FanFic.nl

Können wir das machen?*TC*

Können wir das machen?~4~

“Tom, ik…Ik hou van je.”� Dat is er ook weer uit.Ik kijk weg van Tom.Ik durf op dit moment niet echt naar mijn broer kijken.Het blijft een moment echt volledig stil.Veel te stil naar mijn zin.Ik kan hier nu echt niet tegen. Dan verbreekt Tom de stilte. “Bedoel je nu, gewoon dat je van mij houd als broer of…”�“Meer Tom ik hou van je zoals ik van een meisje zou moeten houden.”�Zeg ik nu echt verschrikkelijk verslagen.Een stille‘Ah’is het enige wat er nog uit Tom zijn mond komt.Ik wist dat hij mij ging haten.Ik raap al mijn moed die nog over is bijeen en kijk op naar Tom.Hij kijkt heel wazig voor zich uit.Dat wijst erop dat hij diep in gedachten zit verdronken.


“Ben je dan homo?”�Is het eerste wat er dan terug gezegd wordt. “Ik…Ik weet niet.”� Zeg ik eerlijk.Daar had ik nog niet aan gedacht.Ik ben al die jaren alleen naar de meisjes blijven kijken.En naar Tom natuurlijk.Dus ben ik dan homo?Ik denk eerder dat ik nog steeds hetero ben en dat Tom een uitzondering is of zo.Of ben ik dan Bi? “Ik denk eerder dat ik Bi ben.Maar ik kijk nog steeds alleen naar de meisjes dus dan ben ik hetero, maar ik val op jou, en jij bent naar mijn weten nog altijd een jongen, dus dan ben ik weer homo.Dus conclusie, ik weet het allemaal niet meer.”�Het vloeit er allemaal in één adem uit. “Bill, ik denk dat je dan Bi bent.En ik haat je niet zoals je kunt zien.”�Dat is al veel.Maar wil hij mijn boer nog wel zijn?


“Bill, de laatste tijd krijg ik rare gedachten.En ik weet echt geen raad meer.Maar ik weet ook niet of het wel mag.”� “Wat is er dan?”� “Wel ik…Ik vind je de laatste maanden steeds schattig, en lief, en mooi,en ik zou niet weten wat ik nu moet denken.”� “Tom, sorry maar daar kan ik je echt niet bij helpen.Misschien is het alleen nuttig om te weten dat ik dat zes jaar geleden ook plots van jou vond.”� “Ben je al zes jaar op mij?”�Vraagt Tom dan geschrokken.Ik knik alleen maar van ja.Hij kijkt vol medelijden naar mij.En ik zou niet weten waarom. “Ik heb al die tijd alleen maar meisjes meegenomen naar mijn hotelkamers, en thuis, en jij moest dat allemaal maar aankunnen.”�Het lijkt erop dat Tom plots zoveel spijt heeft van al zijn one-night-stands. “Tom, dat is ook mijn fout.Ik had maar vroeger moeten zeggen dat ik iets voor jouw voel.Je hoeft je niet schuldig te voelen.”�Zijn blik veranderd iets maar ik kan nog steeds zien dat hij medelijden heeft. “Ik heb honger.”�Zegt hij dan gewoon simpelweg.Ik moet moeite doen om mijn lach in te houden. “Dan gaan we naar de keuken.Lekkere boterhammen eten.Of cornflakes.”� Het is allemaal toch nog vlotter gelopen dan gedacht.


Uit Tom's ogen


We zitten met zijn vieren naar de TV de staren.Er is echt niets op dat rottoestel.Mijn gedachten dwalen steeds af naar vanmorgen.We zijn ongeveer 4 uur verder.Het is nu twee uur en het wil maar niet uit mijn gedachten.Wou Bill duidelijk maken dat ik ook op hem viel?Hij zei toch dat hij mij ook eerst schattig, lief, en alles vond?Misschien heeft hij gelijk, en voel ik echt iets voor mijn eigen broer. Maar is dat niet verschrikkelijk fout?Het is toch verboden om iets met familie te hebben?Hoe noemen ze dat ook weer?Incest? En met een tweeling heb ik ook eens iets anders gelezen.Maar ik weet bij God niet meer wat dat was.Kom ik later wel nog op.Mijn ogen plakken zo een beetje vast aan Bill zijn mooie koppie.En het valt niet op want Bill zit schuin naast de TV.Dus zo lijkt het half dat ik TV kijk.Hoop ik.


De tijd strijkt voorbij alsof het niets is.Het is nu al avond en we zitten allemaal rond de tafel met een bord macaroni voor ons.Iedereen is smakelijk aan het eten maar ik zit alleen maar in mijn eten te prikken.Deze morgen blijft maar door mijn hoofd spoken.Ik weet niet meer wat ik voel.Ik houd van Bill.Al heel mijn leven.Maar houd ik van hem als een broer of als meer?

Ik begin er hoofdpijn van te krijgen. “Wanneer ga jij eigelijk beginnen eten?”�Vraagt Gustav plots.Ik kijk verdwaasd naar Gustav. “Je eten staat al meer dan 10 minuten voor je neus en je hebt nog geen hap genomen.”� Ik begin me te herinneren dat mijn macaroni nog steeds voor mijn neus staat, nu al niet meer dampend. “Ik heb niet zo’n honger.”�Geef ik antwoord op zijn vraag.Bill kijkt mij bezorgd aan.Kan een mens eigenlijk nog gewoon eens geen honger hebben zonder al die bezorgde blikken?Want niet alleen Bill kijkt bezorgd, ook Gustav en Georg kijken me zo aan.Ik zal dan maar eten zeker.Anders denken ze nog dat ik anorexia heb.En dat wil ik nou net niet hebben.


Na een half uur heb ik mijn bord macaroni toch opgekregen.Het was goed maar het heeft mij echt geen zier gesmaakt.Ik wil zo snel mogelijk gaan slapen.Ik ben echt zo uitgeput.En dan te denken dat we een vrije dag hadden.Maar goed, daar kan ik dan ook maar niets aan doen. Na iedereen gedag te zeggen ga ik naar de badkamer om me klaar te maken.Ik poets snel mijn tanden en doe een propere boxer aan.Dat is wel voldoende om in te slapen.Koud is het hier toch nooit.Met sloffende passen sleur ik mezelf naar mijn bed.Een zachte plof is te horen, wanneer ik me op bed laat zakken.Bill blijft maar door mijn hoofd spoken.Hij weerhoud mij er zelf van om te slapen.Ik probeer mijn gedachten leeg te maken.Wat aardig lijkt te werken.Al snel lig ik toch in een nodige slaap.

Reacties: