FanFic.nl

When the world turned upside down {~afgewerkt~}

7. Just because of you.

‘Je bent niet gevallen hè?’ zijn woorden komen als het een tijdje stil geweest is.
‘Ik ben wel gevallen,’ mompel ik.
‘Maar niet uit jezelf.’ Hij vraagt het niet, hij weet het.
Ik antwoord niet, en staar strak uit het raampje.
‘Ik weet dat je me nog niet lang kent… En ik weet dat je hoogstwaarschijnlijk niets tegen me wil zeggen omdat je nog steeds denkt dat ik een domme, ongeïnteresseerde spierbundel ben, maar geloof me Noa. Ik wil je helpen, zo goed als ik kan.’
Als ik Emmett weer aankijk, zie ik iets wat ik niet eerder bij hem zag. Een warme, liefdevolle blik, een haast beschermende blik. Het maakt me verlegen en met een rood hoofd kijk ik naar mijn handen in mijn schoot.
‘Goed, ik ben niet gevallen. Nou… Ik ben wel gevallen, maar niet uit mezelf,’ zucht ik uiteindelijk. Emmett knikt.
‘Je weet al wat er speelt bij mij thuis, en je zegt dat ik je waarschijnlijk niet zomaar alles zou vertellen, maar ongemerkt weet je eigenlijk alles wat niemand anders van me weet,’ vertel ik met een glimlachje. ‘En trouwens, ik vind je geen domme spierbundel,’ voeg ik er grinnikend aan toe.
Hij grijnst, maar het is een flauw aftreksel van zijn gebruikelijke, warme, en ondeugende grijns.

‘We zijn er,’ zegt Emmett en tot mijn verbazing zie ik dat we inderdaad op de oprit staan. Ik kijk naar het donkere huis.
‘Thuis,’ mompel ik met een diepe zucht.
Dan bedenk ik me iets. ‘Emmett?’ vraag ik zacht.
‘Wat is er?’ zijn stem klinkt een beetje argwanend.
Mijn ademhaling gaat sneller.
‘We hadden het over geheimen hè?’
‘Ja…’
‘Er is iets, wat ik denk ik over je weet. Maar het kan eigenlijk helemaal niet…’ begin ik.
‘Zeg maar,’ zijn stem klinkt uitdagend en ik kan de grijns op zijn gezicht bijna hóren.
‘Niet lachen,’mompel ik.
‘Ik lach niet.’
‘Emmett… Ben je een vampier?’ vraag ik nauwelijks hoorbaar.

Het is doodstil in de auto. Aarzelend draai ik me naar hem toe, als een uit steen gehouwen standbeeld zit hij daar.
‘Emmett?’ mijn stem klinkt zacht en trillend. Langzaam draait hij zijn hoofd mijn kant op en hij kijkt me ernstig aan.
‘Ik weet niet hoe je dit weet Noa, maar laat ik je één ding duidelijk maken: Dit mag niemand weten, en dan bedoel ik ook ní­émand. Ze kunnen ons hier allemaal om vermoorden.’ Ik knik. ‘Ik was ook niet van plan het te vertellen,’ zweer ik kleintjes.
Hij ontdooit een klein beetje. ‘Goed, stel maar je volgende vraag,’ zucht hij. Vragend kijk ik hem aan. ‘Hoogstwaarschijnlijk ben je nu benieuwd wat we eten.’ Ik schud langzaam mijn hoofd. ‘Eigenlijk niet.’ Met opgetrokken wenkbrauwen kijkt hij me aan. ‘We drinken geen bloed. Nou wel drinken wel bloed, maar we drinken geen mensenbloed,’ vertelt hij.
Ik knik geïnteresseerd.
‘Ben je niet bang?’ vraagt Emmett als ik hem een tijdje bestuderend aan heb gekeken. Ik schud mijn hoofd en besef tot mijn eigen verbazing dat het waar is.
Ik zucht. ‘Ik moet gaan, straks komt mijn vader erachter dat ik niet in mijn bed lig…’ zeg ik met tegenzin.
‘Ik kan vannacht bij je blijven,’ zegt Emmett zacht. Mijn hoofd krijgt een dieprode kleur. ‘Krijg je dan geen problemen met je ouders?’ vraag ik.
Hij schudt grijzend zijn hoofd. ‘Die staan achter alles wat ik doe,’ grijnst hij. Ik voel een brede lach over mijn gezicht glijden. ‘Dan maak ik geen bezwaar,’ giechel ik.
Ik doe het portier open, maar voordat ik uit kan stappen heeft Emmett me er al uit getild.
‘Dat was snel,’ zeg ik zacht, haast verlegen. Een glimlachje ligt op zijn gezicht.
‘Je zei dat je niet bang was. Ben je nog steeds niet bang?’
Hoewel ik nu waarschijnlijk moet beginnen met twijfelen, doe ik dat niet als ik mijn hoofd schud en volmondig ‘nee’ fluister.
‘Echt niet?’ vraagt hij grijnzend. Weer schud ik mijn hoofd, maar dit keer wel een beetje argwanend.
‘Had je beter niet kunnen zeggen,’ grijnst hij en voordat ik er erg in heb, zit ik op zijn rug en rent hij razendsnel door de donkere nacht. Alles vliegt aan me voorbij en een geweldig gevoel bekruipt me. Ik hou wel even mijn adem in als hij een boom in klimt en me voorzichtig op een tak laat zakken.
‘Ben je nu dan bang?’
‘Voor jou? Nee,’ glimlach ik. ‘Voor deze boom en hoogte? Ja, dat wel,’ voeg ik er wat minder vrolijk aan toe.
Hij grinnikt. ‘Ik laat je heus niet uit die boom vallen hoor.’
Ik lach zacht. ‘Nee oké, maar zo hoog op een dunne tak balanceren is gewoon geen goed idee voor zo’n onhandig iemand als ik.’
Emmett grinnikt weer. ‘Ik laat je niet doodgaan,’ zegt hij zacht. Mijn hart begint sneller te kloppen als hij dichterbij komt. ‘Nooit,’ fluistert hij en drukt zijn koele lippen heel lichtjes tegen mijn voorhoofd.

Reacties:

1 2

Hermelien zei op 16 dec 2010 - 7:59:
hé das raar, Ik had hier eerder een reactie opgegeven, en die was weg...
Echt raar naja ik vond dit een super super super super hoofdstuk

JeRiNo zei op 13 dec 2010 - 10:24:
Moooooi
het is echt niet eerlijk dat jij zo goed kan schrijven. niet eerlijk, niet eerlijk.
maar je moet echt doorgaan echt echt echt echt doen ja? en ik wil een melding

xxxx

realMe zei op 11 dec 2010 - 15:25:
Ooooooooooooohhhhhhhhhh
ze zijn zo cute, so cute......
snel verder jij!!!!!!

xxStarKidxx zei op 11 dec 2010 - 15:17:
Ja, zou wel balen zijn als ze nu te pletter stort
Daar gaat dan je verhaal..
(En ik zie Emmett al naar beneden kijken en heel dom 'oeps' zeggen )
maar nu moet je wel verder gaan, hoor, anders moet ik me boos maken ^^
xx

Reactiongirl zei op 11 dec 2010 - 8:28:
OMGOMGOMG!!! GeweldigGeweldigGeweldigGeweldig!!!
Emmet is hier zooooo cuuttee
En je gaat echt niet te snel, hoor! (alhoewel, als je naar mijn tempo kijkt ga je razendsnel)
Normaal zeg ik nu: SNEL VERDER! Maar nu zeg ik: Wil je een beetje langzaam doen? Anders moet ik zoveel inhalen Maar dat was wel een beetje aso, dus...
xxxxx