FanFic.nl

korte dingskes

Een lange dag

Gregory House

Al fluitend loop ik het ziekenhuis binnen en lach vriendelijk naar iedereen. Niemand is dat gewoon van mij, dus kijken ze angstig terug, wat mijn humeur nog verbetert. Ik wil naar de lift lopen om naar mijn kantoor te gaan, maar mijn bazin, Lisa Cuddy, houd me tegen.
“Nee, jij hebt geen zaak maar wel nog een heleboel kliniekuren die je achterstaat. Dus, hup hup, je eerste patiënt zit al te wachten.”� Meteen is mijn humeur omgeslagen.
“Maar maham!!!”�
“Niks daarvan! Vooruit!”� Zonder dat ik nog de kans krijg om tegen te spreken, is ze al weer weg.
Zuchtend draai ik mij om en kijk naar de stapel dossiers die in mijn vakje liggen. Met tegenzin neem ik het bovenste blauwe mapje en ga naar de onderzoekskamer. Op de tafel zit een meisje dat me wat bekend voorkomt. Ik kijk op het dossier en zie de naam ‘Justin Bieber’ staan. Ow, het is een jongen. Ik ga voor hem zitten en kijk hem aan.
“Wat is er?”�
“Ik weet het niet, maar er moet iets mis zijn met mij. Mensen kijken mij altijd aan en schreeuwen als ze mij zien. Er moet toch iets zijn?”� Duh, ik zou ook schreeuwen als ik hem tegenkwam in het donker!
“Ik begrijp het. Het is een erfelijke ziekte waar je mee geboren bent. Het is ongeneeslijk bij jou, dus ik kan er niets aan doen.”�
“Maar wat is het dan?”�
“Lelijkheid.”� Zeg ik vlak voor ik de onderzoeksruimte weer verlaat.
Ik dump het mapje bij een andere dokter en neem een volgend dossier uit mijn vakje. In de onderzoeksruimte zit opnieuw iemand die me bekend voorkomt, deze keer een jongen, denk ik. Snel kijk ik in het dossier. Adam Lambert, ja, het is een jongen. Zodra hij me ziet springt hij op.
“Oh, dokter House, u moet me helpen! Ik heb altijd zo’n raar gevoel in mijn buik en soms begint mijn hart heel snel te kloppen, en ’s nachts droom ik altijd over dezelfde persoon, en ik ben heel gelukkig de laatste tijd, zonder reden!”� Ik kijk hem aan met een opgetrokken wenkbrauw.
“Ben je serieus?”� Hij knikt heftig. “Jongen, ga naar huis, het enige wat jou mankeert is dat je verliefd bent!”�
Ik ga zuchtend de kamer weer uit en dump het dossier opnieuw bij een andere dokter. Terwijl ik nar de volgende patiënt ga, kijk ik alvast wie het is. Tom Kaulitz. Wat hebben die sterren toch allemaal vandaag? Ik duw de deur op en zie de jongen met zijn handen tussen zijn benen zitten.
“Wat is er aan de hand?”�
“Wel, ik heb enkele skittles gegeten gisteren. De blauwe, die zijn het lekkerste. En deze morgen had ik hoofdpijn en zag ik slecht, dus dacht ik dat ik een voedselvergiftiging had. Maar, dit krijg je toch niet van een voedselvergiftiging?”� Hij haalt zijn handen weg en een grote tent in zijn broek komt tevoorschijn.
“Heb je toevallig een paar van die Skittles bij?”�
“Ja, hier.”� Hij haalt een doosje uit zijn zak geeft het aan mij.
Ik haal er eentje uit en bekijk het even voor ik zucht.
“Jongen, dit zijn geen Skittles. Je hebt een overdosis viagra binnen.”�
“Ow…”�
“Gewoon wachten tot het over is. Hoe gaat het met je broer trouwens?”�
“Huh?”�
“Je broer, normaal ben je hier nooit zonder hem.”�
“Oh, die heeft zich thuis opgesloten.”�
“Waarom?”�
“Hij wordt gestalkt door Adam, hij durft niet meer buiten komen.”� Ik zucht en verlaat de onderzoeksruimte weer.
Opnieuw dump ik het dossier bij een andere dokter en neem een nieuw uit mijn vakje. Eens kijken. Michael Jackson?! Ik zucht, dit gaat een lange dag worden…

Reacties: