FanFic.nl

Können wir das machen?*TC*

Können wir das machen?~3~

Ik wordt wakker half op Tom liggend.Was het maar een droom?Ja wat had ik dan verwacht?Tom gaat mij echt niet kussen.Dat kan ik alleen maar dromen.Wat verlang ik toch zo naar de lippen van mijn evenbeeld.Hem even kunnen aanraken.Overal waar ik maar wil.Zonder iemand die er iets van moet weten.Kon dat maar.


Een diepe zucht kan ik niet langer onderdrukken.“Goedemorgen”� Komt er van onder mij. Ik kijk naar Tom. “He”� zeg ik al even zacht terug. “Waaraan zat je te denken?”� Vraagt hij lief. “Niks bijzonder”� Lieg ik. “Ja, daarom dat je zo diep moet zuchten?”�Zegt hij ongelovig. “Het is echt niet belangrijk.”� “Bill, ik ben al 19 jaar je tweelingbroer.Ik weet echt wel beter.”�Soms haat ik het zo dat we een tweeling zijn.Ik kan echt niets achterhouden voor Tom.Hij merkt het altijd als er iets is “Ik wil niets liever dan het vertellen maar ik kan het niet Tom.Nog niet.”�Verslagen kijk ik naar het plafond. “Bill, je kunt me alles vertellen.Dat weet je hé.Maar als je er nog niet klaar voor bent dan begrijp ik dat.”�


“Ik ben er klaar voor maar jij niet.JIJ ZULT ER NOOIT KLAAR VOOR ZIJN!”�Geschrokken kijkt Tom mij aan.Ik sla mijn hand voor mijn mond.Het was echt niet de bedoeling om tegen Tom te schreeuwen.Mijn ogen vullen zich met tranen en mijn longen persen zachte snikken door mijn mond. “Sorry”�Zeg ik tussen twee snikken door.Snel neemt Tom mij in zijn armen. “Bill, waarvoor ga ik nooit klaar zijn?Je kunt toch helemaal niet weten of ik ergens klaar voor ben als ik niet weet voor wat?”� Tom heeft wel gelijk. Maar ik weet gewoon dat hij er niet voor klaar is.Wie zou dat wel zijn?Wie wil er nou dat zijn bloedeigen broer, in ons geval tweelingbroer, iets voor hem voelt? “Ik weet gewoon dat je nooit klaar zult zijn voor mijn nieuws.Dat is gewoon een feit.En daar kun jij niets aan doen en ik al evenmin.”�


“Bill, probeer gewoon.Ik ga je nooit negeren of wat dan ook.Wat je ook te vertellen hebt.Dat weet jij even goed als ik.Daarvoor ben je veel te dierbaar voor mij.”� Nog een zucht rolt over mijn lippen.Hij zegt zo lieve dingen.En ik weet dat ik veel voor hem beteken.Hij betekent evenveel voor mij.Misschien wel meer.Maar ik weet zeker dat hij mij gaat haten. “Tom, beloof je mij, dat je mij niet gaat haten?”� “Bill, wat heb ik nou net gezegd.Daarvoor ben je te dierbaar voor mij.Je bent de enige persoon op heel deze ronde planeet die mij volledig kent.Niemand kent mij zogoed als jij.Denk je dan echt dat ik die persoon dan ga haten?Dacht het niet.”�Weer een zucht.Ik kan er echt niets aan doen.Ik heb deze morgen zuchten in overschot. “Je hebt er zelf om gevraagd.Maar je hebt belooft mij niet te haten.Dus hier komt het.”�Ik kan het niet.Ik kan het echt niet over mijn lippen krijgen, mijn verstand laat het niet toe.Ik neem nog een keer heel diep adem...

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.