Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Zoute Liefde (TC) » *19*
Zoute Liefde (TC)
*19*
Bill
Vermoeid open ik mijn ogen, maar sluit ze meteen weer als ik merk dat de zonnestralen, die me wekten, recht in mijn gezicht schijnen. Ik rol me op mijn andere zij en merk dat de plaats naast me leeg is.
Ahja, dat is waar. Tom moet werken vandaag en had gezegd dat hij me niet wilde wakker maken. Ik blijf nog even in het comfortabele bed liggen, maar gisterenavond blijft door mijn hoofd spoken.
Iedereen keek ons vies aan en probeerde uit onze buurt te blijven. Sommige hadden nog het fatsoen om Tom, Ruby en Sapphire te begroeten, maar tegen mij werd er geen woord gezegd. Nog voor het middernacht was, hebben Tom en ik afscheid genomen van de tweeling en zijn naar de kamer gekomen omdat er op die manier echt niets aan dat feestje was.
Even sluit ik mijn ogen nog, maar sta dan toch op om me te douchen.
Een uurtje later loop ik door de gangen van het hotel, op zoek naar de kamer van mijn ouders. Ze zullen het wel kunnen appreciëren als ze me ook eens zien.
Eens bij kamer 483, klop ik op de deur, aangezien ik geen sleutel heb. De deur gaat open en mijn moeder laat me vrolijk binnen.
“Ah, Bill, zien we jou ook nog eens?”¯
“Ja, sorry, het is echt heel gezellig bij Tom. Maar hij en de rest moeten werken vandaag.”¯
“De rest? Met hoeveel zijn jullie?”¯
“Vier, Ruby en Sapphire zijn vrienden van Tom. Ze komen uit Oostenrijk en ze werken ook ik het watersportcentrum.”¯
“Zorg maar dat ze je niets onacceptabel laten doen.”¯ Merkt mijn vader ineens op.
“Pahap, ik ben al twintig, en Tomi zou zoiets nooit doen.”¯ Het hele gesprek heeft hij met zijn neus in de krant gezeten, maar nu kijkt hij op.
“Tomi?”¯ Ik voel mijn wangen rood worden.
“Euhm, ja, ik, euhm, we, …”¯ Ik raak niet uit mijn woorden en bijt op mij lip terwijl ik mijn ogen neersla.
“Dus toch?”¯ Voorzichtig kijk ik mijn vader aan.
Hij heeft vaak vermoed dat ik op jongens val, maar vindt het een ronduit ranzig idee. Het aantal keren dat hij me op het hart gedrukt heeft dat hij het niet toestaat dat jongens op die manier met elkaar omgaan, kan ik niet meer op mijn beide handen en voeten tellen. Ik heb het hem dan ook nooit durven vertellen dat ik in zijn wereld een crimineel ben.
“Ja, sorry.”¯ Terwijl ik mijn ogen opnieuw naar de grond richt, valt er een stilte in de kamer.
Voorzichtig kijk ik mijn ouders en zusje aan, maar die kijken gewoon terug zonder iets te zeggen.
“Ik, euhm, ik ga maar weer.”¯ Niemand reageert.
Niemand zegt iets of knikt ook maar. Ik ga de deur uit en laat die laatste zachtjes achter me dichtvallen. Denkend over waar ik naartoe ga, loop ik door de gang.
Uiteindelijk besluit ik om naar het strand te gaan. Niet om Tom te zien, want ik weet dat hij er niet zal zijn. Hij en Sapphire zijn op duiktrip met enkele klanten. Nee, ik ga naar het strand omdat ik weet dat de zee me rustig laat nadenken.
Ik zet me neer op de aanlegsteiger van het watersportcentrum en laat bij voeten in het water zakken Ik kijk even naar mijn voeten die heen en weer bungelen in het koele water, en merk dan hoe ironisch dit is.
Het water ziet er mooi uit, verleidelijk, iets waar iedereen van droomt, maar r is een negatief kantje aan. Het heeft een nare smaak, wat ervoor zorgt dat je het meteen weer uitspuwt, net als Tom en mij.
Alles lijkt fantastisch, we houden van elkaar, willen niet zonder elkaar en zijn heel gelukkig samen, maar toch is niet alles rooskleurig. Mensen spuwen ons uit, accepteren ons niet, enkel omdat we twee jongens zijn die van elkaar houden. Vanbuiten lijkt alles super, maar vanbinnen doet het pijn omdat we niet geaccepteerd worden zoals we zijn.
Zou de zee zich ook zo voelen? Uitgespuugd, ongelukkig, eenzaam? Enkel en alleen vanwege de zoute smaak, die mijn relatie met Tom ook heeft.
Misschien is het een goed teken. Ondanks de zoute smaak, is de zee altijd blijven bestaan, dus misschien hebben Tom en ik ook een kans om hier door te komen.
Mijn voeten haal ik uit het water en ik trek mijn knieën op. Was Tom nu maar hier, hij zou me waarschijnlijk meteen gerust stellen en zeggen dat ik me geen zorgen moet maken.
Een klein kwartiertje later laat het geluid van een ronkende motor me opkijken en tot mijn grootste verbazing zie ik dat op de romp van de witte boot de naam Mona geschilderd staat. Zodra de boot stil staat, springen Tom, Sapphire en enkele, voor mij onbekende, mannen van de boot. Sapphire gaat met de mannen naar de witte hut en Tom komt meteen naar me toe.
“He liefje, zit je nu al op me te wachten?”¯ Hij komt naast me zitten en slaat een arm om mijn schouder.
“Hoe komt het dat je nu al terug bent? Het is nog niet eens twaalf uur.”¯
“Ik miste jou. En een van de klanten voelde zich zo slacht dat hij zelfs wilde betalen om terug te keren naar het hotel. Maar wat doe jij hier?”¯
“Denken, over ons.”¯
“Billy, zit je nog steeds met die jongens van gisteren? Ze stellen niets voor, wat maakt het nu uit wat zij van ons denken?”¯
“Maar mijn vader stelt wel wat voor…”¯
“Je hebt het je ouders verteld.”¯ Ik knik.
“Mijn vader was er niet bepaald gelukkig mee.”¯ Tom trekt me dichter tegen zich aan.
“Het komt allemaal wel goed, geloof me maar.”¯ Hij drukt een kusje op mijn voorhoofd en drukt dan zijn lippen op die van mij. Zachtjes strijkt zijn tong over mijn onderlip en gewillig open ik mijn mond. Liefdevol streelt zijn tong de mijne en ik sla mijn armen om hem heen. Zijn handen glijden over mijn rug en ik voel hoe mijn piercing af en toe tegen zijn tanden tikt.
Mijn handen strelen zijn gespierde borstkas en ik grijns wanneer ik Tom hoor kreunen. Blijkbaar zijn zijn tepels gevoelige plaatsen.
Door op mijn onderlip te bijten en zijn lippen naar mijn oor te brengen, verbreekt Tom de kus, maar mijn ogen blijven gesloten.
“Wat denk je, zullen we naar onze kamer gaan?”¯ Ik bijt op mijn lip en grijns.
Die jongen weet echt hoe hij iemand al zijn zorgen moet laten vergeten! Nog voor ik antwoord word ik al opgetild en ik ren Tom achterna naar de hotelkamer.
[reacties??]
Reacties:
Die vader is gemeen...
Het is z'n zoon. Hij moet het accepteren, vind ik dan, haha.
snel verder!
<33
aarrggh ik heb een hekel aan die vader ;[
puh
een oehhhh
ditg is sexyyy <3
snel verder! <33
Tom is schattig x]
hij weet Bill weer gelukkig te maken, wat schattig c:
meer
Ik ben blij dat ze op elkaar kunnen bouwen, weet je wel... ze leren allebei iets van elkaar. Ze zijn zo lief, en steunen elkaar. Ik vind het wel jammer voor Bill dat zijn ouders het niet accepteren... ik bedoel. Ik had ook een tijdje dat mijn ouders dachten dat ik voor meisjes valde, niet dat dat zo was. (: Maar dat kwam door een vriendin, we hadden altijd zo een raar woorden gesprek. xd Mijn moeder zei zo. "Joke, ben jij voor de meisjes? Zeg maar eerlijk, ik vind het niet erg.", ik vond het zo lief dat ze dat zo zei! Maar ik ben wel hetero. ;d
Dus ik vind het wel erg dat zijn ouders het niet accepteren, het is en blijft ten slotte hun zoon! En bloedeigen zoon! Het is Bill zijn keuze om Bi te zijn, en ja... ik zou hartstikke blij voor hem zijn! :o
Sorry voor de lange reactie, ik ben gewoon stapel op je verhaal!
x