FanFic.nl

Utah Chronicles [Gestopt!]

Proloog

Vermoeid in haar ogen wrijvend keek Jayla uit het raam van haar kamer. Een frisse wind waaide door haar warrige donkerblonde haar heen. Ze haalde diep adem, en snoof de frisse avondlucht zo diep mogelijk op. Na morgen zou het een lange tijd duren voordat ze deze geur weer zou ruiken. De geur van vers gemaaid gras, gemengd met de geuren van de bloemen die in de voortuin groeiden. Ja, na morgen zou alles absoluut anders zijn. Na morgen zou ze haar eerste pokémon hebben, en zou ze eindelijk door de Utah regio kunnen reizen. Oké, technisch gezien was ze al vijf jaar te oud om haar starter pokémon op te halen. Ze was vijftien, in plaats van tien, de gebruikelijke leeftijd waarop kinderen hun eerste pokémon ophaalden. Waarom zij haar pokémon vijf jaar later ophaalde? Daar was geen speciale reden voor. Ze voelde er vijf jaar geleden niks voor om in haar eentje rond te reizen. Maar nu, vijf jaar later, was dat idee een stuk verleidelijker. Het idee om in haar eentje rond te trekken, om verantwoordelijk te zijn voor haar eigen acties. Ja, dat was precies wat ze wilde.

Ze had zich al meerdere keren afgevraagd welke pokémon ze als haar starter zou willen. Een van de vuurstarters? Charmander? Cyndaquil? Torchic? Of misschien Chimchar? Of wilde ze een waterstarter? Squirtle of Totodile? Misschien Mudkip? Of wilde ze liever Piplup? Of koos ze een van de grasstarters? Bulbasaur, Chikorita, Treecko, of Turtwig? Het ergste was nog wel dat ze geen flauw idee had. En de vele keuzes die er waren maakten het er niet veel makkelijker op. Vuur zou geweldig zijn. De kracht om alles te verbranden. Water was aan de andere kant rustiger, alhoewel ook gevaarlijk als je er niet juist mee om ging. En gras? Gras was… nou ja… levendig? Zoiets, in ieder geval. Ze had al meerdere keren de documentaire bekeken over de starters die in de Utah regio beschikbaar waren. Zeven keer in totaal, als ze zich niet vergiste. En het maakte niet uit hoe vaak ze hem keek, hoe vaak ze de pokémon ook met elkaar vergeleek, de uitkomst bleef hetzelfde. Ze kon niet kiezen.

“Jayla!”� hoorde ze haar naam geroepen worden. “Als je nu niet gaat slapen, kom je morgen je bed niet uit!”� Jayla liet een zucht horen. Haar moeder had gelijk. Hoe langer ze het naar bed gaan uit bleef stellen, hoe later ze de volgende dag weer wakker zou worden. Straks zouden alle pokémon al door andere beginnende trainers in beslag zijn genomen… Ze hees zich overeind van haar vensterbank, sloot haar raam tot hij op een klein kiertje stond, en sjokte naar de aan en uit knop van haar kamerlamp toe. “Is goed, mam! Ik ga al slapen!”� riep ze terug. Ze duwde op de knop, en liep vervolgens met trage passen naar haar bed toe. Hoe lang zou het duren voordat ze na morgen weer in haar bed zou slapen? Jayla klom in haar bed, en trok haar benen omhoog. Het zou een lange tijd duren, dat wist ze in ieder geval.

Luid gapend sloot ze haar ogen. In een korte flits schoten de voorwerpen langs die ze de volgende dag nog in zou moeten pakken. De kaart van de regio… wat te eten… oh, en niet te vergeten haar gelukssleutelhanger. Het was een klein figuurtje uit Soul Eater, een anime waar ze graag naar keek. Het figuurtje moest Excalibur voorstellen, het naar haar mening meest irritante, maar daardoor ook een van de meest geweldige karakters uit de hele anime. Ah, dat was waar ook. Als ze op reis ging, zou ze geen Soul Eater meer kunnen kijken. Maar, alleen dat zou niet genoeg zijn om niet op reis te gaan. Misschien kon ze haar moeder de volgende ochtend wel vragen om de afleveringen op te nemen, zodat ze deze kon bekijken als ze weer terug was van haar reis. Ja, dat zou ze kunnen doen… Een glimlach sierde haar gezicht, voordat ze langzaam in slaap viel.

Reacties:

pikafan10 zei op 12 dec 2010 - 14:40:
Cool
ik ga snel verder lezen
ik mag haar nu al