steken. Het duizelde alarmbelletjes gingen af in mijn lichaam, maar het was al zwart, te zwart. Was ik nu dood?

Reacties:

Renesmee zei op 6 jan 2011 - 19:53:
STILL SPEECHLESS O:


Moremoremoremore =)