FanFic.nl

Gemekker in de dubbeldekker

Gemekker in de dubbeldekker 11

Hoofdstuk 11

Na de kennismaking in de blokhut heeft Face in een mum van tijd een fictief bedrijf gecreëerd voor de eerste opdracht van deze missie. Het kreeg de naam Baracuda Electro Control. Behalve het regelen van passende werkkleding en enkele handige attributen, heeft hij B.A.’s bus voorzien van een bedrijfslogo en belettering, met de plechtige belofte dat er alleen plakletters zouden worden gebruikt en geen verf.

De volgende morgen rijdt B.A. al vroeg het erf van The Goathill op. Gehuld in een hippe overall en bijpassende pet, beide voorzien van het bedrijfslogo, stapt hij uit zijn Van. Joe heeft Nelly een ochtendje vrij gegeven, de kokkin naar het dorp gestuurd voor boodschappen en Don met de tractor naar een stuk land waar het gras gemaaid moet worden. Alleen Ray is aanwezig, voorlopig echter druk bezig met de geiten en het verzorgen van de stal.
B.A. en Joe hebben elkaar gisteren niet uitgebreid gesproken, maar nemen daar nu uitgebreid de tijd voor. Hinkelend en steunend op krukken geeft Joe een rondleiding door zijn bedrijf en in zijn huis. Onderweg maakt B.A. aantekeningen op een schrijfblok van B.E.C. en kamt hij alle ruimten uit op zoek naar afluisterapparatuur.Hij vindt echter niets dat daarop lijkt.
Eenmaal in zijn kantoor aangekomen laat Joe B.A. hier achter met de telefoons die in gebruik zijn. Hij schroeft ze uit elkaar, onderwerpt ze aan een minutieus onderzoek en zet ze terug in elkaar. Tegen alle verwachtingen van B.A. in blijkt geen enkel toestel verdachte onderdelen te bevatten.
Een uur later hinkelt Joe zijn kantoor weer in.
“En? Iets kunnen vinden?”� vraagt hij als hij de deur van het kantoor achter zich heeft dichtgetrokken.
“Alles is schoon. Wat ik kan doen is een recorder aan je telefoonlijn zetten. Dan kun je alle in- en uitgaande gesprekken opnemen. Je hoeft ze natuurlijk niet stuk voor stuk af te luisteren, maar als we vermoeden dat er van binnenuit gelekt wordt, kun je wel op die manier bewijs verzamelen.”�
“Waar zet je die dan neer?”�
“Op een onopvallende plek. Laat dat maar aan mij over.”�
Dat is oké, maar laat me daar nog even over nadenken. Ga je mee? Ik kwam je eigenlijk halen voor de koffie.”�
“Heb je ook melk?”�
“Natuurlijk heb ik melk, we hebben hier een stal vol geiten, weet je nog?!”� lacht Joe.
Hij gaat hem voor naar de woonkeuken waar al het personeel binnendruppelt en met een beker koffie aan de grote tafel gaat zitten.
Nelly is helemaal in haar nopjes nu er een bruine man op bezoek is en ze komt, ondanks haar vrije morgen, in het grote huis koffie drinken. Als ze met B.A. heeft kennisgemaakt wil ze per se naast hem zitten. Ze raken in een geanimeerd gesprek verwikkeld en merken niet eens dat de anderen opstaan om terug aan het werk te gaan.
“Blijf je hier eten?”� vraagt ze met een hand op zijn arm. ”�Dan kunnen we straks lekker verder kletsen.”�
Haar gezicht straalt. Ze wil hem graag over haar dochter vertellen.

Na de koffiepauze loopt B.A. naar zijn Van en zet hem op een plekje van het erf waar hij rustig kan knutselen aan een telefoonrecorder en waar hij ook het terrein kan overzien. Hannibal heeft hem gisteren de opdracht gegeven om goed te observeren. Alle personeelsleden waren zojuist in de keuken, dus heeft hij van iedereen die op The Goathill rondloopt het gezicht gezien en een eerste indruk gekregen. Catalina verdenkt vooral de kokkin van sabotage, maar B.A. kreeg in de keuken het gevoel dat hij Don goed in de gaten moet houden. De Indiaanse landbouwknecht die niet meer en niet minder dan zeer wantrouwend naar hem kijkt sinds hij vanmorgen van zijn tractor stapte.
Terwijl B.A. drukdoende is met kleine schroevendraaiers en draadjes ziet hij hem over het erf lopen. Hij werpt hem een norse grimas toe als hun blikken elkaar kruisen. Even later voelt hij dat er op een andere plek iemand naar hem staat te kijken. Via een glanzend dekseltje van een doosje zenderonderdelen ziet hij Don achter hem staan en dit herhaalt zich nog enkele keren. B.A. neemt zich voor om deze gast eens goed in de gaten te houden.
Tijdens de lunch zitten de twee mannen elk aan een uiteinde van de grote keukentafel. Als hun blikken elkaar kruisen bouwt zich een spanning op, ze dagen elkaar zonder woorden uit.
Na het eten neemt Joe zijn gast van B.E.C. mee naar de loods met landbouwmachines en wijst hem de gereedschapsbank. Don ging met zijn auto weg, dus B.A. heeft het rijk voor zich alleen. Hij loopt eerst een rondje door de loods om nogmaals naar afluisterapparatuur of camera’s te zoeken. Als alles schoon lijkt te zijn pakt hij de sleutelbos en start een tractor. Zijn geoefende oren weten al snel waar hij aan kan sleutelen en hij gaat dan ook lekker aan de slag.
Halverwege de middag hoort B.A. voetstappen in de loods. Als hij opkijkt ziet hij echter niemand, dus gaat hij verder met het aandraaien van enkele moeren. Het geluid van de tractor klinkt eindelijk naar zijn zin. Hij rijdt een rondje over het erf, waarna hij hem terugzet op zijn plaats. Tevreden klimt B.A. eraf. Als hij zich omdraait om terug te keren naar de werkbank staat Don op het middenpad van de loods, met zijn handen in z’n zij en een gezicht waarop duidelijk staat te lezen dat hij het niet pikt dat de ander in zijn territorium komt. De hoeden en pistolen ontbreken in dit plaatje, anders zouden de twee mannen in een spannende western passen, zo dreigend en uitdagend staan ze tegenover elkaar. Don vertrouwt de man van B.E.C. voor geen meter en is ervan overtuigd dat B.A. een verborgen agenda heeft achter zijn hulpvaardige gedrag.
“Ja, ja, van de verzekering, hè? Joe mag dan je verhaal geloven, maar ik trap er niet in.”�
“Ja, ja, de trouwste knecht, hè? Joe mag z’n handen voor jou in het vuur steken, maar ik maak de kachel met je aan als je nog langer om me heen blijft sluipen.”�
B.A. weet dat mensen die het dichtst bij je staan je de gemeenste streken kunnen leveren. Niet onder de indruk van de houding van de knecht loopt hij tussen de tractoren vandaan. Don komt hem tegemoet waardoor hij de weg naar de werkbank blokkeert. B.A. blijft staan en wacht minzaam af wanneer de ander probeert uit te halen. Als blikken konden doden waren beide al gevloerd. Ten slotte blijft Don vlak voor B.A. stil staan. Ze zijn even lang, zodat ze elkaar recht in de ogen kijken. Don zet zijn wijsvinger tegen de borst van B.A.
“Als ik erachter kom dat jij Joe bedondert, dan kom ik persoonlijk achter je aan. Je mag dan een brede vent zijn, maar bang ben ik niet voor je.”�
B.A. zwijgt, snuift een keer hard en steekt zijn hoofd naar voren zodat hij bijna tegen dat van Don aan staat.
Joe hinkelt goedgemutst de loods binnen en weet niet wat hij ziet. Hij schrikt hevig als hij zich in een fractie van een seconde realiseert dat er elk moment een gevecht kan uitbreken en springt met zijn krukken op de twee kemphanen af.
“Don! Baracus! Hou daarmee op! ”�
Joe ziet twee verbeten gezichten. Hij duwt de mannen uit elkaar en gaat tussen hen in staan.
“Wat is hier aan de hand?”�
Eerst kijkt hij zijn knecht aan.
“Verdorie Don, zo ken ik je niet.”�
Dan wendt hij zich tot B.A.
“Observeren en beveiligen betekent niet dat je mijn personeel in elkaar mag slaan!”�
Hij doet een stap naar achteren, zodat hij beide mannen kan zien.
”�Wat bezielt jullie?”�
Hij hoort de wederzijdse beschuldigingen aan en schudt zijn hoofd. Sommige mensen houd je niet voor de gek en Don is er één van.
“Sorry, je kon het niet weten, maar B.A. komt ons helpen.”�
Joe neemt de mannen mee de weide in om even ongestoord met ze te praten. Hij weet Don ervan te overtuigen dat hij en B.A. aan dezelfde kant staan wat betreft het bedrijf, dat ze zich allebei inspannen voor gerechtigheid en het beschermen van mensen en dieren.
“Waar haal jij die mannen ineens vandaan?”� wil Don weten.
Joe kijkt B.A. vragend aan en die knikt goedkeurend.
“B.A. hoort bij het A-team. De komende tijd zul je de anderen ook ontmoeten. Eigenlijk mocht ik van Hannibal niemand van m’n personeel in vertrouwen nemen, maar ja… ik moest het je nu wel vertellen. Catalina is ook op de hoogte, zij heeft hen namelijk opgezocht. Voorlopig houden we het bij ons drieën,”� besluit hij met een dwingende blik.
De gezichten van Don en B.A. ontspannen zich. Ze kijken elkaar een moment diep in de ogen waarbij ze bevestiging zoeken van wat Joe zojuist zei. Als ze overtuigd zijn van de goede bedoeling van de ander schudden ze elkaar de hand.

Bij de avondmaaltijd zitten Nelly en B.A. opnieuw naast elkaar aan de grote tafel. Ze begint meteen tegen hem te praten, maar hij wil stilletjes zijn oren de kost te geven om straks verslag uit te kunnen brengen aan Hannibal. Om z’n opdracht niet te laten verstoren stelt hij haar voor om na de maaltijd samen een wandelingetje te maken over het terrein. Ze vindt het een geweldig voorstel en laat hem rustig verder eten.
Nelly woont in het kleine huisje aan de andere kant van het erf van The Goathill. De vorige eigenaar van de farm liet het bouwen voor haar en haar man, zodat zij dichter bij hun werk woonden en, niet onbelangrijk, dat ze dag en nacht beschikbaar waren voor hem. Isaac werkte op het land en zij, jonge Nelly, verzorgde de kinderen van de boer, omdat de boerin vaak ziek was. Toen Isaac en zij zelf een baby kregen had ze haar handen vol, maar het loon en een gedeelte van de slachtopbrengst maakten het zware leven de moeite waard. Hun dochter Olivia beleefde er een mooie jeugd, enigszins beschermd tegen de discriminatie die in de leefgemeenschappen om hen heen dagelijkse kost was.
Na het overlijden van Isaac mocht Nelly in hun huisje blijven wonen. Het was een tijdelijke geruststelling, want niet lang daarna brak opnieuw een onzekere periode aan. De boer ging verhuizen naar een ander deel van Amerika, naar een klimaat dat beter zou zijn voor de gezondheid van zijn vrouw. Nachten lag ze wakker en vroeg ze zich af of het hem zou lukken een koper te vinden die haar, vrouw van middelbare leeftijd, als personeel over wilde nemen, zodat ze hier zou kunnen blijven wonen. Dat Joe de nieuwe eigenaar van het bedrijf werd was een geschenk uit de hemel. Hij nam haar aan als huishoudster, ze mocht in haar geliefde huisje blijven wonen en liet het meteen opknappen. Al met al is de farm, die tegenwoordig The Goathill heet, al vele jaren haar thuis.

“Kom je nog even binnen, B.A.?”� vraagt Nelly na hun wandelingetje. “Ik wil je graag foto’s laten zien van Isaac en m’n dochter. Olivia woont in New York, maar ze komt zo nu en dan een weekendje logeren. Joe geeft me dan een paar dagen vrij, zodat we gezellige dingen kunnen doen.”�
Nelly pakt de foto van haar man. Als ze dat mooie gegroefde gezicht van hem ziet voelt ze hoe verliefd ze op hem was en hoeveel ze nog altijd van hem houdt. Met een zucht zet ze de foto terug op z’n plaats en geeft B.A. dan een foto van haar dochter.
“Dat is Olivia. Ik ben zo trots op haar. Ze werkt op het gemeentehuis van New York, als secretaresse.”�
B.A. knikt terwijl hij naar de foto kijkt. Hij hoopt dat die mooie vrouw haar moeder snel eens komt opzoeken.
“Zo, genoeg sentimenteel gedaan. Vertel eens, B.A., waar woon jij? Heb je ook een gezin?”�
B.A. vertelt over zijn moeder die hij maar weinig ziet en over de jongeren die hij in zijn vrije tijd begeleidt.
“Ben jij niet getrouwd?”� vraagt Nelly verbaasd.
“Voor mijn werk reis ik door heel Amerika. Ik blijf nooit lang op één plek, dus het is er nog niet van gekomen,”� antwoordt B.A. op berustende toon.
Nelly kijkt van B.A. naar de foto van haar dochter. Dat hij vrijgezel is brengt haar op een idee.
B.A. kijkt op zijn horloge en zegt dat hij nog naar zijn kantoor moet.
“Bedankt Nelly, tot morgen.”�
Met een glimlach op haar gezicht zwaait ze hem uit en pakt meteen de telefoon.

’s Avonds stapt B.A. tevreden de blokhut binnen. Hannibal, Face en Murdock leggen een kaartje aan de wiebelige keukentafel. Ze onderbreken hun spel onmiddellijk om naar B.A.’s bevindingen te luisteren.
“Dus jij bent al ontmaskerd?”� concludeert Face met enig leedvermaak in zijn stem als B.A. vertelt hoe zijn kennismaking met het personeel verliep en wat hij aan beveiligingsmaatregelen kon nemen.
“Mmm, dan zal ik het ze morgen wat moeilijker maken,”� grijnst Hannibal.
“Wat heb je in gedachte, kolonel?”� vraagt Murdock met dansende wenkbrauwen.
“Een oudere man die wat vee wil gaan houden nu hij op het platteland woont. Geiten lijken hem wel leuk, dus komt hij ze bij boer Westwind leren verzorgen en zo,”� fantaseert Hannibal voor zich uit.
“Dat wordt dan een iets jongere oom Edward met een overall aan,”� flapt Murdock er droog uit, terwijl hij hem in gedachte al voor zich ziet.
Face en B.A. begrijpen er niets van..
“Oh, ik ben gisteren uit de kliniek bevrijd door oom Edward en tante Trish,”� verduidelijkt Murdock.
“Je hebt helemaal geen oom Edward, gek! En ook geen tante Trish!”� snauwt B.A. tegen hem.
Murdock bitst verontwaardigd terug: “Gisteren wel!”�
Hannibal valt hem bij: “Amy heeft geholpen.”�
Die verklaring laat bij de anderen het kwartje vallen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.