FanFic.nl

Only Fools Fall In Love, So I Guess I'm One Of Them

Chapter Fourteen

Ik werd wakker van het zonlicht dat over mijn gezicht streelde. Ik rekte me uit, merkte tot mijn grote teleurstelling dat Edward niet meer bij me zat. Normaal bleef hij altijd bij me, als ik sliep. Maar gisterenavond was hij afstandelijk, ook al had ik hem beloofd dat ik hem niet meer in verleiding zou brengen. Ik kon niet anders, ik zou alles voor hem doen.
Verdwaasd krabbelde ik recht. De donsdeken lag verfrommeld op me, alsof ik had liggen woelen. Ik herinnerde me echter niets van mijn droom, als ik die al had gehad tenminste. Ik wreef vermoeid door mijn warrige, donkere haar. Anders dan anders, had ik niet genoeg geslapen. Ik was te vroeg wakker geworden, en normaal sliep ik als een blok tot ik de nodige rust gekregen had. Ik voelde me vreemd, achtergelaten.
Plots hoorde ik een luid gelach beneden, vreemde stemmen, ik rook een paar onbekende geuren. Hadden ze bezoek? Was Edward daarom vertrokken? Knorrig bedacht ik me dat hij me wel even had mogen wakker maken.
Langs de andere kant, misschien had hij een erg goede reden om me niet aan hun bezoek voor te stellen. Ik had er het raden naar hoe de vampieren zouden reageren op het feit dat er een weerwolf in huis was. Want dat de bezoekers geen stromend bloed hadden, had ik al lang geroken.
Ik liet me terug in het bed vallen, en ik voelde me opeens weer merkwaardig slaperig.
"Hou op Jasper,"mompelde ik zacht toen ik zijn invloed herkende. De deur ging zachtjes open.
"Maar je bent nog moe." Voor ik met mijn ogen had kunnen knipperen, zat hij al naast me op het bed.
"Ik heb gewoon slecht geslapen."
"Dat kan ik begrijpen. Jullie hadden nogal een heftig gesprek, gisteren." Ik voelde mijn wangen een beetje rood worden, omdat ze alles hadden gehoord.
"Maakt niets uit. We weten allemaal wat Edward voelt. Maar bij hem ligt het toch iets anders." Ik begreep het niet, nam Jaspers hand alsof het antwoord erin geschreven stond.
"Hij is erg bang om je pijn te doen. Ten slotte heb jij wel nog een levend hart, jouw bloed kan nog vloeien. Hij wil je niet verliezen. Bovendien komt hij uit een erg ouderwetse tijd."
"Jij bent toch ouder dan hij?"
"Ja, maar ik heb, laten we zeggen, niet echt geleefd naar mijn opvoeding. Edward wel, en hij wil je behandelen met zoveel mogelijk respect." Ik zuchtte.
"Maar ik wil het zó graag Jasper," fluisterde ik. Hij grijnsde.
"Ja, weet ik. En Edward ook. Maar je moet eraan denken dat dit een compleet nieuwe ervaring voor hem is. Hij heeft nooit van een vrouw gehouden als de manier waarop hij jou ziet, laat staan dat hij er ooit één heeft bemind zoals hij jou wil beminnen." Ik glimlachte verlegen, Jasper streelde mijn haar.
"Je bent lief, Jasper." Hij grinnikte.
"Jij ook. Maar probeer je in te houden. Edward is preuts." Ik lachte zacht, en de por die hij me toen in mijn ribben gaf, hielp daar niet echt bij.

Reacties: