FanFic.nl

Utah Chronicles [Gestopt!]

Hoofdstuk 3: De Flyer

“Oké, Zero! Maak het af met een laatste Pound aanval!”� riep Jayla, haar arm naar voren stotend alsof ze iemand een stomp in zijn gezicht gaf. Sinds ze was begonnen met reizen, was dit het derde gevecht tegen een wilde pokémon. Tot nu toe hadden ze nog niet verloren, iets wat ze al een hele prestatie vond. Zero zette zich af van de grond, sprintte op de Rattata af, sprong op het laatst in de lucht, en draaide zijn lichaam vervolgens zodat de Rattata de volle laag van zijn staart kreeg. De Rattata vloog naar achter, knalde tegen een boom aan, en bleef verslagen op de grond liggen. “Ha!”� grinnikte Jayla, haar duim trots grijnzend opstekend naar Zero. “Treec!”� antwoordde hij. Iets wat verdacht veel op een glimlach leek was te zien op zijn gezicht. Misschien was dit wel wat ze bedoelden met een bond vormen. Niet tegen wilde pokémon vechten om sterker te worden, maar om het plezier. Jayla liep op de Rattata af. “Ben je in orde?”� vroeg ze, bezorgd glimlachend. De Rattata kwam moeizaam overeind, snuffelde kort aan de hand die Jayla naar hem had uitgestoken, en trippelde vervolgens weg. Ja, hij was vast wel in orde…



“Daar is het!”� riep Jayla uit, wijzend op de huizen die boven de bomen uit torenden. Ja, dat was de stad geweest waar ze naar zochten. Chimber Town. De stad waar de eerste gym zat. “Ah! Het is zo fijn om eindelijk weer eens in de stad te zijn…”� zuchtte ze. Ze was wel eens vaker in Chimber Town geweest. Vroeger ging ze er vaak boodschappen doen met haar moeder, of gingen ze er naartoe om een keer van omgeving te verwisselen. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar Zero. Ze had hem uit zijn pokéball gelaten zodat hij ook van de stad zou kunnen genieten. Er was altijd wel wat de beleven in Chimber Town. Als zij er was wel, in ieder geval. En als ze zich niet vergiste, zou dat ook deze keer het geval zijn. Midden op een van de vele pleintjes stond iemand flyers uit te delen. Vaak waren dit soort flyers voor evenementen die werden gehouden. “Kom,”� grijnsde Jayla. “Laten we kijken wat er op de flyers staat.”�

Vrolijk tikte ze de man die de flyers uitdeelde op zijn schouder. “Sorry, maar zou ik een flyer kunnen krijgen?”� vroeg ze. De man draaide zich om, wat er voor zorgde dat Jayla zich in moest houden om niet achteruit te springen. Zijn gezicht zag er onverzorgd uit, en uit zijn mond kwam een walm van sigarettenrook. De man keek haar kort aan, voordat hij een van de flyers naar haar uitstak. “Hier, jongedame,”� zei hij. Jayla knikte dankbaar, en pakte de flyer aan. Gehaast liep ze weer weg van de man. Bah, als er iets was waar ze niet tegen kon, was het sigarettenrook. De geur alleen al liet haar walgen. Bovendien kreeg ze er hoofdpijn van. “Goed dan, eens zien…”� zuchtte Jayla toen ze zich op een bankje had geplant. Nieuwsgierig keek Zero over haar schouder heen. De tekst op de flyer vertelde dat er een wedstrijd zou zijn voor beginnende trainers, met als eerste prijs een Eevee, samen met een enkele evolutie steen, gefokt door de pas opkomende ster Mike Evans. Jayla begon te fronsen. Mike… Evans? Als in, Mike Evans, de jongen waar ze mee was opgegroeid? Nou ja, tot ze allebei 10 waren, in ieder geval. Hij was al eerder vertrokken om een trainer te worden. Zou hij het echt zijn?

Een gretige grijns verscheen op Jayla’s gezicht. “Zero! Wij gaan meedoen aan deze wedstrijd!”� besloot ze. De Treecko keek haar kort aan, voordat hij knikte. Het was niet alleen om Mike dat ze mee wilde doen. Nee, Eevee’s waren pokémon die je slechts zelden tegenkwam, waardoor zo’n soort wedstrijd natuurlijk een buitenkans was. Een Eevee zou een prachtige aanvulling zijn voor haar team! Bovendien zou ze dan al een teamlid meer hebben voor het aankomende gymgevecht. Ze liet haar blik een tweede keer over de flyer heen glijden, deze keer naar de lijst met regels. Je mocht geen badges of lintjes hebben, en je zou slechts een enkele pokémon mogen gebruiken. Oftewel, gewoon een wedstrijd voor beginnende trainers. Voor iemand zoals haar. Met een blik vol zelfvertrouwen keek ze naar Zero. “Laten we gaan trainen!”�

Na eerst een bezoekje aan het pokémon center te hebben gebracht, was Jayla het bos weer in gegaan. Ze moest en zou die Eevee hebben. Dit was gewoon een van die dingen waar je niet over moest nadenken. Je kwam heus niet elke dag een Eevee in het wild tegen, laat staan dat je er een van iemand kreeg. “Zero! Gebruik je Pound!”� riep Jayla, wijzend op de eerste de beste Bidoof die ze tegen kwamen. Zero knikte, rende op de nog steeds niks doorhebbende Bidoof af, en gaf deze een harde klap met zijn staart. Raak. De Bidoof gaf zich echter niet gewonnen, en vocht terug met een Tackle aanval. Zero, die niet genoeg tijd had om buiten bereik van de Bidoof te komen, werd recht in zijn maag geraakt. Hij werd door de klap naar achteren geschoven, en werd gedwongen om eerst weer overeind te krabbelen voordat hij zijn volgende aanval kon uitvoeren. “Kan je verder gaan?”� vroeg Jayla. Zero knikte. “Treec!”� Opnieuw rende hij op de Bidoof af, en gaf deze voor de tweede keer een harde klap met zijn staart. Jayla knikte goedkeurend. Een enkele Pound aanval meer, en de Bidoof zou zijn uitgeschakeld.

Zero hield zijn armen recht voor zich, en keek strak naar de Bidoof. Hij probeerde zich ergens voor de concentreren, merkte Jayla op, maar voor wat? Daar kwam het. Van zijn beide handpalmen kwam een rood gekleurde straal af, die de Bidoof raakte, en deze ook rood kleurde. Fronsend haalde Jayla haar pokédex uit haar tas. Welke aanval voerde Zero in hemelsnaam uit? Ze klapte de pokédex open, en zocht de data van de aanval op. Absorb, een energie opnemende aanval. De schade van de pokémon die de aanval uitvoert, word hersteld door de energie van de andere pokémon in zich op te nemen. Breed grijnzend stopte Jayla haar pokédex weer in haar rugtas. Zero had Absorb geleerd? Awesome. Dan kon hij nu tenminste iets meer dan alleen maar Pound en Leer. Het laatste beetje energie werd uit de Bidoof weggezogen, voordat hij bewusteloos neerviel. “Koel, Zero! Je hebt Absorb geleerd!”� grinnikte ze. Zero liep op Jayla af, en schonk haar een vrolijke glimlach. “Treecko, tree..”�

Reacties: